You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Onderzoek mapping van levendigheid in wijken<br />
176<br />
door een Chinese Belg die van de vorige<br />
eigenaar alles heeft geleerd. De frietjes bleven<br />
lekker en de zaken draaiden erg goed. Toen<br />
plots een concurrent opdook in het Groen<br />
Kwartier.<br />
“Nu is daar de Frieterij aan het Groen kwartier<br />
en dat is vlakbij ons frituur hé. Dat heeft een<br />
sjieke look, daar ligt daar zo een berg<br />
aardappelen in de etalage om het<br />
ambachtelijke karakter te benadrukken. Veel<br />
marketing. Het ziet er allemaal super uit. Het<br />
zijn echt Yuppen hé. En onze frietchinees waar<br />
het vroeger serieus aanschuiven was daar<br />
word ik nu snel bediend. En die frieten zijn nog<br />
altijd goed hé? Het is goed dat er deels een<br />
heropwaardering is van de buurt met dat Groen<br />
Kwartier maar het brengt ook andere zaken<br />
met zich mee.”<br />
Mieke geeft workshops in haken en breien en<br />
verkoopt ook af en toe wat handwerk. Ze werd<br />
aangesproken om mee te participeren in een<br />
pop-up winkel met als bedoeling daar het werk<br />
te tonen van creatievelingen in Berchem. Mieke<br />
stelt dat dat initiatieven zijn waar je financieel<br />
moet aan bijdragen en dat ze daarvoor geen<br />
geld heeft. Bovendien is het volgens haar een<br />
te artistiek niveau waar ze niet kan aan tippen.<br />
“Ik voel me beter bij de bomma’s in het<br />
woonzorgcentrum dan bij die hippe jonge<br />
mensen die een Berlijngehalte naar Berchem<br />
willen brengen. Trouwens ik heb sokken leren<br />
breien van mijn overbuurvrouw. Toen ik thuis<br />
zat met een burn out en af en toe mijn oude<br />
buurvrouw aan de overkant gezelschap hield,<br />
heb ik het geleerd.“<br />
Wel vindt ze het leuk dat er in de winkelstraat<br />
nog steeds een actieve winkelvereniging is die<br />
haar best doet en er blijft voor gaan. Tijdens de<br />
braderij kunnen nu ook buurtbewoners<br />
deelnemen. Zij heeft haar eigen kraam waar ze<br />
haar handwerk etaleert. Vooral bij jonge<br />
Marokkaanse vrouwen zijn haar sjaals populair<br />
deels omdat het de vrouwen herinnert aan hun<br />
moeders die ook zo konden breien.<br />
Net als de dochters van de eerste generatie is<br />
Mieke betrokken in burenconnecties en vormt<br />
de winkelstraat als ruimte daarbinnen een<br />
belangrijk gegeven. Ze wantrouwt wel een<br />
aantal van deze hippe nieuwkomers die het<br />
volkse karakter, de spontane interculturele<br />
dorpssfeer en de betaalbaarheid van de buurt<br />
ook kunnen bedreigen. Ze is eerder<br />
genuanceerd over het burencollectief en ziet<br />
dat sommigen er niet in slagen een spontane<br />
omgang met diverse bewoners te bevorderen<br />
anderen dan weer wel.<br />
<br />
Via Mieke en haar hond leren we ook een aantal<br />
oudere Vlaamse bewoners op de hondenweide<br />
kennen. De zestiger, Veerle en haar goede<br />
vriendin Jacqueline een zeventiger. Jacqueline<br />
woont heel haar leven in Oud-Berchem. Veerle<br />
woonde altijd in Berchem en dertig jaar in<br />
Oud-Berchem. Oud-Berchem was voor Veerle<br />
in die tijd betaalbaar. Naar de groene rand<br />
verhuizen, zoals vele generatiegenoten dat<br />
deden, konden zij financieel niet waarmaken.<br />
Veerle zet de toon en legt eerst de nadruk op de<br />
in haar ogen negatieve evoluties in de wijk:<br />
“Als mijn zoon klein was, hierachter de<br />
speeltuin, alle kinderen speelden samen:<br />
zwart, wit groen en dan kwam Mieke Vogels, die<br />
ging dat eens veranderen en dan was het<br />
gedaan, en dan mochten de witte kinderen er<br />
niet meer op (het Villegaspark). Het stond in de<br />
krant hé: “waar zijn de witte kinderen!?”. Mijne<br />
zoon, die was toen nog klein, nu is die 28 jaar, en<br />
hier konde voetballen op straat hé, maar nu<br />
met die auto’s dat gaat ook niet meer hé. Veel<br />
teveel auto’s….” (Veerle, interview 3 mei 2017)<br />
Vriendin Jacqueline ziet het anders. Als jong<br />
meisje voelde ze zich heel onveilig in de<br />
Statiestraat. Op elke hoek was een café.<br />
“Ik heb geen problemen met allochtonen maar<br />
wel met die zatte mannen van toen! Als jong<br />
meisje werd ik altijd lastiggevallen door die<br />
zatte mannen uit die cafés. De Statiestraat is<br />
achteruit gegaan; alleen maar groentewinkels<br />
nu. Maar liever dat dan die cafés met zatte<br />
mannen.” (Jacqueline, interview 3 mei 2017)<br />
Jacqueline en Veerle sommen alle winkels op<br />
die verdwenen zijn en roepen herinneringen op.<br />
Ook zien ze alle twee een grote toename van<br />
auto’s. Veerle sliep vroeger met het raam open<br />
maar dat gaat al een hele tijd niet meer.
Change language