Handelingen PDF - Vlaams Parlement

-49- Vlaams Parlement – Plenaire vergadering – Nr. 16 – 16 december 1997
Maes
interessante economische aspecten heeft, maar als
product meer is dan een van de aspecten van de
mediacultuur.
De voorzitter : Minister Martens heeft het woord.
Minister Luc Martens : Als men het culturele dynamisme
van de Vlaamse en de Waalse film vergelijkt,
is er inderdaad een verschil. Men mag dat verschil
echter niet overdrijven. Men moet er ook
rekening mee houden dat originele Franstalige
films nog altijd een eigen afzetmarkt hebben. De
Franse film wordt nog steeds gekoesterd.Voor de
Vlaamse film is dat veel minder het geval. We hebben
in het verleden wel een aantal goede coproducties
gemaakt met Nederland. Voor die films was
er hoe dan ook een veel kleinere markt. We hebben
dus een nadeel ten opzichte van de Franstalige
film. Ik blijf wel geïnteresseerd in het debat. Dat is
voor mij niet beëindigd als het parlement morgen
een beslissing neemt.
Ten tweede geloof ik niet dat de oplossing van het
probleem van de film te maken heeft met het al
dan niet deel uitmaken van de Raad voor Cultuur.
Het probleem is ruimer en moet in een ruimer
debat worden besproken. Als we het probleem ten
gronde willen oplossen, moeten we niet alleen een
debat voeren over de film, maar ook over aanverwante
audiovisuele media. We zullen zelfs de economie
nodig hebben om een oplossing te vinden,
terwijl dit voor andere sectoren wellicht minder
uitdrukkelijk het geval is.
Mevrouw Nelly Maes : Ik ben enigszins gerustgesteld
door deze verklaring. De argumenten van de
minister van Economie, KMO, Landbouw en
Media overtuigen me immers niet. Deze zegt dat er
op organisatorisch vlak verankeringen bestaan binnen
de media. En wat dan nog ? Dat kan toch geen
hinderpaal vormen om film een plaats te geven
binnen cultuur. De aard van dit medium zorgt nu
eenmaal voor een dubbele verankering : een culturele
en een economische. Maar door de film te verzuipen
in het economische verdwijnt de klemtoon
op cultuur, en dit bijna steeds ten onrechte. Bovendien
reikt de minister ons een argument aan dat we
tegen hem kunnen gebruiken, namelijk het feit dat
binnen het fonds Film in Vlaanderen en ter advisering
bij het filmbeleid eigen structuren met eigen
adviesorganen werden opgericht. Wellicht kan men
die precies in deze dubbele functie hanteren en ze
raadplegen wanneer het over cultuur gaat of wanneer
het verband met de media wordt gelegd.
Ter gelegenheid van het door de heer Decaluwé
ingediende voorstel van resolutie en amendementen
van de heer Stassen hebben we ons bezonnen
en aangedrongen op een debat over deze filmsector.
De minister heeft zijn bereidheid herhaald om
eind 1997 een beleidsbrief in te dienen. Mag ik
hem eraan herinneren dat dit de laatste week van
parlementaire werkzaamheden voor 1997 is ? Hij
zal zich dus moeten haasten wil hij nog dit jaar zijn
beleidsbrief indienen. Kortom, ik begrijp niet waarom
de integratie binnen de Raad voor de Kunsten,
met inbegrip van een beoordelingscommissie, niet
opportuun is. Misschien is het een normale reflex
dat minister van Rompuy zijn bevoegdheid terzake
niet wil laten aantasten : ook in de politiek is er
tenslotte sprake van territoriumgedrag. Ik pleit er
echter voor dat men, los van de structuren, de toevallige
samenstelling en de toevallige ministeriële
bevoegdheden in de huidige regering, film als
kunstvorm de plaats krijgt die hem toekomt. Dat is
niet alleen een plaats binnen de mediasector : het is
een integrerend deel van ons cultuurlandschap dat
vandaag niet aan betekenis verliest, maar integendeel
aan betekenis kan en moet winnen. (Applaus)
De voorzitter : Minister Martens heeft het woord.
Minister Luc Martens (Op de tribune) : Mijnheer
de voorzitter, dames en heren, ik wil allereerst
mevrouw Van Hecke danken voor het beknopte,
heldere en van de juiste klemtonen voorziene verslag.
Dit verslag geeft niet alleen het debat goed
weer, maar geeft tegelijk ook aan langs welke lijnen
we van gedachten hebben gewisseld. Ook al
verschilden we wel eens van mening, dit alles verliep
in een constructieve sfeer, wat uiteindelijk bijdraagt
tot een beter verhaal dan datgene waarmee
we zijn gestart. Ik dank dus ook wie deelnam aan
het debat.
De Raad voor Cultuur is inderdaad van een grote
betekenis : het moet een breed forum zijn. Natuurlijk
is dit alles in zekere mate gestructureerd, maar
uiteindelijk moet het de ambitie hebben meer te
zijn dan een structuur. In al zijn geledingen moet
deze raad vooral een gesprek kunnen organiseren,
een visie ontwikkelen, deskundigheid mobiliseren
en leiden tot adviezen die een aantal oude, achterhaalde
tegenstellingen en benaderingen kunnen
overstijgen. Ik heb daarover dan ook grote verwachtingen,
al besef ik maar al te goed dat alles
staat of valt met de mensen die erbij betrokken
zullen worden. In het begin wordt het dus wat zoeken
naar het juiste evenwicht. Om de beeldspraak
van mevrouw Van Hecke verder uit te werken : het
zal zeker een artistieke boom moeten zijn. In de
natuur zijn bomen nogal eenduidig : appelbomen,