57241389ca84834c816667858547795abae9f0c2

84 ANARŞİZMAK1LADAMI 85kıisıyla tanımak zorundadır ve bu noktada onu harekete geçirmesigereken şey otorite değil kanıttır. Bu uslamlama, hükümetlerinitaatimizi hak etmedikleri sonucuna varır. Adaletinkeşfinde aklın bağımsız olarak uygulanması, tek doğrutavırdır. Ancak her insan kendi vicdanının sesini dinlerse,hiçbir kısıtlaması olmayan bir uyum toplumuna ulaşabiliriz.Ama insan yargısının bugünkü kusurlu durumunda builkelerin her zaman uygulanabilir olmadığı da doğrudur.Suç vardır ve cezalandırma doğası gereği adaletsiz olduğuhalde, kısıtlama kaçınılmaz olabilir. Ancak Godwin, insanlarınoldukları gibi olmalarının nedeninin onları biçimlendirençevre olduğunu, hu nedenle kısıtlamayı zorunlu kılantoplumsal nedenleri ortadan kaldırmamız gerektiğini ısrarlavurgular. "Tam bir özgürlüğü, bütünün çıkanna duyulansaygıyla uzlaşt1rmak isteyen kişi, bencilliği ve kötülüğü kö·künden kazımanın aı·açlurını da önermek zorundadır."God\Vİn, zorunlu kısıtlama sorununu ele alırken, gerekliolduğunda, kamunun iyiliği için kişisl yargının bastırılmasınınhangi şekilde yürütüleceğini f;Orar. VP bu onu "politikhükümetin temelini sorgulama"ya iter. Godwin, tartışmayagenel olarak. ileri sürülen üç varsayın11 ele alarak başlar. İlkiki varsayımı -hükümetin güç hakkındaı1 kuynuklundığı veilahi haktan kaynaklandığı varsayımlarını- d('ğişmez bir a­dalet kavramına yabancı olduğu için reJdecJ.,r. (lçüncü var·sayın1, Locke ve Rousseau'dan gelen ve 18. yüzyıl radikalleritarafından yaygın bir şekilde savunulan toplunısal sözleşmevarsayımıdır. Godwin çağdaşlarıııdan bu noktada kesin olarakayrılır ve politik adalet için bir temel oln1ası nedeniyletoplumsal sbzleşmeyi reddederek 19. yüzyıl anarşistlerinindüşüncelerini öngörür. Toplumsal sözh·şn1e bir kuşağl başkabir kuşağın vaatleriyle bağlamaya çn]ışır. l-ler bireyin neyindoğru olduğuna ili!?kin kişisel yargısını uygulama yükümlülüğünüyadsır. Vaatlerimizi yerin