De nieuwe vijand - Stichting Papua Erfgoed

Vol enthousiasme togen de Kebarmensen en de krijgers van
het driemanschap aan de arbeid.
Een stuk afgebakend terrein werd geëgaliseerd en de overblijvende
kuilen werden met zand en grint opgevuld.
We stonden versteld wat een brok enthousiasme onder bepaalde
omstandigheden met de meest primitieve middelen
nog wist te presteren.
In de tijd van twee dagen was het vliegveld gereed en nog
geen vier en twintig uur later kwam het bericht dat een
vliegtuig ons zou komen halen.
Van pure opwinding deden we die nacht geen oog dicht. Het
ging ook allemaal zo snel. Opnieuw bleek dat we nog niet in
staat waren al het nieuwe te verwerken, na de angsten en
emoties die we hadden doorstaan.
We voelden ons als haveloze nomaden, die van het ene moment
op het andere in een geciviliseerde samenleving worden
overgeplant. Dertig maanden van ontbering hadden andere
mensen van ons gemaakt, totaal ontwend aan een normaal,
geregeld leven, dag en nacht georiënteerd op de antenne
van een intuïtief bestaan, dat maar door één ding
wordt beheerst: de wil om te overleven.
Zouden we ons nog kunnen aanpassen?
De andere morgen, om ongeveer tien uur, dienden zich drie
„dubbele rompen" aan, die enige tijd boven het vliegveld
bleven rondcirkelen.
Aanvankelijk dachten we dat ze een routinevlucht maakten,
maar later bleek dat zij opdracht hadden het terrein te verkennen
voor twee andere toestellen, een Dakota en een
Dornier, die met zwaar motorgeronk van achter de bergen
kwamen opdagen, beide voorzien van een Nederlands kenteken.
Terwijl de Dakota bleef rondcirkelen maakte de Dornier zich
gereed voor de landing op ons provisorisch vliegveldje.
Alles verliep naar wens. Vijf minuten later werd ook de
Dakota aan de grond gezet.
In de deuropening verscheen een kapitein, gevolgd door —
126