Handelingen PDF - Vlaams Parlement

Vlaams Parlement – Plenaire vergadering – Nr. 16 – 16 december 1997 -30-
Bogaert
Nog een woord met een s – zij het dan in het
Engels – is short. Ik bedoel dat uw maatregel veel
te kort is. Daar wil ik straks nog eens op terugkomen,
want ik heb begrepen dat de heer Cannaerts
problemen had met de amendementen die we
samen met de VLD en Agalev hebben ingediend.
Wat is daarbij essentieel ? Als u in de Vlaamse
bedrijfswereld een bepaalde trend op gang wilt
brengen in functie van werkgelegenheid, wat het
uitgangspunt is, dan zult u maatregelen moeten
voorstellen die uitdagingen zijn voor de bedrijfswereld
om tegemoet te komen aan onze verzuchtingen
inzake werkgelegenheid. Het is voor iedereen
duidelijk dat het absoluut niet volstaat om eventjes
een toevallige doorsnee in de tijd te maken en te
kijken wat dat in het verleden met zich heeft
gebracht.
Wat is immers de grond van dit ontwerp van
decreet ? Wat is de basis waarop men al dan niet
van de voordelen die eruit voortvloeien kan genieten
? Dat is louter de vaststelling dat de werkgelegenheid
in 1997 in de Vlaamse bedrijven ofwel op
peil is gebleven, ofwel is toegenomen. We baseren
ons louter op die vaststelling uit het verleden om in
1998 een symbolische tegemoetkoming toe te kennen.
Leg mij eens uit hoe dat in de toekomst
bedrijven zou kunnen aanzetten tot het creëren
van meer werkgelegenheid.
Dat is toch echt jezelf bedriegen. In feite beperkt
het decreet zich – en hiermee kom ik tot mijn
voorlaatste s – tot een sinterklaasgeschenk, dat
dan nog een paar weken te laat komt. Wat doen we
immers ? We nemen een doorsnee en kijken naar
de werkgelegenheid. Wie braaf is geweest, krijgt
iets. Maar het brave bedrijf moet het sinterklaasgeschenk
wel nog zelf aanvragen. Het moet zelf zijn
schoen voor de schoorsteen zetten, om nog twee
s'en te vernoemen. Als we de hier genoemde
gemiddelde cijfers vergelijken met de kosten die
bedrijven zoal hebben, gaat het duidelijk maar om
een sinterklaasgeschenkje.
Mijn conclusie is in één woord te vatten, meteen
het laatste woord dat begint met een s. Dit ontwerp
van decreet is kortweg slecht. Toen dit idee voor de
eerste keer in de commissie ter sprake kwam, en
iedereen zich er los van elke partijpolitieke opstelling
rechtuit over had uitgesproken, zou de minister
geen twee stemmen hebben gehaald. Mijnheer
de verslaggever, laat u niet vangen door de einduitslag
van de stemming. Dat er niet meer dan één
tegenstem en één onthouding waren, heeft alles te
maken met het feit dat de commissieleden van de
VLD en ikzelf uit protest de commissievergadering
hebben verlaten, omdat de meerderheid andermaal
haar verantwoordelijkheid niet heeft opgenomen
en niet in aantal aanwezig was toen we tot de stemming
moesten overgaan.
Mijnheer Deprez, als men zelfs mijn gefundeerde
verontschuldiging voor mijn afwezigheid op de
hoorzitting niet ernstig neemt, dan wijs ik erop dat
het hier om een veel belangrijker afwezigheid gaat.
Dit is werk van de meerderheid in de commissie.
Als we de zaak fundamenteel en ten gronde
bespreken, moet die ook aanwezig zijn. Dat was
niet het geval, en verklaart de misschien wat vertekende
einduitslag van de stemming
De voorzitter : De heer Schuermans heeft het
woord.
De heer Eddy Schuermans : Mijnheer de voorzitter,
ik wil opmerken dat ik in mijn verslag melding
heb gemaakt van een verontschuldiging tijdens de
hoorzitting.
De heer Jean-Marie Bogaert : Ter afronding vind ik
het jammer dat we er niet in zijn geslaagd een echt
signaal aan het bedrijfsleven te geven en een echte
stimulans voor de toekomst. Als u uw eigen werk
ernstig neemt, zult u pas tevreden zijn als de
inspanningen tot resultaten leiden, mijnheer de
minister. Dat zal met dit decreet duidelijk niet het
geval zijn.
Er moeten me nog twee zaken van het hart. Ten
eerste betreur ik dat de bedrijven de toepassing
van deze maatregel zelf moeten aanvragen. Collega's,
sta me toe dit middeleeuws te noemen. U wilt
dit recht er per se doordrukken en vindt hier een
meerderheid voor. Dan is het toch essentieel voor
onze democratie om het voor iedereen te laten gelden.
Dat moet met de huidige technische middelen
zeker mogelijk zijn. U rekent er blijkbaar op dat
sommige bedrijven uit de boot vallen, gewoon
doordat ze zelf het initiatief moeten nemen en zich
de inspanning allicht niet zullen getroosten of
slechts gedeeltelijk zullen zijn geïnformeerd.
Bepaalde kleine bedrijven vallen zo waarschijnlijk
inderdaad uit de boot. Het is erg dat u daar bij de
berekening van de financiële repercussie van uw
ontwerp van decreet zelfs al rekening mee houdt.
U hebt dit zelf – en met veel meer woorden dan
waarmee ik het hier doe – zo in de commissie
gesteld. Dit kan toch niet op de vooravond van de
eenentwintigste eeuw !