İslam Alimleri Ansiklopedisi 2

Mis’ar hazretleri şu ma’nâda bir şiir söyledi: “Ey aldanmış kişi, senin gündüzlerin gaflet, gecelerin
de uyku ile geçiyor. Sonu pişmanlık olan işlerde kendini sıkıntıya sokuyorsun. Hayvanlar da dünyâda
böyle yaşıyor.”
“Kişi, harâmların bir anlık lezzetine ve tadına aldanır. Ondan sonra o lezzet kaybolur. Fakat günah
ve yaptığından pişmanlık ve utanma devam eder.”
“Oğluna şöyle nasîhatta bulunmuştu: “Oğlum! Ben sana nasîhatimi ettim. Sen çok şefkatli olan
babanın sözünü dinle. Şaka ve gösterişi terk et. Bu iki huyu, sevdiğim hiç kimse için istemem. Ben bu
ikisini denedim. Hiç kimseye övünecek ve övünülecek bir tarafını görmedim. Bilgisizlik, toplum içerisinde
kişinin değerini düşürür.”
Mis’ar bin Kedâm’a (r.a.), Medinedekilerin en âlimi kimdir? diye sordular. Cevab olarak, “En takva
sahibi (haramlardan sakınan) kimse, en âlim odur” buyurdu.
Duâ istemek için gelene, “Sen duâ et ben âmin diyeyim. Çünkü, duâ etmek, istek sahibinden olur”
buyururdu.
1) El-A’lâm cild-7, sh-216
2) Tehzîb-üt-tehzîb cild-10, sh-113
3) Tabakât-ül-kübrâ cild-1, sh-57
4) Hilyet-ül-evliyâ cild-7, sh-209
5) Tam İlmihâl Se’âdet-i Ebediyye sh-1038
MUÂVİYE BİN KURRE:
Tâbiînin büyüklerinden tanınmış bir hadîs âlimi. Künyesi Ebû İyâs’dır. Basralı’dır. Doğum târihi bilinmemektedir.
113 (m. 731) senesinde vefât ettiği söylenir. Eshâb-ı kirâmdan birçoğu ile görüşmüştür.
Bunlardan onbeş tanesi Muzeyyine kabilesindendir. Hadîs ilminde sika (güvenilir) bir âlimdir. Rivâyet
ettiği hadîs-i şerîflerini meşhûr Kütüb-i sitte (altı hadîs kitabı) almıştır. Babası Kurre, Ma’kıl bin Yesâr el-
Müzenî, Ebû Eyyûb el-Ensârî, Abdullah bin Magfel ve başka büyük zâtlardan hadîs-i şerîf rivâyet edip,
ilim öğrenmiştir. Ondan da, oğlu İyâs, oğlunun oğlu Müsterir bin Ehdar bin Muâviye, Sâbit el-Benânî,
Hazım bin Ebî Hazm, Bistam bin Müslim, Hâlid bin Eyyûb gibi âlimler hadîs-i şerîf rivâyet etmişlerdir.
Rivâyet ettiği hadîs-i şerîfler:
Enes bin Mâlik’den (r.a.) rivâyet etti. Resûlullah (s.a.v.) buyurdu ki: “Allahım. Hakiki hayat,
âhıret hayâtıdır. Ensâr ve Muhacirleri iyi eyle.”
Resûlullah efendimiz namazı kılıp bitirince, sağ eliyle alnını siler ve “Bismillâhillezi lâ ilâhe illâ
huverrahmanirrahîm. Ey Allahım. Benden üzüntü ve kederi gider” derdi.
Ma’kıl bin Yesâr’dan rivâyet etti. Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Rabbiniz şöyle buyurur: Ey
Âdemoğlu! Bana çok ibâdet ediniz, kalbinizi zenginlik, elinizi rızıkla doldururum. Ey Âdemoğlu!
Benden uzaklaşma. Yoksa kalbini fakîrlik, elini meşguliyetle doldururum.”
“İnsanoğlu üzerine gelen her gün, şöyle seslenir: Ey Âdemoğlu!Her yaptığın iş için yarın
senin hakkında şâhid olacağım. Onun için, iyi ve hayırlı işler yap. Ben geçip gittiğim zaman,
daha beni göremezsin. Gecede aynı şekilde söyler.”
Muâviye bin Kurre’nin (r.a.) kıymetli sözleri:
“Biz Hasan-ı Basrî hazretlerinin yanında, hangi amelin daha üstün olduğu hakkında konuşuyorduk.
Hepsi, geceyi ibâdetle geçirmek üzerinde birleştiler. Ben de, en hayırlı amelin harâmları terk etmek olduğunu
söyledim. Hasan-ı Basrî hazretleri de, benim dediğimi, tasdîk etti.”
“Allahım! Sen sâlih kullarını ıslah ettin ve onları rızıklandırdın. Onlar senin beğendiğin işi yapıyorlar.
Sen de onlardan razısın. Allahım! Bizi beğendiğin işleri yapmakla rızıklandır. Bizden râzı ol.”
Müslim denen bir zât, bir yerden alışverişten geliyordu. Yolda Muâviye bin Kurne ile karşılaştı.
Ona “Nereden geliyorsun?” dedi. “Ev için ba’zı şeyler aldım” dedi. Muâviye hazretleri, “Helâlden mi?”
dedi. O da “Evet” diye cevap verdi. Bunun üzerine, Muâviye (r.a.), “Her gün helâlinden alışveriş yapmam,
geceleri ibâdet, gündüzleri oruçla geçirmemden bana daha sevimlidir” buyurdu.
“Aklı başında, olgun ve ağırbaşlı insanlarla oturup kalkınız. Çünkü, onlarla oturmak hem dünyâ
hem de âhıret bakımından fâide temin eder.”
“Kalbin ağlaması, gözün ağlamasından daha üstündür.”
1) Hilyet-ül-evliyâ cild-2, sh-799
2) Tehzîb-üt-tehzîb cild-10, sh-216
3) Vefeyât-ül-a’yân cild-1, sh-248, 250, cild-2, sh-458, 459
- 195 -