57241389ca84834c816667858547795abae9f0c2

ÇEŞiTLİ GELENEKLER 445444 ANARŞİZMminden alıyor gibiydi. Çünkü Zapata, Meksika Devrimi'ninla uzlaşmayan, asla para ya da iktidarla soysuzlaşmasınaızın vermeyen ve yaşadığı gibi, kendisi gibi insanlara adildavranılması için savaşan yoksul ve hemen hemen okumayazma bilmez bir adam olarak ölen tek lideriydi. .Devrimden itibaren anarşizm Meksika'da tuhaf, ikili biryaşam sürdü. Bir yanda sürekli olarak iktidarda olan DevrimciKur ':1 mlar Partisi, ölmüş oldukları için ulusal devrimciefsaneye girmelerinde sakınca olmayan Zapata ve RicardoFlores Magon gibi geçmişin bazı liberter liderlerini yüceltiyordu,ama hükümet politikaları hiçbir şekilde anarşizminöğretilerine yaklaşmıyordu. Anarşist geçmişin bu şekilde u­lusal geleneğe dahil edilmesi, İspanya İç Savaşı'nın sonundaBaşkan Ca denas Hükümeti'nin, Franco'nun zaferinden kaçanbirçok lspanyol anarşistini ve İspanya' da mücadele edenve ülkelerine dönemeyen Avrupalı militanları memnuniyetlekarşılamasını sağladı; 1953'te Mexico City'de Rus Mollie Steimerve Senya Fleshin'le ve aynca Alman Augustin Souchy'yle karşılaştım. Öte yandan bu durum Meksika' daki anarşistgrupların, diğer Latin Amerika ülkelerinin Sağ ya da Sol diktatörlüklerindekibaskılara maruz kalmamalarını sağlıyordu;19601arın başlarından itibaren anarşistlerin Castro'nunKüba'sında faaliyet göstermelerine izin verilmiyordu. Amagruplar varlıklarını sürdürdükleri ve zaman zaman FloresMago 'un ha e keti Tierra y Libertad'ın ismini taşıyan bir.anarşıst dergısı aldığım halde, bu biraz kayıtsız iyimserlikgüçlü bir hareketin hayatta knlmasına yetmedi.Meksika'da anarşi kaotik bir tarihin, dramatik bölün­ ş bir ülkenin ve İspanya'nınki kadar kökleşmiş bir yerellıgınmakul ürünü olarak gtirünür. Kuzey Denizi'ne ve BaltıkDenizi'ne bakan Tötonic ülkelerde, varlığı daha az beklenirbir şeydir, ancaJ: bu ülkelerin hiç değilse üçünde, Almanya,Hollanda ve lsveç'te tarihsel öneme sahip liberterhareketler doğmuştur.Alman anarşizmi tuhaf bir şekilde ülkenin u]usal gelişimineparalel bir seyir izledi. 1840'larda, Almanya yamalı birkrallıklar ve prenslikler bohçasıyken, eğilim en aşın şekildeMax Stirner'in temsil ettiği bireycilik yönündeydi. 18701erdenitibaren kolektivizme döndü, 20. yüzyılda ise baskın eğilimpratikte şiddete görece kapalı ve verimlilik ile akla saygıdanesinlenen ılımlı bir anarko-sendikalizm oldu.Anarşizm Alrnanya'da ilk olarak Hegel ve Proudhon'unetkisiyle ortaya çıktı; 18401arda Max Stirner ve WilhelmWeitling'in çok farklı kişilikleriyle hayata atıldı. Daha öncegördüğümüz gibi Stirner tam bir egoizmi temsil ediyordu;Weitling, Fourier ve Saint-Simon'dan çok etkilenen bir komünistoldu. Anarşist komünistler gibi mülkiyeti ve ücretsistemini reddetti ve Garanti.en der Harmonie und Freiheit(1842) gibi ilk yazılannda, özgürleşmiş insan arzulannıntoplumsal yararla uyumlu olacağı bir toplumun, esas olarakEmekçiler Ortaklığı şeklindeki bir planını ortaya attı. Weitlingmevcut haliyle devleti yıkmak istediği halde, "uyumlu"bir komünist toplum görüşünde Ütopyacı sistemlilik ögelerivardı, ama bunlar zaman içinde Proudhon'un etkisiyle azaldı.Weitling 1849'da son ABD seyahatinden sonra, komünizminiterk etti ve Proudhoncu Karşılıkçılığa daha da yaklaştı.1850 ile 1854 arasında New York'ta yayımladığı aylıkdergi Republik der Arbeiter'de (İşçi Cumhuriyeti), kendisinegöre bir Mübadele Bankası kurarak ABD'deki sayısız deneyselÜtopyacı koloniyi, kredi sorununa yönelmesi gerekenişçilerin enerjisinin saptırıldığı gerekçesiyle eleştirdi.Tamamen Proudhoncu bir ifadeyle Mübadele Bankası'nın"tüm reforınların ruhu, tüm kooperatif çabalarının temeli''olduğunu ;;öylüyordu. Banka, hammaddeler ve mamul ürünleriçin depolar kuracak ve mübadelelerini kolaylaştırmakiçin emek değeri temelinde kağıt paralar basacaktı.Kooperatif üretim için işkolu birlikleri bankayla ilişkide olacaklar ve mübadele işlemlerinde elde edilen k:irl:ııbankanın, eğitimi, hastaneleri, yaşlıların ve snk:ıl 1uı 111bakımını sağlainasına olanak verecekti. Bu ara·laı lı1 ı ,,