Handelingen PDF - Vlaams Parlement

Vlaams Parlement – Plenaire vergadering – Nr. 16 – 16 december 1997 -44-
Van Hecke
en voedsel. Al deze aspecten zijn belangrijk indien
men deze boom de kans wil geven om stevig wortel
te schieten en uit te groeien tot een krachtig
beleidsinstrument voor de komende generaties
beleidsmensen die zich bezighouden met cultuur.
(Applaus)
De voorzitter : De heer Keulen heeft het woord.
De heer Marino Keulen (Op de tribune) : Mijnheer
de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, over
het ontwerp van decreet houdende oprichting van
een Raad voor Cultuur, een Raad voor de Kunsten,
een Raad voor Volksontwikkeling en Cultuurspreiding
en van een adviserende beroepscommissie
inzake culturele aangelegenheden – een hele
mond vol ! – hebben we in de commissie heel uitvoerig
van gedachten kunnen wisselen.
Wie onze commissie kent, weet dat daar altijd heel
constructief en sereen te werk wordt gegaan. Het is
trouwens precies de betrachting van alle commissieleden
om samen met de minister tot werkbare
oplossingen te komen. Maar helaas slaagt men er
zelfs in een dergelijke sfeer niet altijd in iedereen
tevreden te stellen. Zo kunnen wij, de verkozenen
van de VLD, niet met het opzet van dit ontwerp
van decreet akkoord gaan. Nochtans klonk het
aanvankelijk bijzonder beloftevol. Uit de veelvuldige
persberichten vernamen we ook dat de minister
streefde naar een sanering en een beperking
van de adviesorganen. Toch kan ik mij niet van de
indruk ontdoen dat – ondanks het mooie verhaal
van de boom – een en ander nog altijd een zeer
complexe, logge en inefficiënte structuur blijft die
ons niet kan bevredigen en ons dan ook teleurstelt.
Zoals ik reeds in de commissie heb gezegd, is er
ook het probleem van de belangenbehartiging. Op
het departement Cultuur heb ik dikwijls kunnen
vaststellen dat de mensen die in adviesorganen
zetelen, vaak tegelijk rechter en partij zijn waardoor
de minister uiteindelijk de hete aardappel
toegeschoven kreeg en de knopen zelf mocht doorhakken.
Dit is één van de fundamentele problemen
waarmee de sector worstelt en dit ontwerp van
decreet geeft hier evenmin een onmiddellijke
oplossing voor.
Mijnheer de minister, wat is nieuw en origineel ?
Een van uw voorgangers, de heer Patrick Dewael,
heeft ooit een Raad voor Cultuur opgericht. Dit
gebeurde eind 1991, begin 1992, op het einde van
een zittingsperiode. Het was de betrachting van het
orgaan om mensen samen te brengen die multidis-
ciplinair en grensoverschrijdend nadachten over
cultuur, en de problemen en uitdagingen van die
sector. We hebben daar meer dan ooit behoefte
aan.
Het voorgelegde resultaat staat daar, mijns inziens,
mijlenver van af. Dit valt te betreuren. Mijnheer de
minister, ik zal niet alle stellingen die in de commissie
werden verdedigd herhalen : deze kunnen
teruggevonden worden in de verslagen. Het zal u
echter niet verwonderen dat de VLD tegen dit initiatief
zal stemmen. (Applaus bij de VLD)
De voorzitter : Mevrouw Lindekens heeft het
woord.
Mevrouw Kathy Lindekens (Op de tribune) : Mijnheer
de voorzitter, mijnheer de minister, beste collega's,
het concept van een overkoepelende raad
voor cultuur waarin over de verschillende sectoren
heen een globale visie op het cultuurbeleid wordt
ontwikkeld, komt tegemoet aan een reële behoefte.
De cultuursector heeft immers nood aan een algemeen
kader, op basis waarvan ze de verbanden kan
inschatten tussen concrete beslissingen inzake
erkenning en subsidiëring enerzijds, en algemene
beleidsopties anderzijds.
Deze samenhang was tot op heden onvoldoende
duidelijk. In ieder segment van de culturele wereld
was men enkel met zichzelf bezig. Het plan dat
eerst in het hoofd van de minister zat, vergrootte
deze duidelijkheid niet, want toen bleef alleen nog
het algemene over. Mijnheer de minister, ik ben
blij dat u naar de adviezen avant la lettre hebt
geluisterd en tot inkeer bent gekomen. Ik denk dat
de Raad voor Cultuur toch nog onder een goed
gesternte zal starten.
Met de oprichting van de Raad voor Cultuur zal de
sector in staat zijn om de overheid te wijzen op
eventuele inconsistenties in haar beleid. Dit is een
goede zaak, want maakt het beleid er een stuk minder
vrijblijvend door en geeft het inhoudelijk een
grotere diepgang. Het is belangrijk dat het grote
inhoudelijke debat over cultuur wordt gevoerd. De
heer Vandenbussche gaf me daarnet het voorbeeld
van het thema hoe kansarmen tot grotere cultuurparticipatie
kunnen worden gebracht. Dit is zo een
algemeen debat dat zou moeten worden gevoerd.
De Raad voor Cultuur kan de aanzet hiertoe
geven.
Hoewel wij achter het principe van de oprichting
van de Raad voor Cultuur staan, heb ik enkele
randbemerkingen. Zo zijn er misschien nog te weinig
garanties op het vlak van een deskundige, even-