De nieuwe vijand - Stichting Papua Erfgoed

We stonden, nee, we lagen perplex.
De man begon in het Noemforees tegen ons te praten.
Hij zei dat hij een brief van onze kapitein bij zich had.
Tevens vernamen wij via onze tolk Mica dat hij nog twee
dorpsgenoten tot zijn gezelschap mocht rekenen.
Daarop kwamen ook die beide mannen te voorschijn.
Eén van hen bleek het dorpshoofd van Arupi te zijn. Deze had
de brief van een ander dorpshoofd gekregen, met het vriendelijke
verzoek ons zo mogelijk op te sporen en het epistel te
overhandigen.
Natuurlijk vroegen we hem hoe hij wist dat wij hier zaten.
Daarop begon hij te lachen en wees in de richting van de oude
bananentuin.
De omgekapte bomen waren voor deze primitieven het
onomstotelijke bewijs, dat hier niet-autochtonen bezig waren
geweest. Met andere woorden, onze manier van oogsten
had ons de kop kunnen kosten.
We stonden er een beetje betrapt en schuldbewust bij.
Zó onvoorzichtig en dat terwijl men elk moment alert moest
zijn en blijven, wilde men een kans maken om het er levend
af te brengen.
Sergeant Kokkelink had de brief inmiddels geopend en begon
hem hardop voor te lezen.
97