Handelingen PDF - Vlaams Parlement

Vlaams Parlement – Plenaire vergadering – Nr. 16 – 16 december 1997 -36-
Van Rompuy
Er wordt hier smalend gedaan over een budget van
minstens 2 miljard frank. Voor de lastenverlaging
komen 18.000 ondernemingen en 200.000 werknemers
in aanmerking. De VLD en de Volksunie
spreken altijd over een lastenverlaging van 100 miljard
frank. Ik heb echter twee jaar moeten vechten,
met de steun van de meerderheid, om een lastenverlaging
van minstens 2 miljard frank door te kunnen
voeren. Als minister van Economie beschik ik
over een direct budget van 7,5 miljard frank voor
expansiesteun. Die lastenverlaging is dus niet niks.
Ik wens de VLD en de Volksunie dan ook veel succes
om de volgende jaren een lastenverlaging van
100 miljard frank door te voeren. Meer dan een
vierde van mijn budget wordt dus besteed aan lastenverlaging.
Ik vind dat men dat bedrag niet mag
weggooien. Ik vind een lastenverlaging van 2 miljard
frank niet onbelangrijk. Voor de lastenverlaging
komen 18.000 ondernemingen in aanmerking.
Ze moeten hun werkgelegenheid wel behouden. Er
is een extra subsidie voor bedrijven die nieuw personeel
aanwerven. Ik zou dat geld dus niet zomaar
weggooien.
De onderneming krijgt de lastenverlaging inderdaad
post factum. Toch geeft die lastenverlaging
zuurstof aan het bedrijf. Door die lastenverlaging
post factum beschikt het bedrijf immers over meer
middelen dan wanneer er geen lastenverlaging was
geweest. Het bedrijf kan met die middelen iets
doen. Een onderneming met veertig werknemers
krijgt een subsidie van 800.000 frank. Of kan een
bedrijf misschien niets doen met bijna één miljoen
frank ? Een bedrijf kan dat geld bijvoorbeeld
gebruiken voor opleidingen die het anders zelf
moest betalen. Ik begrijp niet dat hier zo smalend
wordt gedaan. Een onderneming met veertig werknemers
kan toch wel iets doen met 800.000 frank.
We praten hier altijd over een lastenverlaging van
100 miljard frank. Ik moet echter binnen mijn budget
blijven. Mijn opdracht was om binnen de
Vesoc-enveloppe voor een lastenverlaging van
minstens 2 miljard frank te zorgen.
De voorzitter : De heer Geysels heeft het woord.
De heer Jos Geysels : Mijnheer de minister, ik wil
niet smalend doen, maar u had het zo-even over
zuurstof en post factum. Men heeft zuurstof nodig
bij het inademen, en niet bij het uitademen.
Minister Eric Van Rompuy : Men heeft inderdaad
zuurstof nodig bij het inademen van nieuwe initiatieven.
Of men het nu ervoor of erna krijgt, als men het
geld heeft kan men er iets mee doen. Ik begrijp die
theorie van de verspilling dus helemaal niet. Trouwens,
als u dat vindt, dan moet u de expansiesteun
ook als een verspilling beschouwen. Als de investering
is gebeurd, krijgt men de expansiesteun toegekend,
op basis van een aantal criteria. Daarover
hebben we vroeger gediscussieerd in de commissie
voor Werkgelegenheid en Economische Aangelegenheden.
Ik herinner me dat een van de stellingen
van de heer Denys was dat expansiesteun ook een
cadeau is voor de bedrijven. Als men op die wijze
blijft redeneren, dan kan men alles als een cadeau
beschouwen.
Binnen de ons opgelegde beperkingen is dit een
volkomen te verdedigen maatregel, ook omdat hij
aan werkgelegenheid is gekoppeld. Men krijgt het
voordeel niet als men de werkgelegenheid niet
behoudt of doet toenemen, men moet ook aan een
investeringsverplichting voldoen. De heer Verdingh
wordt hier geciteerd. Hij begon zijn betoog
door te verklaren dat de maatregel eenvoudig en
duidelijk is. Ik herinner me dat de heer Denys de
wenkbrauwen fronste toen hij zo van wal stak.
Het nemen van een algemene maatregel is een uitdaging
waarmee we allemaal worden geconfronteerd.
Ik wil vandaag herhalen wat ik een paar
maanden geleden verklaarde in mijn interview in
De Standaard. Ik ben er voorstander van dat de
Vlaamse regering en het Vlaams Parlement kunnen
werken aan een algemene lastenverlaging. Het
is dan de grote uitdaging voor de commissie voor
Staatshervorming en Algemene Zaken om in de
volgende jaren een model te ontwikkelen dat ons
in staat stelt om, na een staatshervorming, de
arbeidskosten te verlagen.
Nu is er echter sprake van het tweepijlersysteem in
de sociale zekerheid : aan de ene kant zijn er de
werkloosheid, de pensioenen en de arbeidsongevallen
die worden gefinancierd door sociale bijdragen
; aan de andere kant zijn er de kinderbijslagen
en de gezondheidszorg die worden gefinancierd
door algemene middelen. Dit moet eerst worden
hervormd. Als men echter in het Vlaams Parlement
met het bestaande tweepijlersysteem de kinderbijslagen
en de gezondheidszorg overhevelt naar de
gemeenschappen, dan kan men helemaal niet aan
lastenverlaging doen. In Vlaanderen moeten de
kinderbijslagen en gezondheidszorgen worden
gefinancierd via de algemene middelen – ofwel
door eigen fiscaliteit, ofwel door een dotatie. Dan
beschikt men echter nog steeds niet over een instrument
om de arbeidskosten te verlagen.