20171023_2_MLW_eindrapport_AWB_Simply community_Chris Kesteloot kopie

11
LEVENDIGHEID:
WAAR SPREKEN WE OVER?
Levendigheid is een ruim begrip. Daarom is
het zinvol om te kaderen op welke manier
we in deze studie levendigheid benaderd
hebben.
1. Levendigheid is een
ervaring en een effect
Levendigheid is een ervaring en
een effect. Levendigheid vormt
het resultaat van een kluwen van
lokale interacties en percepties.
Levendigheid situeert zich in het
alledaagse doen en laten van
bewoners en wordt niet enkel
en alleen bepaald door allerlei
georganiseerde initiatieven
gericht op levendigheid.
De ervaring van levendigheid situeert
zich in een kabbelende onderstroom in de
buurt. Het betreft de kleine reële contacten
tussen mensen, die kortstondig of langdurig
kunnen zijn. Dat gaat van een praatje aan
de voordeur, tot het verlenen van sociale
steun aan een buur over een langere periode.
Het betreft ook kleine gestes of minimale
erupties. Dat gaat van een vriendelijke knik,
tot zuchten van ergernis want de tak van de
boom van de buurman hangt over je tuin.
Vanuit het antropologisch onderzoek situeert
levendigheid als ervaring zich in het begrip
burenconnectie (zie verder) en hangt dit
nauw samen met het belang van ‘het kleine
ontmoeten’. De burenconnectie manifesteert
zich op de schaal van de straat, of zelfs vaak
slechts een stukje van de straat, maar is in
staat zich verder te vertakken.
De ervaring van
levendigheid situeert
zich in een kabbelende
onderstroom in de buurt.
Terwijl levendigheid vooral een effect is van
de alledaagse ervaring die we situeren in het
handelen, is levendigheid ook een begrip dat
bewoners verschillend interpreteren. In het
spreken is levendigheid voor de ene vooral
het wegnemen van overlast en conflict,
voor de ander het gezellig samen zijn met
gelijkgestemde buren, voor nog een andere
het ijveren voor veilig verkeer of voor een
multiculturele samenleving.
Overheden hebben vaak geen of
onvoldoende zicht op levendigheid als een
ervaring. Het schaalniveau is te klein en
bijgevolg niet zichtbaar. De vraag is dan
ook hoe we dit meer binnen het blikveld
van de overheid kunnen brengen en hoe we
ermee aan de slag kunnen gaan. Hoe een
beleid beter afstemmen op de spontane
alledaagse vormen van levendigheid en de
verschillende interpretaties met betrekking
tot levendigheid?
Terwijl levendigheid
vooral een effect is van de
alledaags ervaring die we
situeren in het alledaagse
handelen is levendigheid
ook een begrip dat
bewoners verschillend
interpreteren.
Overheden hebben vaak
geen of onvoldoende zicht
op levendigheid als een
ervaring.