Handelingen PDF - Vlaams Parlement

Vlaams Parlement – Plenaire vergadering – Nr. 16 – 16 december 1997 -64-
Becq
Er ontspon zich tevens een ruime discussie over de
centra in het kader van de ziekenfondsen. Er
waren zowel vragen bij de toegankelijkheid als bij
de algemene opdrachten van die diensten. In de
discussie werd beklemtoond dat de bij de mutualiteiten
ingebouwde centra die specifiek aandacht
hebben voor ouderen, zieken of gehandicapten,
algemeen toegankelijk moeten zijn. Door amendering
is ook opgenomen dat voor die centra de programmering
op grond van objectieve criteria moet
worden vastgesteld.
Inzake de verhouding tussen algemeen welzijnswerk
en andere instellingen werd ook de klemtoon
gelegd op een goede integratie en een goede
samenwerking. De vrees voor overlapping ten aanzien
van OCMW-dienstverlening, justitiehuizen en
andere welzijnsvoorzieningen op de eerste en
tweede lijn kwam aan de orde. Uit het antwoord
van de minister bleek dat er te velde weinig overlappend
zou worden gewerkt omdat men op plaatselijk
vlak formeel en informeel afspraken maakt
en onderling doorverwijst.
In elk geval was de minister ook voorstander van
het subsidiariteitsbeginsel. Er werd via amendering
beklemtoond dat samenwerking en overleg tussen
de betrokken sectoren gebeuren met het oog op
complementariteit en samenwerking tussen sectoren
en betrokkenen.
Tot besluit merk ik nog op dat we, dankzij een vlotte
samenwerking tussen enerzijds de diverse parlementsleden
en anderzijds het kabinet en de administratie
van het Vlaams Parlement erin geslaagd
zijn om na één volledige dag de bespreking en het
eindproduct af te leveren. We hopen dat dit de sector
voldoende kansen en stimulansen biedt voor
een goed uitgebouwde eerstelijnshulp.
Niet als verslaggever, maar persoonlijk namens
onze fractie, wil ik graag naast wat is aangekaart
door de heer Vandendriessche, toch nog graag één
klemtoon leggen. In het kader van de basisopdrachten
van het algemeen welzijnswerk moet
zowel de jongerengerichte werking als het gezinsen
relationeel werk voldoende aandacht krijgen.
Want, wanneer er in de bijzondere jeugdbijstand
alarm wordt geslagen – toch zeker in sommige
regio's – dan heeft dat onder meer te maken met
de onvoldoende mogelijkheden aan opvang en aan
preventieve werking met jongeren. Jongereninformatiepunten
kunnen belangrijk en zinvol zijn als
aanvulling op een tekort aan jongerenadvies en -
hulpverlening, maar ze zijn onvoldoende. Ook
denk ik dat een vraag naar crisisopvang in dit
kader mee kan worden bekeken.
Aan de andere kant kennen we allemaal de verontrustende
cijfers van partners die uit elkaar gaan.
Naar verluidt zou één op drie huwelijken uitmonden
in een echtscheiding. Wellicht voegt zich daar
ook een gelijkaardig aantal scheidende samenwoners
bij. Ik heb ook geleerd dat ongeveer 75 percent
van de mensen die uit elkaar gaan, binnen de
vijf jaar opnieuw gaan samenwonen. Ik denk dat
het verdriet, de verwerkingsproblemen en de aanpassingsproblemen
zowel bij ouders als bij eventuele
kinderen onmiskenbaar zijn. Hulp, begeleiding
en desgevallend ondersteuning – niet alleen in
geval van scheiding en scheidingsbemiddeling,
doch ook bij het aangaan van of in de loop van een
huwelijk of een relatie – zijn noodzakelijk. Ook
opvoedingsvragen moeten aan de orde kunnen
komen. Nu het taboe over moeilijke relaties
wegebt, zijn kansen op professionele hulp en begeleiding
meer dan nodig.
Graag maak ik dan ook van deze gelegenheid
gebruik om uw bijzondere aandacht te vragen voor
een voldoende uitgebouwde gezins- en relatiebegeleiding
in het basispakket van het algemeen welzijnswerk.
(Applaus)
De voorzitter : Mevrouw de verslaggeefster heeft
het de minister gemakkelijk gemaakt door haar
uitermate duidelijke uiteenzetting. Daarmee
bedoel ik dat zij het u mogelijk heeft gemaakt bondig
te zijn.
Mevrouw Ceysens heeft het woord.
Mevrouw Patricia Ceysens (Op de tribune) : Mijnheer
de voorzitter, mijnheer de minister, collega's,
ik kan alleen maar herhalen wat ik in de commissie
heb gezegd, namelijk dat dit decreet geen parel is
en het helaas nooit zal worden. Het is een ruwe
steen die we wat wilden polijsten, maar u hebt ons
die kans niet gegeven. Voor ons blijft het dan ook
een ruwe steen.
Nochtans hebben we tal van pogingen ondernomen
door middel van opmerkingen, amendementen
en zelfs uitdagingen aan uw adres om er wat
meer visie in te verwerken. En daarmee ben ik bij
het eerste van mijn vijf punten terechtgekomen.
Het ontbreekt dus nog aan visie en wel op twee
vlakken. In de eerste plaats denken we dat het een
gemiste kans is om de relatie tussen Justitie en
Welzijn – die onmiskenbaar op ons afkomt en die
we hoe langer hoe sterker zullen moeten beantwoorden
– uit te klaren. Ik herinner me bijvoor-