ESEDUL%20ISLAM%20%28%20%25C3%2585%25C2%259EEYH%20USAME%20HAKKINDA%20HER%25C3%2585%25C2%259EEY%20%29

söz ya da güzel kelimelerden oluşmuyor. Cihadın tüm anlamı,
ganimetler ve esir almak, zafer kazanmak, kuşatmak ya da
ateşlerin konuşması da değildir. Onda sevilen ölüm, gerçekten
yaralanmak, malların kaybedilmesi, hayatın felç olması vardır.
Bu zorluklardan daha büyük olanı ise, askerlerin kargaşaya
düşmesi, insanlar arasında husumetin yayılması; bu bunu vurdu,
bu buna düşmanlık etti, bu buna karşı haddi aştı …bu insanlar
için olağan bir haldir. Cihatta hatalar, girişimler, bazıları
yenilir yutulur cinsten bazıları da öyle olmayan yorumlar
vardır. Fikrin güzelliği, üstünlüğü ile hayata geçirilebilirliği
arasını çizen sınır vardır.
İnsanların, İslam devleti ile ilgili zihinlerinde tasarladıkları
düşüncelere bir bakarsak rüyalar alemindekinden farklı
olmadığını görürüz. Yani hayalleri, güzel resimlerle, uçan
halılarla,gösterişli renklerle süslüdür.
Gökten rahmet yağmurları devamlı olarak iner, her an
niyaz etmek vardır ve düşmanlar, meleklerin bizim yanımıza
savaşmaya geldiklerini bildikleri için bize karşı savaşmaktan
korkarlar. İslam devletinde fakir bir insan yaşamadığını
tasavvur ederler. İslam devletinde kimse hasta da olmaz ve
istenen her şey insanın elleri arasındadır. Oysa resulallah
sallallahu aleyhi ve sellem‟in İslam devleti cennetine bakarsak,
sahabeyi kiramın en şiddetli günlerinin Mekke‟de değil
Medine‟de olduğunu görürüz.
Sahabeyi Kiram‟ın başına Hendek Savaşı‟nda gelenler gibisi,
Mekke‟de gelmiş miydi? (O zaman hem üstünüzden gelmişlerdi,
hem aşağı tarafınızdan ve o vakit gözler kaymış, yürekler
gırtlaklara dayanmıştı. Allah‟a türlü türlü zanlarda
bulunuyordunuz. İşte burada müminler imtihan edilmiş ve
şiddetli bir surette sarsılmışlardı da sarsılmışlardı. Ahzab
Suresi, 10 ve 11. Ayetler.
İslam devletinde gözler kayıyor, yürekler ağza geliyor ve
depremle imtihan olunuyor, ancak bu imtihan nefsi depremle
oluyor.
O zamanın tablosu ile şimdinin şeyhlerinin çizdikleri
İslam devleti tablosunu bir karşılaştırırsak; şimdiki şeyhler,
125