Nummer 3/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

HERVORMING VAN DE SOCIALE ZEKERHEID IN BELGIE. OVERPEINZINGEN BIJ EEN BIJDRAGE VAN BEA CANTILLONterugkomen op de absurde neutraliteit die wordt ingeroepen ten overstaan van dezogenaamde levenskeuzes. Een positieve differentiëring ten overstaan van alleenstaandenis gerechtvaardigd, desnoods controleren we ook wie echt alleenstaand is.Het tweede aandachtspunt dat wordt vermeld, is het feit dat de sociale zekerheidtewerkstellingsvriendelijker dient te worden gemaakt door de activering van dewerklozen, de alternatieve financiering van de sociale zekerheid en de programma’svoor de herinschakeling van de langdurig werklozen. Ook als het werkloosheidscijferin een bepaald Gewest hoog ligt, is het de plicht van de overheid om deactivering van de werklozen in de hand te werken, niet om “jacht op hen temaken”, maar wel om zijn verantwoordelijkheid op te nemen en de werkloze nietaan de wanhoop over te laten, en om er, door te strijden tegen elke vorm van misbruik,over te waken dat de legitimiteit van het socialezekerheidsstelsel behoudenblijft. Wat de financiering betreft, is ons stelsel een toppunt van tegenstrijdigheid:ons werkgelegenheidspercentage is te laag en tegelijkertijd belasten we de factorwerk veel te veel. Maar we moeten ons geen illusies maken: de beste manier om dedruk van de sociale zekerheid op de werkgelegenheid te verminderen, is overstappen,niet naar een alternatieve financiering, maar wel naar een degelijk uitgavenbeheer.Het derde aandachtspunt is de responsabilisering van de socialezekerheidsactoren,of het nu gaat om zorgverstrekkers, werkgevers voor wat brugpensioen ofarbeidsongeschiktheid betreft, of om de verschillende niveaus van de overheid,voor de weerslag van hun beleid op het vlak van uitgaven voor sociale zekerheid(bijvoorbeeld de preventieacties van de Gemeenschappen inzake volksgezondheid).Ook dit punt is correct, maar eerlijkheidshalve moeten we vermelden dat dezeresponsabilisering zich gedeeltelijk zal moeten verlaten op noodzakelijkerwijze lineaire,kwantitatieve criteria, die artsen of ondernemingen onrechtmatig belonen enanderen onrechtmatig straffen of gedragswijzigingen met zich zullen meebrengendie worden ingeblazen door de keuze van deze criteria eerder dan door een objectievereden. We moeten deze “fouten” aanvaarden als het minste kwaad, aangeziende sociale kosten hoger liggen als we dat niet doen; medische overconsumptiebijvoorbeeld verzwaart immers de uitgaven en noodzaakt derhalve om de bijdragente verhogen, wat tot banenverlies leidt!Het vierde aandachtspunt tot slot is het feit dat de sociale zekerheid moet wordeningepast in een volwassen sociaal federalisme, meer bepaald door de Gewestenfinancieel te responsabiliseren voor de gevolgen van hun beleidsinitiatieven. Ook opdit vlak zijn we het absoluut met de auteur eens. Op alle actiedomeinen moet hetfederalisme een combinatie zijn van differentiëring volgens de regionale voorkeuren,van interpersoonlijke solidariteit en financiële responsabilisering, niet zozeer om de“goede leerling” ten onrechte een handicap op te leggen dan wel om de “slechteleerling” ertoe aan te zetten om zich te beteren. De “goede leerling” moet echterzelfgenoegzaamheid weren. Op lange termijn kan een rijk Gewest te maken krijgenmet een daling van het geboortecijfer, een beperktere openheid voor immigrantenen een grotere voorkeur voor vervroegde uittreding en de uitgaven voor gezondheidszorgdie zich vertalen in een loonelasticiteit die groter is dan de eenheid.(Vertaling)__________ 457