HET APP-EFFECT - The App Effect

nieuwe Social Business-concept passen hier naadloos in. Als we op deze voet door
blijven gaan, zijn we steeds meer alleen als we fysiek samen zijn en virtueel samen terwijl
we alleen zijn. Mogelijkerwijs leidt dat tot zwarte scenario’s. Nicholas Carr vermoedt
dat het tijdperk van diep nadenken voorbij is. In de nieuwe Digital Commons
surfen we voortdurend over de oppervlakte van de kennis, maar we zijn niet meer in
staat om iets echt te doorgronden. We kunnen terechtkomen in een wereld vol
aD(h)D’ers. De farmacie boert daar goed bij, maar wat kopen we er zelf voor?
Misschien moeten we dit soort gedachten maar gewoon laten varen en ons neerleggen
bij het feit dat we definitief een ander tijdperk zijn binnengestapt. In het post-pctijdperk
zijn we steeds meer digitaal bezig, maar we ontdekken ook steeds meer dat
de mens en de informatiewereld om hem heen niet zoveel verschillen als we aanvankelijk
dachten. We komen tot het besef dat intelligentie en informatie overal kunnen
zijn en dat wij eigenlijk niet zo uniek zijn als we denken. De enen en nullen waaruit
computerprogramma’s zijn opgebouwd, huizen ook in ons. De dingen om ons heen
zijn net als wijzelf opgebouwd uit informatie. Dit is het beeld dat informatiefilosoof
Luciano Floridi ons voorhoudt. Hij noemt het de Vierde Revolutie die de moderne
westerse wetenschap ons heeft opgeleverd: de computerrevolutie van Alan Turing na
die van Nicolaus Copernicus, Charles Darwin en Sigmund Freud.
Het ultieme app-effect is niet wat wij via alle digitale devices met de wereld kunnen
doen, maar wat de wereld waar we in zijn beland dankzij die dingen met ons
doet. Het besef dat we niet zo bijzonder zijn als we denken te zijn heeft eerder al tot
grote veranderingen geleid in de maatschappij en zal dat nu weer doen. Copernicus,
Darwin en Freud hebben de drie eerdere revoluties veroorzaakt. De maatschappelijke,
economische en sociale veranderingen van de wereldbeelden die zij introduceerden,
waren enorm. We hebben inmiddels aanvaard dat de mens een onderbewustzijn
heeft en driften. Dat heeft met name de reclame-industrie in de twintigste eeuw goed
opgepakt. Freud stond aan de basis van deze revolutie. Wat zou de consequentie
kunnen zijn als we accepteren dat de mens niet slimmer is dan een chip, dat een cel
geprogrammeerd kan worden, dat bits en bytes de coderingen zijn die alles met elkaar
kunnen verbinden? Het post-pc-gedrag, waar we nu soms fel over discussiëren in
termen van zorg of zegen, beschouwen we straks waarschijnlijk als doodnormaal en
menseigen. Laconiek zullen we terugkijken en zeggen: ‘Tsja, dat was het app-effect, de
kroon op de Vierde Revolutie van Floridi.’
150