57241389ca84834c816667858547795abae9f0c2

256 ANARŞiZMçıktı; on yıl sonrasının anarko-sendikalistlerini önceleyenBelçikalılar, toplumsal devrimi başlatmanın başlıca aracıolarak genel grevi savunuyorlardı. Hollandalılar ve İtalyanlaron lan destekliyorlar, ama Britanyalılar genel grev içingerekli olan hazırlıkların, kritik bir durumda genel grevi uygulanamazhale getirdiğini ileri sürerek reddediyorlardı. JuraDelegasyonu James Guillaume'un sözleriyİe genel grev"işçilerin tam kurtuluşunu sağlayabilecek tek grev türüdür,"ama mücadelenin devrim öncesi aşa.malan sırasında etkilibir silah olarak kısmi grev küçük görülmemelidir diyerekyine orta bir yol izledi. Bütün bu tartışmadan hiçbir etkiligenel görüş çıkmadı ve delegeler zayıf bir uzlaşma kararıylayetindiler:Kongre, Enternasyonal'in bugünkü örgütlenme düzeyindegenel grev sorununun tam olarak çözülemeyeceğini göz önünealarak, aciln, işçilerin uluslararası sendika örgütlenmesinegirmelerini ve aktif sosyalist propagandaya girişmelerini önerir.Anlaşılacağı gibi Saint-lmier Enternasyonali'nin ilk ikikongresi özgün düşünce ya da tartışma açısından son derecekıs:rdı ve hareketin görkemli eylem arzusu içindeki seksiyonlarınıdüş _kı'rıklığına uğratan orta yolcu bir uzlaşmacılıkeğilimi sergiledi. Eylül 1874'te bir sonraki kongre Brüksel'detoplandığı zaman sonuçlar ortaya çıkmaya başladı. hk kezbir Alman heyeti bu kongreye katıldı; üyelerinden ikisi Lassalle'ciydi,bu da ıslah edilmiş Enternasyonal'.de hiç değilsepartizan katılığının olmadığını gösteriyordu. Öte yandanltalyan anarşistleri katılmayı. reddettiler. Başarısızlığa uğ·rayan Bologna Ayaklanması'nı örgütledikten sonra hüküme·tin zulmü nedeniyle yeraltına inmek zorunda kalan bir ital·yan SÔsyal Devrimci Komitesi oluşturmuşlardı. Kongreyeyolladıkları mesaj, koşulların kendilerini komplocu eylem biçimlerinezorladığı durumda, açık bir kongreye katılmanıntamamen saçma olacağını belirtiyordu; o anki ruh halleriyleanlaşılır bir şekilde ayaklanma hayallerinin coşkusunu 1872'den beri kongrelere hiikim olan donuk tartışmalara tercih e-·der gibi görünüyorlardı.ULUSLARARASI ÇABALAR 257Brüksel'de ulusal gruplar arasındaki tek gerçek bağınMarx'ın ve artık feshedilmiş olan Genel Konsey'in merkeziyetçitaktiklerine muhalefet olduğu ve liberterler ile otoriterlet'arasındaki eski bölünmenin aslında yeni örgütlenmeyede taşındığı açıkça ortaya çıktı. Politik eylem, proletaryadiktatörlüğü, devletin kaderi ve komünal örgütlenmeye dayananbir topluma ulaşılmasından önceki geçici dönem gibiönemli sorunlarda anlaşma yoktu. Alman delegeleri ve Britanya'yıtemsil eden Eccarius devlet sosyalizmini savunuyorlardı;İspanya ve Jura'dan gelen delegeler ve bazı BelçikaWartam bir anarşizmi savunuyorlardı. Belçikalılar arasındaöne çıkan bir sima olan De Paepe sonradan devlet sosyalizminekayacağının haberini veren ara bir tutumu benimsemişti;onun "kamu hizmetlerinin örgütlenmesi" üzerineraporu meseleyi açığa çıkardı ve Briiksel Kongresi'ndeki tartışmalarıbüyük ölçüde meşgul etti.De Paepe büyük ölçüde Proudhon'un federalizminden türetilmişbir plan sundu; bir komünler ağı, komünler federasyonlarıve nihayet dünya çapındaki bir federasyonlar federasyonuhalinde örgütlenmiş bir toplum tahayyül ediyordu.Komünler yerel çıkarları ilgilendiren her şeyle ilgileneceklerdi;dünya federasyonu bölgesel örgütlenmeler arasındakigenel koordinasyonla, bilimsel araştırmalar ve "Sah:ra'nınsulanması" gibi dünyayı ilgilendiren meselelerle uğraşacaktı.Paepe bu raporda supra-komünal örgütlenme düşüncesinitanımlamak için "devlet" sözcüğünü biraz muğlak bir şekildekullanıyordu.Liberal polis devleti anlayışının karşısına, silahlı güce dayanmayan;işlevi, nüfusun daha genç üyelerini eğitmek ve devletinkomünden daha iyi yapabileeeği türden kamu faaliyetlerinimerkezileştirmek olan, devlet nosyonunu koyuyoruz.ne Paepe bir noktada geçici bir "kolektif diktatörlük" düşüncesinekoşullu desteğini ifade etmemiş olsaydı, bu üslubunmuğlaklığı farkedilmeden geçilebilirdi. Anarşistlerin özelliklesaldırgan buldukları bir bölümde şunları ileri sürüyordu: