(2003) nummer 3 mei/juni - Nemesis

More documents

Recommendations

Info

ming te verlenen voor emigratie naar Australië (zie RN 2003/1,1537). Vervangende toestemming zou een inbreuk betekenen op het recht op family life, dat de minderjarigen met beide ouders hebben en de feitelijke invulling van het ouderlijk gezag zou worden beperkt. Het Hof Den Haag komt in hoger beroep tot een andere beslissing en geeft de moeder wel toestemming om met de kinderen (10 en 12 jaar oud) naar Australië te verhuizen. Het hof overweegt hierbij het volgende: Vaststaat dat partijen tijdens hun huwelijk hebben gekozen voor de traditionele rolverdeling waarbij de moeder de verzorging en opvoeding van de kinderen geheel voor haar rekening nam. Na de echtscheiding heeft de moeder deze dagelijkse zorg behouden. De vader heeft zich zowel tijdens als na het huwelijk enigszins afzijdig gehouden, omdat hij tevreden is met de manier waarop de moeder de kinderen opvoedt. Gebleken is dat de omgangsregeling met de vader goed loopt en de kinderen opgroeien in een stabiele gezinssituatie en hun ontwikkeling positief verloopt. Nu de moeder vanaf de geboorte van de kinderen de dagelijkse zorg voor hen heeft gehad en zij deze taak naar tevredenheid van de beide ouders uitoefent, is het hof van oordeel dat het in het belang van de kinderen is dat zij bij de moeder blijven wonen. In dat licht bezien past het binnen haar zorgtaak dat zij de ruimte krijgt om daaraan invulling te geven, in beginsel ook indien zij haar leven en het leven van de kinderen elders voort zou willen zetten. Getoetst moet worden of het belang van de kinderen met een dergelijke verhuizing is gediend. Op grond van de overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting is het hof ervan overtuigd geraakt dat de moeder de door haar gewenste verhuizing naar Australië grondig en weloverwogen heeft voorbereid. Ze heeft de mogelijkheden voor haar nieuwe partner onderzocht om zich hier te vestigen. Gelet op het soort werk dat hij verricht en het feit dat de moeder onvoldoende inkomen geniet om voor hem garant te staan teneinde voor hem een verblijfsvergunning te krijgen, bleek dit geen optie. Daarop heeft de moeder besloten er de voorkeur aan te geven zich met haar nieuwe partner en de kinderen in Australië te vestigen. De kinderen zijn een aantal maal naar Australië geweest, waar RECHTSPRAAK zij verbleven bij familie van de nieuwe partner van de moeder. Deze is ook een aantal maal in Nederland geweest. Gebleken is ook dat de moeder veelvuldig met de kinderen over de gevolgen van de verhuizing heeft gesproken. Verder heeft de moeder zich er van vergewist dat er voor de kinderen goede onderwijsmogelijkheden zijn. Het hof acht aannemelijk dat de relatie tussen de moeder en haar nieuwe partner een serieus en bestendig karakter heeft, gelet op de duur en de frequentie van de contacten die tussen hen hebben plaatsgevonden. Zij hebben zowel in Nederland als in Australië en zowel met als zonder de kinderen veel tijd samen doorgebracht. Daarnaast acht het hof het aannemelijk dat de nieuwe partner van de moeder zijn verantwoordelijkheden als verzorger van de kinderen op zich zal nemen. Toen de moeder vorig jaar onverwachts in het ziekenhuis werd opgenomen is hij direct naar Nederland gekomen om voor de kinderen te zorgen. Bovendien hebben de kinderen een goed contact met hem opgebouwd. Dit alles in aanmerking genomen is het hof van oordeel dat het in het belang van de kinderen het meest wenselijk is dat zij met de moeder mee naar Australië verhuizen, zodat de bestreden beschikking op dit punt wordt vernietigd. Uit het appelschrift van de moeder blijkt dat zij zich niet verzet tegen de door de vader in eerste aanleg verzochte omgangs- en informatieregeling. Ter terechtzitting heeft zij aangegeven haar medewerking te zullen verlenen aan deze regeling. Het hof gaat er dan ook van uit dat de moeder haar belofte gestand doet en uitvoering zal geven aan deze omgangs- en informatieregeling, alsmede regelmatig schriftelijk, telefonisch en e-znaiïcontact tussen de vader en de kinderen zal stimuleren. Het hof vernietigt de bestreden beschikking voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen en in zoverre opnieuw beschikkende: geeft de moeder toestemming om met de kinderen naar Australië te verhui- RELATIEVERMOGENS- RECHT Nr. 1584 Rechtbank Roermond 18 juli 2002 Nr. 42635/HA ZA 01-74 Mr. Soutendijk J., eiseres, procureur mr. drs. Ligtelijn, tegen B., gedaagde, procureur mr. In 't Ven Beëindiging samenleving; scheiding en deling boedel Art. 1:81 e.v. en 3:166 BW Man en vrouw woonden samen van 1977 tot 1994 en van mei 1998 t/m januari 1999. Zij hebben nooit enige vorm van samenlevingsovereenkomst gesloten. Uit de relatie zijn twee kinderen geboren. Man en vrouw werkten beiden tot 1984 in loondienst. De man heeft in 1984 in de vorm van een eenmanszaak een bedrijf opgezet. De vrouw heeft vanaf de geboorte van het eerste kind in 1984 de zorg voor de huishouding en de verzorging van de kinderen en partner op zich genomen en geen zelfstandig inkomen verworven. Wel werkte zij regelmatig mee in het bedrijf van haar partner. Na beëindiging van de samenleving in 1994 heeft de man aan de vrouw een bedrag van ƒ 15.000,- ter beschikking gesteld ten behoeve van de inrichting van haar nieuwe woning, terwijl hij zelf bleef wonen in de woning bij de zaak. In deze procedure vordert de vrouw een vergoeding voor de door haar verrichte werkzaamheden en voor het feit dat zij haar ex-partner, door voor de kinderen en het huishouden te zorgen, in staat heeft gesteld het bedrijf op te bouwen. Zij verzoekt de rechtbank primair voor recht te verklaren dat tussen partijen sprake is geweest van een maatschap, subsidiair dat gedaagde gehouden is op grond van redelijkheid en billijkheid een vergoeding aan haar te voldoen. De rechtbank stelt vast dat de feitelijke samenleving van partijen gebaseerd was op mondelinge afspraken. De geschetste gang van zaken tijdens de samenwoning lijkt volgens de rechtbank sterk op het wettelijk geregelde huwelijk, maar toch kan de aanknoping niet zo ver worden doorgetrokken dat hier een wettelijke gemeenschap van goederen mag worden aangenomen, aldus de rechtbank. De wetgever heeft als wettelijk 10 NEMESIS2003nr.3
stelsel van het huwelijksgoederenrecht gekozen voor de algehele gemeenschap vafl goederen en daaruit voortvloeiende consequenties. Het voert volgens de rechtbank te ver dit stelsel analoog toe te passen op de verbroken samenleving van partijen, nu deze op geen enkele wijze blijk hebben gegeven dit stelsel als grondslag van hun samenleving te wensen. Aan de beëindiging van de relatie van partijen kunnen dan ook niet de gevolgen worden verbonden die de wet koppelt aan de ontbinding van een huwelijk. Wel wordt enige mate van aanknoping aangenomen, dat wil zeggen dat de rechtbank aan wil nemen dat er tussen partijen ten tijde van de samenleving 'enige vorm van gemeenschappelijk bezit' is ontstaan. De ƒ 15.000,- die de vrouw reeds heeft ontvangen, acht de rechtbank voldoende. Het bedrijf valt buiten dit gemeenschappelijk bezit. De stelling van de vrouw dat er sprake is geweest van (in ieder geval) een feitelijke maatschap tussen partijen, wordt als wel gesteld maar niet bewezen door de rechtbank gepasseerd. (...) 2. Verdere beoordeling van het geschil 2.1 Bij gelegenheid van de competitie van partijen is vastgesteld dat de feitelijke samenleving van partijen gebaseerd was op mondelinge afspraken tussen partijen, waarbij kennelijk geen nadere afspraken zijn gemaakt over zaken als: wat gemeenschappelijk is tussen partijen, welke plaats de door de man als eenmanszaak gedreven onderneming inneemt in de samenleving van partijen, wat er zou dienen te gebeuren indien partijen de samenleving zouden verbreken. De samenleving van partijen was derhalve niet gebaseerd op enig in de wet geregelde samenlevingsvorm. Gedurende de eerste jaren van de samenleving (het proces-verbaal van comparitie vermeldt bij de verklaring van B. ten onrechte dat de samenleving is aangevangen in 1984, in plaats van 1977) hebben partijen ieder in loondienst gewerkt. B. is in 1984 gestart met zijn-eenmanszaak. In 1984 is ook het eerste kind van partijen geboren en. is J. gestopt met werken en heeft de verzorging van het huishouden en de kinderen op zich genomen. Partijen hebben de samenleving verbroken in 1994. 2.2 Indien zich in rechte een geschil voordoet over een niet in de wet geregeld geval, wordt gemeenlijk aange- RECHTSPRAAK knoopt bij een wel in de wet geregeld geval. De door partijen geschetste gang van zaken ten tijde van hun samenleving, lijkt feitelijk sterk op het in de wet geregelde huwelijk in Boek 1 BW. Partijen hebben zich, voorzover van toepassing, met name gedragen overeenkomstig het bepaalde in titel 6 van boek 1 BW, althans volgt uit de stellingen van partijen en de onderbouwing daarvan niet het tegendeel. In het bijzonder hebben partijen zich gedragen in lijn met het bepaalde in de artikelen 1:81 totenmet 1:85 BW. 2.3 De vraag is echter of deze aanknoping zover doorgetrokken mag worden dat op de samenleving tevens het bepaalde in titel 7 van Boek 1 BW, de wettelijke gemeenschap van goederen, mag worden toegepast. Naar het oordeel van de rechtbank kan in het onderhavige geschil deze stap niet gezet worden. De wetgever heeft als wettelijk stelsel van het huwelijksgoederenrecht gekozen voor de algehele gemeenschap van goederen en de daaruit voortvloeiende consequenties. Het voert, zeker in het onderhavige geval, te ver dit stelsel bij wijze van analogie toe te passen op de, inmiddels verbroken, samenleving van partijen, nu deze op geen enkele wijze blijk ervan hebben gegeven dit stelsel als grondslag van hun samenleving te wensen. Aan de beëindiging van de relatie van partijen kunnen dan ook niet die gevolgen verbonden worden, die de wet verbindt aan de ontbinding van een wettelijk huwelijk. 2.4 De aanknoping kan wel tot de conclusie leiden dat er tussen partijen ten tijde van de samenleving althans enige vorm van gemeenschappelijk bezit is ontstaan. Partijen hebben immers de eerste jaren van hun samenleving beiden in loondienst gewerkt en e,en gezamenlijke huishouding gevoerd. Het is aannemelijk en uit de stellingen van partijen blijkt niet van het tegendeel, dat partijen beiden hebben bijgedragen aan de kosten van levensonderhoud en dat ook voor gezamenlijke rekening inboedelgoederen zijn aangeschaft. 2.5 In dit verband is ook niet zonder betekenis dat J. na de geboorte van het eerste kind met kennelijke instemming van B., gestopt is met werken in loondienst en de zorg voor de huishouding en de verzorging van de kinderen op zich heeft genomen. Ongeveer gelijktijdig met de geboorte van het eerste kind is B. gestart met zijn eigen onderneming. Dit betekent dat B. in de periode 1984 tot 1994 - het jaar, waarin partijen de samenleving hebben verbroken - mede door de zorg en inspanningen van J. voor de huishouding en de kinderen, zijn bedrijf heeft kunnen opbouwen. 2.6 Op grond van het hiervoor in r.o. 2.4 en 2.5 overwogene komt de rechtbank tot het oordeel dat na beëindiging van de samenleving van partijen een gemeenschap bestond als bedoeld in artikel 3:166 BW. Het is deze gemeenschap die gedeeld dient te worden en waarvan de omvang zoals deze was in 1994, zal moet worden vastgesteld. Hierbij moet nadrukkelijk in het oog worden gehouden dat de rechtsbetrekking tussen de deelgenoten een bijzondere verhouding is welke mede wordt beheerst door de redelijkheid en billijkheid. Dit volgt rechtstreeks uit lid 3 van artikel 3:166 BW. 2.7 J. heeft nog gesteld dat de gemeenschap van partijen beschouwd dient te worden of in ieder geval gelijk gestand dient te worden met een maatschap, zo blijkt uit punt 6 van de dagvaarding. Deze stelling dient gepasseerd te worden, nu uit niets kan blijken dat partijen een dergelijks maatschap hebben beoogd bij de aanvang van hun samenleving in 1977. Bovendien was er in 1997 nog geen sprake van enige vorm van bedrijf nu partijen toen ieder in loondienst bij derden werkzaam waren. Voorzover J. bedoeld mag hebben dat het starten van de eigen onderneming van B. in 1984 heeft plaatsgevonden bij overeenkomst waarbij een maatschap is aangegaan, is daartoe te weinig gesteld. Het enkel af en toe schoonmaken van een kantoortje of materialen incidenteel elders ophalen is daartoe onvoldoende. 2.8 Zoals hiervoor in r.o. 2.6 overwogen, dient de omvang van de gemeenschap van partijen in 1994 te wórden vastgesteld en opvolgend te worden gedeeld. Tot de gemeenschap behoort niet, zo volgt uit het voorgaande, de eenmanszaak van B.. De rechtbank merkt hierbij op dat B., ook volgens de eigen stellingen van J., de opbrengsten van de onderneming in belangrijke mate heeft aangewend ten behoeve van het gezin (punt 4 dagvaarding). Wel, als behorende tot de gemeenschap kunnen de inboedelgoederen van de woning worden beschouwd. B. heeft onweersproken gesteld dat J. een belangrijk deel van de inboedelgoederen heeft meegenomen, nadat partijen in 1994 en in 1999 uit elkaar zijn gegaan. Boven- NEMESIS 2003 nr. 3 11
Page 1 and 2: MEI/JUNI 2003 3 OPKOMST EN ONDERGAN
Page 3 and 4: Nemesis en de herrijzenis van de ge
Page 5 and 6: gezin inmiddels door scheiding of o
Page 7 and 8: zijn onderworpen. De bijzondere rec
Page 9 and 10: Naarmate het vreemdelingenbeleid re
Page 11 and 12: zijn de tegendraadse gevolgen van h
Page 13 and 14: punt heeft negatieve gelijkschakeli
Page 15 and 16: ACTUALITE1TENKATERN Samenstelling M
Page 17 and 18: gezien de vakantietoeslag op grond
Page 19 and 20: deeld in schaal 12 en hoger was zel
Page 21 and 22: Nr. 0200209 Mrs. Bloem, Melssen, Mi
Page 23: vader worden ontvangen in zijn inle
Page 27 and 28: sen, tegen S., gedaagde in conventi
Page 29 and 30: was sentenced to seven months' impr
Page 31 and 32: verdediging gestelde vragen beantwo
Page 33 and 34: hoger beroep van 2 november 2000 de
Page 35 and 36: hoord kunnen worden, terwijl zij in
Page 37 and 38: nis te verlenen die hem uit een oog
Page 39 and 40: 6. Beslissing De Hoge Raad verwerpt
Page 41 and 42: Noten 1. Waarschijnlijk omdat het e
Page 43 and 44: zorgd. De rechtbank heeft voorts in
Page 45 and 46: lijker beschrijving van de situatie
Page 47 and 48: ehoeve van alle huiselijk geweldzak
Page 49 and 50: lijk door het OM wordt gevraagd of
Page 51 and 52: II Some headlines of the discussion
Page 53 and 54: it should be explained that the non
Page 55 and 56: claim that they lack the power or t
Page 57 and 58: vens te verstrekken aan samenwerkin
Page 59 and 60: Economische activiteit of misdrijf?
Page 61 and 62: op werving over de grens opnieuw ve
Page 63 and 64: zaak Kraus heeft het Hof bepaald da
Page 65 and 66: Sinds de tachtiger jaren wordt het
Page 67 and 68: voor de betrokkenheid van verdachte
Page 69 and 70: 'Hé!' riep Knor, 'wat ben je aan h
Page 71 and 72: STRAFPROCESRECHT, BESTUURSPROCESREC

(2003) nummer 3 mei/juni - Nemesis

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?