İslam Alimleri Ansiklopedisi 2

Abdülazîz bin Ebî Revad. İbn-i Ömer’den, şu hadîs-i şerîfi rivâyet etti. “Kim bid’at sahibini aşağı
görürse, Allahü teâlâ onu Cennette bir derece yükseltir.”
Babasından naklettiği hadîs-i şerîf şudur: “Ümmetimin fesadı zamanında sünnetime yapışana
şehîd sevabı vardır.”
Atâ’dan rivâyet ettiği hadîs-i şerîfte “Kim, din kardeşiyle onun bir ihtiyacı için yürür, Allahü
teâlâ’nın rızâsı için ona nasîhatta bulunursa, Allahü teâlâ kıyâmet günü onunla ateş arasında yedi
hendek yapar. Bir hendek yerle gök arası kadardır” buyurulmuştur.
Ebû Sa’îd’den rivâyet ettiği hadîs-i şerîf şöyledir: “Allahü teâlâya sanki O’nu görür gibi ibadet
et. Çünkü, sen O’nu görmüyorsan, O seni görür.”
Hakkında anlatılanlar Süfyân bin Uyeyne anlattı: Mekke-i Mükerreme’ye şiddetli yağmur yağıp,
çok evler yıkılmıştı. Fakat Abdülazîz hazretleri bu afetten sağ salim kurtulmuştu. Allahü teâlânın bu ihsan
ve lütfuna şükür olarak bir köleyi âzâd etti.
Şakik-i Belhi hazretleri anlattı: Yirmi sene gözleri görmemişti. Onun için, bu kadar sene çoluk çocuğunu
göremedi. Bir gün oğlu kendi kendine düşünüp, bu duruma içerleyerek, “Babacığım! Senin gözlerinin
görmemesine çok üzülüyorum” deyince, Abdülazîz hazretleri, “Oğlum! Ben Allahü teâlâ’dan gelene
razıyım” cevabını vermiştir.
Yine birisine şöyle buyurdu: İslâm’dan, Kur’ân-ı kerîm’den ve saçının beyazlığından öğüt almıyan,
nasîhat kabul etmez.
Abdülazîz bin Ebî Revvâd buyurur ki: Ölüm hastalığında, Mugîre bin Hakî’nin yanına gittim. Bana
nasîhat et, dedim. Bana “Bu yatak için sâlih amel yap” dedi.
Abdülazîz bin Ebî Revvâd hazretlerine nasıl sabahladın diye sorulunca, ağladı. “Niçin ağladın”,
dendi. Bunun üzerine, “Ölümü unutmuş, üstelik günahları da çok olan kimsenin hâli nasıl olur. Ecel, süratle
geliyor, ömür her gün eksiliyor. Akıbetin ne olacağı, Cennet mi, Cehennem mi, bilinmiyor. Ya Cehennem
olursa, halimiz ne olur?” buyurdu.
1) Hilyet-ül-evliyâ cild-8, sh-91
2) Tabakât-ül-kübrâ cild-1, sh-61
3) Tehzîb-ül-esmâ ve’l-luga cild-1, sh-307
4) Şezerât-üz-zeheb cild-1, sh-246
5) Tehzîb-üt-tehzîb cild-6, sh-338
ABDÜLAZÎZ BİN MUHAMMED:
Hadîs âlimlerinden. Tâbiînden olup, Medine’de doğdu. Değum târihi bilinmemektedir. Hicretin 189
(m. 804) senesinde Medine’de vefât etti. Aslen Horasan’ın Derâverde köyündendir. Bu bakımdan
Derâverdî de denilmiştir. Hadîs rivâyet ettiği zâtlar; Zeyd bin Eslem, Şüreyk bin Abdullah, Yahyâ bin
Saîd el-Ensârî, Hişam bin Urve, Amr bin Ebî Amr, Sevr bin ed-Deylî, Humeydî, Tavil, Cafer-i Sâdık
(r.anhüm) gibi çok sayıda muhaddisten hadîs-i şerîf rivâyet etmiştir. Kendisinden de Şu’be, Sevrî, İbn-i
İshâk, İbn-i Mehdî, İbn-i Vehb, Veki bin Cerrâh, Dâvûd bin Abdullah, Abdullah bin Ca’fer er-Rakî gibi pek
çok âlim hadîs rivâyet etmişlerdir.
Abdülazîz bin Muhammed’in A’lâ İbn-i Abdurrahman’dan, o da Ebû Hüreyre’den rivâyet ettiği bir
hadîs-i şerîf şöyledir: “İnsan öldüğü zaman amel defteri kapanır. Ancak üç sınıf kimsenin amel defteri
kapanmaz. Sadaka-i cariyye (hayırlı eserler) bırakanın, faydalı ilim bırakanın ve salih evlât yetiştirenin.”
Osman bin Âffan (r.a.) abdest aldı ve Resûlullah’ı; şu benim abdestim gibi abdest aldığını gördüm.
Sonra şöyle buyurdular dedi: “Her kim böylece abdest alırsa, geçmiş günahları afv olunur. Kıldığı
namazla, mescide kadar yürümesi de (kendisine) nafile (ibâdet) olur.”
1) El-A’lâm cild-4, sh-25
2) Tezkirât-ül-huffâz cild-1, sh-269
3) Tehzîb-üt-tehzîb cild-6, sh-353
4) Mîzân-ül-i’tidâl cild-2, sh-633
5) El-Menhel-ül-azb-il mevrûd cild-1, sh-23
ABDÜLMELİK BİN UMEYR:
Tâbiîn’in meşhûrlarından âlim ve fakîh bir zât olup, Kûfe kadısı idi. İsmi Abdülmelik bin Umeyr bin
Suveyd bin Hârise bin İmlâs İbni Şuneyf El-Kûfî el Kıptî el-Ferâsî olup, künyesi Ebû Ömer’dir. (Ebû Amr
da denildi). Kıptî ve Ferâsî denilmesinin sebebi; kendisinin, çok güzel bir yarış atı olduğu içindir. 32 (m.
- 24 -