Antwerpen - lokaal sociaal beleidsplan 2008-2014 - Vlaanderen.be

hierbij onder andere aan het optimaliseren en verankeren van het systeem van demedische waarborg en het systeem van dringende medische hulp.Gezinnen met een beperkt inkomen (leefloners of gezinnen met een andervervangingsinkomen) moeten we aanmoedigen om correct gebruik te maken van deeerstelijnsgezondheidszorg. Huisartsen kunnen (vooral) bij kwetsbare groepen eenbelangrijke meerwaarde bieden. Als centraal aanspreekpunt kan de huisarts door hetglobaal medisch dossier een overzicht houden over de klant in al zijn aspecten,rekening houdend met zijn specifieke leefwereld en alle daarmee samenhangendeproblemen. Maar het is een uitdaging om de kansarme buurtbewoner vertrouwd temaken met het systeem van een vaste huisarts.Financiële toegankelijkheid mag niet louter een statistisch gegeven zijn. Viaervaringsdeskundigen en (wijkgebonden) intermediairen moeten we demaatschappelijke evoluties en de betaalbaarheid van de noodzakelijke zorgpermanent volgen. Omdat vanuit maatschappelijk oogpunt preventieve acties sterkaan belang winnen, moet ook de nazorg van aandoeningen die ontdekt werden bijzulke acties, betaalbaar worden. Een voorbeeld is de behandeling voor borstkanker,ontdekt bij een borstkankerscreening.Meer mensen doen ook een beroep op de geestelijke gezondheidszorg. We moeten erop letten dat ook deze zorg financieel toegankelijk is.4.5.7 In een vertrouwde omgevingMensen met beperkte zelfredzaamheid en/of met een verhoogde zorgbehoevendheidmoeten in staat zijn om zo lang mogelijk zelfstandig te kunnen wonen in de vertrouwdewijk of buurt.We willen alle stadswijken uitbouwen tot levensloopbestendige wijken en er woonservicezones inplanten. Dit betekent onder andere een dienstencentrum in iederewijk. Dit centrum is niet alleen een wijkontmoetingspunt, maar doet ook dienst alsaanspreek- of meldpunten voor woonzorg of voor het lokaal overlegplatform vooreerstelijnszorg.Er moet een voldoende gedifferentieerd zorgaanbod aanwezig zijn. Naast de ‘gewone’thuiszorg en thuisverpleging denken we aan de noodzakelijke uitbouw van 24uthuiszorg,onder andere via thuiszorgtechnologie. De verschillende vormen vanhulpverlening moeten in een continuüm worden aangeboden. Zorgtrajectenoptimaliseren we door het principe van naadloze zorg. Het vertrek naar huis vanuiteen instelling waar de patiënt verblijft, moet goed worden voorbereid en begeleid.Daarom is meer aandacht nodig voor het ontslagmanagement. Door een zorgplankunnen we de coördinatie van de zorg optimaliseren. Binnen de aanvullende thuiszorgmoeten we de mogelijkheden in het kader van lokale economie verder onderzoeken.Dienstverlening die het thuisblijven bevordert, wint aan belang. Advies in verbandmet woningaanpassingen en het gebruik van hulpmiddelen (we noemen hetergowoonadvies), boodschappenhulp, mobiliteitsondersteuning … zijn aspecten die weverder moeten uitbouwen.81