57241389ca84834c816667858547795abae9f0c2

274ANARŞİZMULUSLARA.RASi ÇABALAR 275ri grev- mücadele etmeye çağırırlar. ngiH tüm halkların herhangibir savaş ilanına ayaklanmayla karşılık verecekleri-umudunuifade ederler ve bu konuda anarşistlerin örnek oluşturaeaklannıkabul ederler.Bu cesur ama muğlak bir karardı ve delegelerden birininbelirtmekte gecikmediği gibi gerçek ihtiyacı karşılamıyordu:"Somut bir propaganda ve anti-militarist eylem programı."Ama özerk eylem üzerindeki anarşist vurgu ile grupları vebireyleri bağladığı düşünülebilecek her türden merkezi kararkarşısındaki kuşku veri kabul edildiğinde, somut birprogram bir Enternasyonal kongresinin sunamayacağı birşeydi.Bu dönemde örgütlenme anarşist harekette can alıcı birmeseleydi. Birçok militan, özellikle Fransızlar, gevşek yerelgruptan daha aynntılı herhangi bir örgütlenmeye karşı olduklarıiçin kongreden uzak durdular ama yine de örgütlenmeninnereye kadar götürülebileceği sorunu üzerinde büyüktartışmalar oldu. Sonunda kongre "anarşi ve örgütlenme düşüncelerizaman zaman ileri sürüldüğü gibi uyuşmaz olmakbir yana aslında birbirlerini tamamlayıcı ve aydınlatıcıdırlar"sonucuna vardı; hareket içindeki birçok kişi bunu reddetti.Bu inancın pratik bir tezahürü olarak toplantıya katılananarşistler yeni bir Enternasyonal kurmaya ve Malatesta,Rocker ve Schapiro'nun "enternasyol anarşist arşivleri yaratmak"ve çeşitli ülkelerin anarşistleri ile ilişkileri sürdürmeklegörevli üyeler oİdqklan bir büro oluşturmaya kararverdiler. Büro Londra'da çalışacak ve 1909'da yeni bir Enternasyonalkongre düzenleyecekti.Ancnk her şy alıştığımız biçimde gelişti. 1909 Kongresihiç yapılmadı ve yeni Enternasyonal kısa, hastalıklı bir ö­mür sürdürdü. Büro aylık bir enformasyon bülteni yayımlamayabıışlııdı, ama 1909'un başlarında "ilgisizlik, AnarşistEnternasyonal ihtiyacı konusunda Kongre'de en büyük yaygarakoparanların hepsini alt etti," şikayetiyle on ikinci sayıylayayına son verdi. 1911'de Büro -ve onunla birlikte Enternasyonal-faaliyetlerini durdut'dU.1914'te ilgisizlik azalmaya başladı ve Londra'da East End'in Yahudi grupları yeni bir Enternasyonal kongresine yönelikbir proje başlattılar, ama kongre gerçekleşemeden savaşpatlak verdi. Savaş yalnızca ulusal hareketlerin düşman sınırlarnedeniyle yalıtılmalanna ve güvenlik nedeniyle savaşanhükümetler tarafından zulme uğramalarına yol açmaklakalmadı, daha önce Kropotkin'le ilgili olarak belirttiğim gibiMüttefikleri destekleme sorunu nedeniyle parçalanmalar oldu.Bu tür nedenlerle, tarafsız İspanya dışında, anarşist hareketlersavaştan çok zayıflamış bir halde çıktılar ve AmsterdamKongresi İkinci Dünya Savaşı sonrasına kadar tekönemli uluslararası toplantı olarak kaldı.Biraz daha başarılı ve ilk kez kalıcı bir anti-otoriter Enternasyonal1920'lerin başlarında hareketin anarko-sendikalistkanadından çıktı. Sendikalizmin ilk döneminde özellikleFransa ve İtalya'daki anarşistler reformist sendikacılarlaaynı federasyonlarda hiraraya geldiler. Bu organlar ilkolarak 1905'te Amsterdam' da kurulan Sendika Enternasyonaliiçinde birlik arayışına girdiler. Burada anarko-sendikalistlerbirkaç yıl sürekli gergin bir sol kanat oluşturdular ve191l'de Amsterdam Enternasyonali'nin reformist çoğunluğundankopma arzusu bağımsız bir örgütlenmenin oluşturulmasınıciddi ciddi düşünme noktasına vardırdı. Aslındabu düşünce Christian Cornelissen'in çeşitli Avrupa ve Amerikaülkelerindeki devrimci sendikacı gruplar arasında dü·şünce ve bilgi alışverişi aracı hizmeti gören Bulletin internationaldu mouvement syndicaliste'i (Sendikalist hareketinuluslararası bülteni) kurduğu 1907 Anarşist Kongresi'ndenberi gündemdeydi.1913 yılının sonunda, Londra'd3ki Enternasyonal SendikalistKongresi'ne on iki Avrupa ve Güney Amerika ülkesindendelegeler katıldı. KonITTenin kurmak istediği örgütlennH·gerçekleşmeden savaş çıktı ve 1918'de sendikalist uluslıı rıırasıörgütlenme çabası Rus Devrimi'yle geçici olarak hir k1-nara bırakıldı. Ekim 1917'den sonra bolşevikler devrinı•·ı hııreketlerin Çoğunluğunu temsil ettikleri ülkelı>r