20171023_2_MLW_eindrapport_AWB_Simply community_Chris Kesteloot kopie

51
DIVERSITEIT EN LEVENDIGHEID IN
ANTWERPSE BUURTEN
EEN CARTOGRAFISCHE VERKENNING
Levendigheid in wijken meten is zonder
observaties in de wijken een onmogelijke
zaak. Wel kunnen beschikbare gegevens
gebruikt worden om de mogelijkheden en
beperkingen die wijkkenmerken bieden voor
de levendigheid te meten.
Om dit de doen kiezen we voor een
deductieve aanpak. Eerder dan alle
beschikbare data af te toetsen op hun
eventuele relevantie voor levendigheid, wordt
vertrokken van een theoretisch kader, dat
alle dimensies van het fenomeen overkoepelt
en voor elk van deze dimensies gepaste
indicatoren zoekt. Dit kader wordt geboden
door de “economische integratiewijzen” van
Karl Polanyi (1944), een concept dat in het
sociaal-geografisch onderzoek aan de KU
Leuven veel gebruikt is.
Economische integratiewijzen behelzen de
sociale relaties die mensen rechtstreeks
of onrechtstreeks aangaan om aan hun
bestaansmiddelen te geraken.
Deze aanpak gaat er van uit dat hoe
veelvuldiger en rijker die relaties zijn, hoe
groter de levendigheid is van de buurt.
De meeste buurtrelaties spelen zich af in de
sferen van de wederkerigheid en in mindere
mate van de markt.
Wederkerigheid omvat de ruil van diensten
op basis van noden binnen een netwerk.
Elk lid van het netwerk moet er voor zorgen
dat hij/zij op lange termijn een evenwicht
realiseert tussen de verkregen diensten en
de wederdiensten die hij aan andere leden
kan aanbieden. Gezien elke ruil plaatsvindt
op basis van een (dikwijls onvoorziene) nood,
zijn de duurzaamheid van het netwerk, trouw
aan het netwerk en vertrouwen essentiële
kenmerken van efficiënte wederkerigheid.
Diversiteit van noden en van vaardigheden
in het netwerk bepalen de intensiteit van de
ruilactiviteiten.
Voor wederkerigheid is diversiteit van de
bevolking van belang. Onderzoek heeft
aangetoond dat wederkerigheid ook als
springplank gebruikt wordt om toegang
tot bestaansmiddelen via andere wegen
te vergemakkelijken. Deze diversiteit wordt
mee gedragen door een diversiteit aan
woonmilieus.
In dit hoofdstuk wordt de diversiteit in
buurten gemeten door ze te telkens te
koppelen aan een bepaalde maat. Voor
meer informatie over hoe deze maat
precies bepaald is, namelijk a.d.h.v. een
fractioneringsindex, verwijzen we u graag
naar de bijlage, voor een meer uitgebreide
uitleg. Deze maat is telkens toegepast op de
verschillende dimensies van levendigheid.
Vervolgens worden deze resultaten
geografisch geanalyseerd aan de hand van
een kaart van de stad. Dit laat toe om de drie
bestudeerde wijken te vergelijken met de
rest van de stad. De indeling van de wijken in
statistische buurten laten ook toe om interne
verschillen binnen wijken te vergelijken. In
de bijlage, vindt u bijkomend ook nog extra
grafieken terug waarbij, wanneer zinvol, de
resultaten van specifieke groepen worden
uitgelicht.