Handelingen PDF - Vlaams Parlement

Vlaams Parlement – Plenaire vergadering – Nr. 16 – 16 december 1997 -48-
Maes
paar van die discussiepunten in te gaan. Dit is ook
de reden waarom ik van deze tribune gebruik
maak. Dat de sector in de Europese Unie als één
geheel wordt beschouwd, is bezwaarlijk een argument
of een tegenargument te noemen. Dat is nu
eenmaal zo. Maar de vraag is of de film daarmee
gelukkig is.
Het tweede punt is misschien belangrijker. De
minister zegt dat het fonds "Film in Vlaanderen"
binnen de Vlaamse Gemeenschap, is opgericht in
functie van een gecoördineerd audiovisueel beleid,
teneinde een symbiose te bewerkstelligen van de
voorheen strikt gescheiden economische steun of
subsidies aan de filmnijverheid, die vroeger federaal
waren, met de culturele steun of de subsidies
voor de productie van culturele films. Ik begrijp dat
er vroeger een institutioneel probleem was en dat
men de subsidies niet communautariseerde omdat
deze nu eenmaal een economische factor waren.
Nu zit dat allemaal in één hand.
Maar de vraag is of het dezelfde hand moet zijn die
subsidies uitreikt aan wat bij uitstek culturele film
is, en aan film als amusement of commercieel product.
Momenteel heerst er grote ontevredenheid
dat er zonder onderscheid subsidies – soms maximale
subsidies – worden uitgedeeld aan bijvoorbeeld
Oesje en aan artistiek interessante films.
Maar ik wil deze discussie hier niet openen. Ze
hoort thuis in een culturele advisering.
Minister Luc Martens : Ik kan uw benadering
gedeeltelijk begrijpen. Er zijn vele kunstvormen.
Sommige richten zich heel sterk op het artistieke
aspect, andere op volledig andere doelstellingen,
zoals bijvoorbeeld commerciële. Er hoeft geen contradictie
te zijn tussen de zorg voor vermaak en het
dienen van commerciële doelstellingen enerzijds,
en de echte artistieke creatie anderzijds.
Ik voel er dan ook meer voor om ten gronde na te
denken over de audiovisuele media. Dit houdt
meer in dan enkel film. Vandaag hebben we ook de
video en de videokunst. Er zijn heel wat andere
kanalen dan alleen de bioscoop. Dit heeft een
belangrijke audiovisuele dimensie. Bepaalde virtuele
werkelijkheden en technieken worden tot in
het artistieke toegepast.
De film is structureel zeer sterk verankerd. We vinden
dit ook terug in de gedachtegang van minister
Van Rompuy. Het is dan ook onmogelijk om de
film in een paar weken los te wrikken. Men is in
Vlaanderen juist bezig om terzake een coherent
beleid op te bouwen. Ik denk dat men dit probleem
maar kan oplossen met een ruimer debat over de
culturele finaliteit en haar instrumentarium en
over wat film en audiovisuele kunst in dat opzicht
betekenen.
De voorzitter : Mevrouw Maes heeft het woord.
Mevrouw Nelly Maes : Als het een probleem van
tijd was, zou ik er niet zo veel belang aan hechten.
Ik heb sowieso begrip voor overgangsmaatregelen.
Ook het feit dat de zaak op dit ogenblik door twee
ministers en in twee commissies wordt besproken,
is een tijdelijk verschijnsel. U benadrukt terecht
dat de beeldcultuur een belangrijk aspect is van de
hedendaagse plastische cultuur en beeldende kunsten.
Kassel heeft dit trouwens aan de hele wereld
bewezen.
Een film maken is duur. Daardoor krijgt film altijd
een sterk economisch aspect. Dat impliceert echter
niet dat men een film als een louter commercieel
goed moet beschouwen. Een boek is ook een economisch
gegeven. Toch kan ik een onderscheid
maken tussen literatuur en een kookboek. Ik heb
niets tegen kookboeken. Integendeel, ik heb er een
hele verzameling van. Als ik geen tijd heb om te
koken, lees ik er zelfs in voor mijn plezier. (Gelach)
Dat zegt echter niets over literatuur. Ik wil dat de
film in de cultuur de plaats inneemt die de literatuur
inneemt in de wereld van het boek. We bereiden
geen Fonds voor de Letteren voor omdat we
vinden dat dit tot de bevoegdheden van de minister
van Economie behoort, maar wel omdat het
een cultuurgoed is. We zijn ons wel bewust van de
economische aspecten van zo'n fonds.
Ik vind bepaalde films best te pruimen als commercieel
product. In die hoedanigheid zijn ze een
uiting van onze hedendaagse cultuur in ruime zin.
Een filmcommissie binnen Kunsten is voor mij echter
een commissie die zich enkel met goede filmproducten
bezighoudt. Dat product heeft het trouwens
verschrikkelijk moeilijk. De film zit verzopen
in media. Dat betekent niet dat het goed gaat met
de film. Soms gaat het wel een beetje beter met
onze films. Ondanks alle problemen slaagt men er
dan toch in een goed product te maken, door alle
creativiteit die in Vlaanderen aanwezig is, te bundelen.
In Wallonië doet men hetzelfde. Daar maakt men
van de film een culturele spits. Het gaat niet slecht
met de film in Vlaanderen, maar het gaat zeker
niet slecht met de film in Wallonië. Men heeft daar
begrepen dat dit cultuurproduct belangrijke en