RECHTBANKEN VAN EERSTE AANLEG - De Tijd

Eén parket is van oordeel dat de provisieregeling niet van toepassing is in
strafzaken.
- “Eén rechtbank maakt gewag van verschillende praktijken binnen de rechtbank
m.b.t. de wijze en het ogenblik van het bepalen van het voorschot: “Voor de
uitbetaling van de onkosten en erelonen en de consignatie van de provisie in die
materie wijzen sommige magistraten, na kennisgeving van het vonnis aan de
deskundige en aanvaarding van de opdracht (met opgave van het gewenste
bedrag van de consignatie) door die deskundige, een speciale beschikking die de
provisie vaststelt (zie bijgevoegd model). Andere magistraten houden er een
andere “visie” op na, en stellen het bedrag rechtstreeks vast in het vonnis. Als
bijlage gaan enkele voorbeelden. Maar er werd nooit een probleem opgeworpen
naar aanleiding van die verschillende werkwijzen.”
- “De verplichte begroting (zonder begroting geen betaling aan de deskundige)
aan het einde van het onderzoek brengt veel onnodig werk mee. Er zou kunnen
voorzien worden dat de staat aanvaard is als de partij niet binnen de vijftien
dagen reageert en dat de staat daardoor automatisch uitvoerbaar wordt”.
- Vragen van procedurele aard :« Indien de deskundige bijkomende provisie
vraagt, moeten partijen dan mee worden opgeroepen om hierover gehoord te
worden? Volgt er een beschikking? Vonnis? »
- “De sensibilisering door de wetswijziging heeft ook de deskundige wakker geschud
waardoor stilaan duidelijk wordt dat erelonen zeer sterk uiteenlopen in de diverse
arrondissementen en geschillen hierover wel eens exponentieel zouden kunnen
toenemen…weerom procedures in de procedure…waardoor processen langer
duren. Hoog tijd voor een onafhankelijk deskundigeninstituut???”
- “Indien de rechter beslist dat de provisie door verschillende partijen moet betaald
worden, ontstaat er soms onduidelijkheid. De deskundigen en soms ook de griffie
hebben geen zicht op wie reeds betaald heeft. Zij dienen daarvoor steeds contact
op te nemen met de griffie en/of met partijen. Dit is omslachtig. Suggestie:
provisionering door de meest gerede partij lijkt mij overzichtelijker”.
- Een hof meldt een probleem inzake het overgangsrecht : “De
overgangbepalingen van de nieuwe wet schijnen nog vragen op te roepen bij
menige deskundige,meer bepaald of zij ja dan neen (nog langer) rechtstreeks
betaling van de partijen in ontvangst mogen nemen in de oude zaken ( d.w.z.
deskundigenonderzoeken die reeds aanhangig waren bij de inwerkingtreding van
de nieuwe wet). Dit is m.a.w. de vraag naar de toepassing in de tijd van het
nieuw art. 991bis,ingevoerd bij art 32 W.15 mei 2007. Dirk Scheers en Pierre
Thiriar (cfr. Het gerechtelijk recht in de hoogste versnelling? Intersentia,p. 205 en
206) stellen dat dit artikel van toepassing is op alle deskundigenonderzoeken die
bevolen worden na de inwerkingtreding van de wet op 1 september 2007. Art 34
van de wet van 15 mei 2007 die de overgangsbepalingen regelt stelt als algemene
regel dat de wet van toepassing is op deskundigenonderzoeken die bevolen
worden na de inwerkingtreding van de wet. Uitzondering hierop zijn de artikelen
875bis,972bis,§1,eerste lid, 973,§1,974,§1 en 991,§2,tweede en derde lid.
Conclusie: op art 991bis is de algemene regel van toepassing wat inhoudt dat
deze wetsbepaling enkel van toepassing is op deskundigenonderzoeken die
bevolen worden na de inwerkingtreding van de wet”.
De arbeidsrechtbanken blijken de regels inzake provisie en consignatie
nauwelijks toe te passen.
- In socialezekerheidszaken is het altijd de instelling die tot de kosten wordt
verwezen (1017, lid 2, Ger.W.) en de kosten en erelonen zijn bepaald door het KB.
De instellingen betaalden de deskundigen vroeger rechtstreeks en pas na indiening
van het eindverslag of het eindvonnis. Aangezien deze instellingen solvabel zijn en
het om lage bedragen ging, zagen de deskundigen daar geen graten in.
Vraag 10 Pagina 3 van 5