Antwerpen - lokaal sociaal beleidsplan 2008-2014 - Vlaanderen.be

Figuur 29: Aandeel respondenten dat medische zorgen uitstelde omwille van financiëleredenenSoort zorgAchtergesteld Ander stedelijk Niet-stedelijkstedelijk gebied gebiedgebiedMedische zorgen 8,9 % 4,4 % 2,7 %Tandzorg 9,5 % 5,3 % 2,5 %Aankoop voorgeschrevengeneesmiddelen7,0 % 3,0 % 1,7 %Aankoop brilglazen 10,9 % 5,2 % 2,7 %Bron: Legiest, E., Willems, S. en De Maeseneer, J. (2004), Gezondheid in grote steden, Gent: Universiteit Gent.De studie meldt ook interessante gegevens met betrekking tot het gebruik vaneerstelijnszorg. In achtergestelde buurten binnen de stad heeft ongeveer 87 % van derespondenten een vaste huisarts. In andere gebieden binnen de stad ligt dit aandeelsignificant hoger (93 % tot 96 %). De studie wijst eveneens uit dat respondenten uitachtergestelde wijken die geen vaste huisarts hebben, sneller een beroep doen opspoedafdelingen van ziekenhuizen. Zowat 23 % van de respondenten uit deze wijkenzegt direct naar de spoedafdeling te gaan,ten opzichte van 5,3 % uit andere gebiedenbinnen de stad en ten opzichte van 1,2 % uit landelijk gebied.Figuur 30: Gebruik eerstelijnszorgSoort zorgAchtergesteld Ander stedelijk Niet-stedelijkstedelijk gebied gebiedgebiedVaste huisarts 87,5 % 93,3 % 96,3 %Direct contact met spoeddienst 23,7 % 5,3 % 1,2 %Bron: Legiest, E., Willems, S. en De Maeseneer, J. (2004), Gezondheid in grote steden, Gent: Universiteit Gent.Voor de eerstelijnszorg hebben we voor de stad Antwerpen tevens per stadswijk hetaantal huisartsen in beeld gebracht en vergeleken met het stadsgemiddelde. Gemiddeldzijn er in de stad 1,2 huisartsen per 1 000 inwoners actief (= ratio 1). Als we despecifieke wijken vergelijken ten aanzien van dit gemiddelde krijgen we het overzicht,zoals we kunnen zien op kaart 14. We stellen vast dat de wijken Deurne-Noord, Oud-Merksem, Diamant-Stadspark, Borgerhout-Intra Muros en Hoboken-Noord-West eenlager aantal huisartsen vertonen (ratio= 0.41 – 0.75). De wijken Stuivenberg, Kiel, Oud-Berchem, de rest van Merksem, Linkeroever en Berendrecht-Zandvliet-Lillo vertonen eenbeperkt verschil ten aanzien van het stadsgemiddelde (ratio= 0.76 – 0.95).Bij deze oefening zetten we per stadswijk het aantal huisartsen uit ten aanzien van hetstadsgemiddelde huisartsen per 1 000 inwoners. De vraag blijft uiteraard wat een goedenorm is om het ideaal aantal huisartsen te bepalen 13 .13 Volgens het kenniscentrum Statistiek van het Vlaams Agentschap Gezondheid (www.aps.vlaanderen.be),waren er in het Vlaamse gewest gemiddeld 1,6 actieve huisartsen per 1 000 inwoners tussen 2001 en 2005.De Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD) berekende een gemiddelde voor Belgiëvan 1,5 per 1 000 (www.oecd.org). België en het Vlaamse gewest zitten daarmee bij de hoge uitschieters invergelijking met het Europese gemiddelde van 0,9 actieve huisartsen per 1 000 inwoners. Uitschieters aan delage kant zijn Nederland (0,5/1 000) en het Verenigde Koninkrijk (0,6/1 000). Volgens de NationaleGezondheidsenquête (www.iph.fgov.be) had de Belg gemiddeld 4,5 contacten met zijn huisarts in 2004.Gemiddelde zijn 25 contacten per dag tussen een huisarts en patiënten (huisbezoeken en raadplegingen)mogelijk. Ideaal zou dus zijn als er minstens 1 huisarts per 1 000 inwoners actief is. De richtlijnen van hetfederale IMPULSEO fonds bevestigt dit. Het fonds hanteert de ratio van 0,9 huisartsen per 1 000 inwoners als‘prioritaire’ zones voor inplanting van nieuwe huisartsen.73