Antwerpen - lokaal sociaal beleidsplan 2008-2014 - Vlaanderen.be

Wij pleiten er voor om zo minimaal mogelijk de rol van actor op te nemen. Als deze roltoch moet worden opgenomen dan bij voorkeur in een samenwerking met de partners.Daarnaast is het een gemiste kans dat de districten niet meer betrokken zijn bij zowel deopmaak als bij de uitvoering van dit plan. De decentralisatie kwam er onder andere omhet beleid dichter bij de mensen te brengen. De persoonsgebonden thema’s, zoals sociaalbeleid, zijn beleidsthema’s bij uitstek om dit te realiseren. Zo bestaan er in districtenreeds initiatieven, zoals bijvoorbeeld het welzijnsoverleg, die in dit plan niet genoemdworden. Ook worden er geen linken gemaakt met adviesraden uit de districten rondjeugd, ouderen, cultuur en sport. We hopen uitdrukkelijk dat bij de uitwerking van ditplan de districten meer serieus genomen worden.VisieWij hebben de indruk dat dit sociaal beleidsplan te veel uitgaat van mensen die hun levenzelf vlot in handen kunnen nemen. We denken dat een lokaal sociaal beleidsplan ervooral moet zijn voor mensen die dat net niet kunnen. Het moet zeker één van dedoelstellingen zijn om mensen daar in te laten groeien, om hen, met een moeilijke term,te empoweren.Maar ook dat is niet zaligmakend. Bijvoorbeeld bij zwaar zorgbehoevende ouderen kandat niet de bedoeling zijn. Daar moeten we als samenleving zorgen dat zij menswaardigverder kunnen leven. Ook voor mensen in armoede is dit niet altijd een evidentie. Hetverwondert ons dan ook dat het individuele schuldmodel nog altijd niet uit dit soortplannen verdwenen is. Wij spreken liever over een maatschappelijkeverantwoordelijkheid. Wetende dat, als wij die verantwoordelijkheid opnemen, individuenzeker bereid zullen zijn om zelf ook verantwoordelijkheid op te nemen.Positief is dat dit plan van de grondrechten vertrekt. Dat is een keuze die start vanuit devaststelling dat deze grondrechten nog lang niet voor iedereen bereikt zijn en dat zowelde overheid als de partners hier een verpletterende verantwoordelijkheid hebben.Tot slot, hoe moeilijk ook om dit in een plan op te nemen, mag er niet voorbijgegaanworden aan de vele duizenden mensen die hier zonder papieren leven. Zij hebben ookrechten, moeten volop betrokken worden bij het zoeken naar menswaardige oplossingenom hen al dan niet in België volwaardig deel te laten zijn van de samenleving. Enintussen moeten zij onderdak, onderwijs, gezondheidszorg … krijgen. We vinden dat eenlokaal sociaal beleidsplan van Antwerpen hier ruimte voor moet scheppen.Nog een aantal bedenkingen per grondrechtRecht op wonenDit wordt de grote uitdaging van het lokaal sociaal beleid de komende zes jaar. Wezien dat het met het woonbeleid in Antwerpen niet altijd de juiste kant uitgaat. Doorde, overigens terechte, renovatie van sociale woningen vermindert de capaciteit envermeerdert de huurprijs. Het is duidelijk wie daar de dupe van wordt. Mensen diein armoede leven worden zo meer en meer verplicht hun ‘heil’ te gaan zoeken op deprivé-markt. Met als gevolg dat ze veel betalen voor kwalitatief minderwaardigewoningen. We mogen niet geloven dat de randgemeenten de problemen die eigenzijn aan een stad kunnen opvangen (niet dat ze hun verantwoordelijkheid nietmoeten opnemen). Als stad moeten we verder aan capaciteitsopbouw doen doorzowel te investeren in sociale koopwoningen, sociale huurwoningen als via desociale verhuurkantoren (SVK).139