edebiyat

«Belki Mohaç'tasavaşmadık, belkiEnver Paşa ileTürkistan'a kadargitmedik, belkiSuriye cephesinde,Yemen'de ülkemiziçin, toprağımıziçin kandökmedik... Lâkinbütün birgençliğimiz«milliyetçi»duygularla tarihimizinbütün noktalarından,yaşadığımızdünyanınbütün coğrafyalarınayayılmış,her ırktan herülkeden istiklâlve kurtuluşsavaşlarına kadaruzandı...»tarihimizin bütün noktalarından, yaşadığımız dünyanın bütün coğrafyalarınayayılmış, her ırktan, her ülkeden istiklâl ve kurtuluş savaşlarına kadaruzandı.Ho Chi Minh istediği kadar solcu olsun, bizim gözümüzde Amerika veFransa'ya, dolayısıyla batı emperyalizmine karşı mücadelesinde bizden biriydi.Bin Bella, üstelik müslüman kardeşimiz; bütün türkülerini dinledik.Cezayir hep kalbimizin bir köşesinde öylesine kımıldadı, durdu. Arap Birliği'nin büyük mucidi ve kahramanı Abdülmasır; her zaman dikkatimizi çekti.«Biz İslâm'dan önce de Mısırlıydık, ondan önce de firavunlarla vardık» sözleri,sanki bizlere «birşeyleri» hatırlatıyormuş gibi geldi. Ama Nasır, ülkesindekiislamcı hareketlere karşı son tavırlarında gözümüzden düşse de, bugünküOrta-Doğu haritasının en büyük müsebibiblerinden biri olarak, «milliyetçi»çizgi içinde hep konuşmalarımızda, tartışmalarımızda, yarı aptal,yarı bizden yerini aldı. Bütün Baas Hareketleri ve batıcı rejimlere kurbanoluşlarının hikâyelerinden ise hep korktuk. Biz de mi bu garip milliyetçilerindüştüğü fukara siyasî sistemlerin ve güdümlü ideolojilerin kurbanı olacaktık?Bu soruyu ne kadar sorduk. Enver Hoca, Titö, Çin vb. kendine has,kendi kendine yeten, dışarıya kapalı, her siyasî hareket, aslında biraz «milliyetçi»kokuyordu, ve anılmaya, sözü edilmeye değerdi. Ve bütün bu siyasîtavırlar bizim tezimizi destekliyordu. Tabii ki, türküleriyle, posterleriyle,marşlarıyla, şiirleriyle tuhaf ittifaklar çizgimizin içine girebilirlerdi.Fotoğraflarımıza kend dünyamızdan devam edelim: îttihatçılardaft, Ça.kırcalı Efe'ye, Hamidiye Zırhlısından Rauf Orbay'a.. Namık Kemal'den şimditercih sıramızda kaçıncı sırayı alacağı şüpheli M. Emin Yurdakul'a kadar,oradan Arif Nihat Asya'ya çizilen yolda hep bizim düşlerimiz, slaytlarımız,hayallerimiz doluydu. Belki bizim türkümüzü, sahiden ve erkekçe, günümüzünbüyük halk şâiri Abdurrahim Karakoç «hep bizden havalarla» söylüyordu,ve uzaktan uzağa ne kadar seviyorduk.. Bizler «milliyetçi» idik.Ülkesi için dövüşen, ülkesi için aç kalan, ülkesi için horlanan, hangi ırktan,hangi ülkeden olursa olsun, bizden biriydi. Biliyorduk ki, bir kültürün çocuklarıbaşka bir kültüne karşı tavırlarında, kendi kültürlerinin derinliğindeyatan temiz niyetlerle dolu olmalı ve samimiyetle uzanmalı, samimiyetlekucaklaşmalıydı... Zenci ırkçı hareketin en keskin lideri Marcus Garvey'in«Bizim tanrımız siyahtır» sözleri dahi, o zamanlar, bizim için; köleliği, baskıya,zulme bir başkaldırıyı ifâde ettiği için, biraz olsun