De nieuwe vijand - Stichting Papua Erfgoed

preventieve wraak van de legendarische paradijsvogel was
getroffen?
De heer Maitimoe besloot om naar Sorong te gaan. De bevolking
daar was reeds een aantal jaren geleden geregistreerd
en niet meer zo schuw.
Er werden drie groepen samengesteld van ieder acht man, die
om beurten het lijk moesten dragen. Mij werd opgedragen er
voor te zorgen dat de dragers niet de benen zouden nemen.
We kozen een andere, wat kortere route dan die van de zich
wat moeizamer voortbewegende hoofdgroep. We trokken in
noordelijke richting om zo vlug mogelijk bij de baai van
Makbon te kunnen komen.
Een macabere stoet. Het kost moeite om zich daarvan een
voorstelling te maken. Een met doeken onhulde Nederlander,
gedragen door acht kleine naakte mannen van gelijk
postuur, maakte zijn laatste tocht door het oerwoud, tienduizenden
kilometers van zijn geboortegrond.
De dragers liepen in een bepaalde cadans, die het visuele
effect meebracht dat het leven in het lichaam scheen terug te
keren.
Na elke zes uur lopen hielden we een rustpauze van een half
uur om wat te kunnen eten en drinken.
Door deze geforceerde mars bleken we in staat het stoffelijk
overschot van een veelbelovend Nederlands B.B.-ambtenaar
binnen achtendertig uur naar de kust te brengen.
Het bericht van zijn dood was reeds via een snelle loper
doorgezonden en verspreidde zich vervolgens tot in alle uithoeken
van de jungle. De boodschapper was erin geslaagd
een driedaagse marsafstand in dertig uur te overbruggen.
Acht uur sneller dan wij.
Bij onze aankomst in de baai van Makbon lag reeds een
gouvernementsvaartuig gereed. Zonder veel omhaal werd
het lijk in de kist gelegd en aan boord gebracht. Onmiddellijk
daarna werd het anker gelicht. De volgende morgen om zeven
uur meerde het schip te Sorong af.
Het doodsbericht werd in alle nederzettingen besproken.
51