20171023_2_MLW_eindrapport_AWB_Simply community_Chris Kesteloot kopie

183
langs de weiden lopen met koeien en dan de
spoorweg over (nu expresweg in de
volksmond). Een beetje voorbij de Jules
Moretuslei keken ze dan naar de hoefsmid in
zijn atelier terwijl moeder inkopen deed op de
markt. Ook één van zijn klasgenootjes van de
lagere school woont nog in de straat. Josiane,
een tachtiger en gepensioneerde
fabrieksarbeidsters is geboren en getogen in
Wilrijk en woont sinds 1960 in de Heistraat.
Geheel toevallig verhuisden kort na elkaar twee
huishoudens, die reeds buren waren in een
andere Wilrijkse wijk, naar de Heistraat in de
laat jaren 1970. Een vriendschapsrelatie
ontwikkelde zich tussen deze twee gezinnen.
Tijdens de jaren 1980 en begin jaren 1990
betrokken een aantal nieuwe gezinnen met
jonge kinderen de arbeidershuizen. Tijdens de
verbouwing stelden ze vast dat de
plafondbalken van de huisjes doorliepen tot bij
hun buren. Er lag en ligt nog, weliswaar niet
meer over de volledige lengte, een servitude
achter de huizen in dit stuk Heistraat. In het
arbeidershuis van Luk en Lies kwamen
mensen vroeger water pompen uit de
grondwaterput. De waterpomp is nu
geïntegreerd in hun woonkamer als authentiek
historisch object. Ze gebruiken de pomp nog
wel om hun planten water te geven. Deze
bewoners die instroomden in de jaren 1980 en
1990 waren vooral werkzaam als arbeider,
winkelbediende of als kleine zelfstandige
(bijvoorbeeld het openhouden van een
krantenwinkel). Minder bescheiden
verbouwingen deden een aantal (zeer)
begoede gezinnen een tijd later. Ze kochten
minimum drie tot vijf huisjes op, meestal voor
de bouw van een villa, met twee garages. In
2000 kwamen er weer nieuwe bewoners bij.
Een aantal huurders die sneller wisselen in lage
woonblokken maar ook eigenaars, vooral jonge
tweeverdienergezinnen met kleine kinderen.
De meest recente bewoners, binnen onze
groep respondenten, zijn er komen wonen in
2011, een jong gezin, hoger geschoold en
werkzaam op de universiteit.
De Heistraat is een straat met, voor de
meesten onder ons, weinig architecturale
kenmerken. Het is een langgerekte straat met
vooral rijhuizen maar ook woonblokken. De
ruimtelijke omgeving wordt hier niet snel
geassocieerd met levendigheid. Sommige
bewoners zeggen expliciet dat ze de straat erg
lelijk vinden. Maar zowel achter als voor de
gevels ontplooien zich buitengewone
burenconnecties.
2.2. Een positief burencontact zonder het
verbergen van de kleine kantjes
Tijdens de vele gesprekken die we hadden met
de bewoners uit dit stuk Heistraat wordt
duidelijk dat ze er graag wonen en dat ze hun
buren goed kennen.
“Veel mensen doen nog iets voor elkaar hier,
allez iets klein of zo hé.” (Lies, interview 23
februari 2017)
Ze appreciëren, en dit is erg belangrijk, vooral
het spontane, niet georganiseerde contact dat
ze met elkaar hebben. Er worden tussendoor
op de stoep, aan de voordeur, in de
garagebox,… veel burenpraatjes gemaakt.
Terwijl ze allemaal positief zijn over hun
burenrelaties weten ze maar al te goed dat
sommige buren minder gewaardeerde
karaktertrekjes hebben en er ook sprake kan
zijn van kleine ergernissen. In de gesprekken
wordt dit niet verdoezeld. Zo komen we te
weten van meerdere respondenten dat ze
Yvonne waarderen maar er is wel ‘een
handleiding’ bij:
“Ge moet ze pakken gelijk het is, ze stoeft nogal
geire, maar het is geen slecht menske hé!”
(Lies, interview 23 februari 2017)
De meesten weten ook en daar wordt ook wat
mee gelachen dat de combinatie van
buurvrouw Josiane en buurvrouw Brenda niet
altijd ideaal is:
“Als we in groep zijn moet Josiane het woord
kunnen voeren en Brenda die kan daar niet mee
om. Brenda is eigenlijk just hetzelfde als
Josiane en dat botst hé! En dan geeft Brenda
een sneer als Josiane teveel aan het woord is: “
het gaat altijd over ‘t zelfde als die klapt!”. Maar
toch helpen ze elkaar als het nodig is.” (Luk, 23
februari 2017)