57241389ca84834c816667858547795abae9f0c2

132 ANARŞiZMzaman politik demokrasinin ilerleme yerine gerilemeyle sonuçlanmasınınhiç de zor olmadığına işaret ediliyordu. Faşistsağ hareketlerin kitleyi cezbetme kapasitelerine dair bütünbilgilerimiz ışığında bugün böyle bir iddia olağan dışıgörünmüyor, ama Nisan 1848'de, devrimci iyimserliğin doruknoktasında olduğu günlerde, Proudhon, Louis-Napoleon'un, bizzat cumhuriyetin kendisini savunmak. için tesis ettiğievrensel oy hakkı sayesinde Prens-Başkan seçilmesi sonucundademokrasinin boğulacağı bir yıl sonraki durumu öngörentek kişiydi.Bu vukuf Proudhon'un Kurucu Meclis'e seçilme konusundakigönüllüğünü daha da şaşırtıcı kılıyor. Daha Nisan ayındaadaylığını koymuş ve küçük bir farkla kaybetmişti; Haziran'dadiğerlerinin yanı sıra, o dönemde La Tribune nationaleadlı küçük bir gazetenin editörlüğünü yapan şair CharlesBaudelaire'in de desteğiyle 77 000 oy alarak seçildi. Proudhon'un,bir yasa koyucu olarak Halk Bankası için bir miktarresmi destek sağlama umuduyla seçime girdiği ileri sürül·müştür; daha önce sosyalist bakan Louis Blanc'dan istediğiyardımlar sonuç vermemişti. Bu doğru bile olsa, deneyimindüş kırıklığıyla sonuçlanması uzun sürmedi. Meclis oturumdaolmadığı zaman bile Proudhon gece yarılarına kadar çeşitlikomitelere ve bürolara giderek, bir yasa koyucu olarakgörevini gayretle yerine getiriyordu. Ama çalışmasının kendisinigerçek yaşamdan uzaklaştırdığını fark etti. "Adınıımıparlamentoya atar atmaz;'' diye anımsıyordu bir yıl sonraBir Deı1rinıci11in İtirafiarı'nda (Les Confessions d'un revolutionnaire),"kitlelerle temasımı kaybettim ; yasama görevimbeni öylesine boğmuştu ki, güncel olayh:ıra ilişkin görüşümütamamen yitirdin1." ·Proudhon kısa bir süre sonra, anarşistteorileriyle Meclis'te hiçbir yeri olmadığını anladı. Kuşkusuzbu deneyim politik yöntemlere duyduğu güvensizliği sağlamlaştırdıve son yıllarına damgasını vuran ve genel olarak a­narşist hareketin miras aldığı anti·parlamentarizmi geliştirmesineyardımcı oldu.PARADOKSLARIN ADAM! 133Öte yandan esef ettiği bilgisizliğin uzun sürmediğini veProudhon'un Meclis içindeki konumunun kısa bir süre sonragazetecilik dünyasında olduğu gibi öfkeli bir bağımsızlık konumunadönüştüğünü belirtmek gerekir. Haziran 1848'inikinci yansında hoşnutsuz işçiler barikatları kurduklarında,meslektaşları gibi Proudhon da önce bunun cumhuriyeti çö·kertmek isteyen Bonapartist ajitatörlerin işi olabileceğindenkuşkulandı. Ama hakikati kendi başına bulmaya çalıştı vemücadelenin sürdüğü bölgeleri ziyaret etmek için milletve·killiğinin olanaklarından yararlandı. Ayaklanmanın temelolarak sosyalist bir yapıya sahip olduğu, "ilk ve belirleyicinedeninin toplumsal sorun, toplumsal kriz, iş, düşünceler''olduğu sonucuna vardı. Burjuva devrimcilerinden ayrı olarakişçi sınıfının ilk ayaklanmasıyla birlikte devrimci tariheyeni bir öğenin girdiğini gördü ve kendisi ile Haziran barikatlarındaçarpışan insanların farklı yollarla Jakobenlerinsalt politik devrimciliğinin ötesine geçtiklerini ve o dönemintoplumunda öne çıkan ekonomik eşitsizliklere çözümler aradıklarınıanladı.Proudhon bunu fark edince, ayaklanmacıları savunmaktabir an bile tereddüt etmedi. Baskı sürer ve idam mangalarınınyerini sayısız sürgün kararı veren mahkemeJer alır·ken, Proudhon kurbanlara duyduğu sempatiyi ifade etme ihtiyacınıhissetti; 6 Temmuz tarihli Le Reprisentant du peuple'debunu tipik bir vurgu:yla yaptı:Dört aylık işsizlik birdenbire bir casus belli'ye [savaşı gerektirenolay. ç.n.], Cumhuriyet Hükümeti'ne karşı bir ayaklanmayadönüştü; bu cenaze günlerinin tüm hakikati buradadır ..Fransız işçileri iş istiyorlar, siz sadaka öneriyorsunuz ve asilersize ateş ediyor ... Ben onursuzluğun el süremediği bu gururluırkın bir üyesi olmaktan gurur duyuyorum!Paris artık, Haziran Ayaklanması'nı bastıran general Cavaignac'ınidaresindeki olağanüstü hal yönetimi altındaydıve bu cesur ifade Cavaignac'ın ilgisinin Proudhon'a yönelmt>·sine neden oldu. İki gün sonra Le Reprisentant du peuple g