Pobierz dokument - Biblioteka Polskiej Piosenki
Pobierz dokument - Biblioteka Polskiej Piosenki
Pobierz dokument - Biblioteka Polskiej Piosenki
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
49<br />
zaprzestaje szukania, bo – jak pisze – woła go Bukowina<br />
wciąż do siebie.<br />
„Bukowina I” to pieśń – hymn „Wolnej Grupy<br />
Bukowina”, zespołu założonego przez W. Bellona,<br />
który wspólnie z przyjaciółmi – członkami zespołu<br />
– spędzał wiele czasu na wędrówkach górskich,<br />
głównie w Bieszczadach i Beskidzie Niskim. Wędrówkom<br />
towarzyszyły ogniska, wspólne muzykowanie.<br />
Już wtedy poeta poszukiwał nierealnego<br />
świata – Bukowiny. Oszukując się, wierząc, że ona<br />
gdzieś istnieje, coraz bardziej spalał się na stosie sztuki<br />
i życia – jak po latach napisał Adam Ziemianin 2 .<br />
Ta wrażliwa, bratnia dusza – pisał dalej Ziemianin<br />
– nie mogła sobie czasem poradzić z otaczającym<br />
ją chamstwem, głupotą, fałszem i zakłamaniem (...).<br />
W. Bellon zmarł 3 maja 1985 r. w Krakowie. Wszyscy<br />
jednak pocieszamy się, że dzisiaj już może Wieczny<br />
Wędrowiec Boży odnalazł gdzieś (...) swój dom (...), a<br />
także swoją wymarzoną Bukowinę – kończy Ziemianin.<br />
Analiza tekstu muzycznego<br />
„Bukowina I” ma formę pieśni zwrotkowej. Inaczej<br />
niż w pieśni ludowej (będącej najczęściej dystychem<br />
lub czterowierszem) mamy tu do czynienia<br />
z sześciowierszem (większa liczba wersów jest typowa<br />
dla pieśni artystycznej). Źródłem rozbudowy<br />
jest tu – to również typowe dla pieśni zwrotkowej<br />
(bez refrenu) – powtarzanie słów i wersów. Łagodny<br />
nastrój wiersza oddany jest w muzyce poprzez<br />
niezmienną, jednostajną dynamikę, agogikę i artykulację.<br />
Ambitus linii melodycznej nie wykracza poza<br />
sekstę. Melodia umiejscowiona jest w niskich rejestrach<br />
wykonawców, determinujących tu interpretację<br />
raczej w piano. Oparcie całości zwrotki na jednym<br />
pomyśle muzycznym oraz nieskomplikowany i<br />
wręcz ascetyczny akompaniament gitarowy nasuwa<br />
na myśl sakralny charakter pieśni (praktycznie tylko<br />
trzeci wers każdej zwrotki jest odmiennie opracowany<br />
muzycznie: minął dzień..., śpiewa czasem...<br />
i nocka gwiezdną...). Całość sprawia wrażenie krótkiej<br />
modlitwy – prośby o odnalezienie krainy szczęścia.<br />
Wydźwięk pieśni znacząco podkreśla tonacja,<br />
determinując jej balladowy charakter. Prosty akompaniament<br />
gitarowy jest tłem dla słów, wyłącznie nośnikiem<br />
treści. Klasycznym sposobem uderzania strun<br />
tworzy też łagodny nastrój opowieści o Bukowinie.<br />
Tonacja: c-moll<br />
Ambitus melodii: b – g 1<br />
Architektonika muzyczna utworu: A A A<br />
<br />
•<br />
<br />
Marcin Binasiak<br />
Jacek Kadis<br />
KIEDYŚ...<br />
Jeszcze kiedyś dostrzeżemy<br />
w piasku zdarzeń szczęścia pył.<br />
Wyłuskamy go zdziwieni,<br />
że od zawsze tutaj tkwił.<br />
A nam - ślepym - brzęk srebrników<br />
drogowskazem był od lat.<br />
Rozpostarte podciął skrzydła<br />
ścieżki marzeń z mapy starł.<br />
Pytasz – kiedy będzie to „kiedyś”?<br />
Czy w ogóle „kiedyś” zechce przyjść?<br />
I nie czekasz wcale odpowiedzi<br />
trochę głośniej zatrzaskując drzwi.<br />
A ja krzyczę w te ściany puste,<br />
że wciąż wierzę, że nadzieję mam.<br />
Jakbym chciał się od zwątpienia ustrzec,<br />
jakbym siebie sam przekonać chciał.<br />
Jeszcze kiedyś odkryjemy<br />
w zgrzebnej prozie wiersza szyk.<br />
I błyszczący okruch tęczy<br />
zawinięty w szarość dni.<br />
Wzejdzie wtedy w oczach słońce<br />
i zostanie aż po zmierzch.<br />
Odprowadzi nas pogodnie<br />
w nieuchronnej nocy czerń.<br />
Pytasz – kiedy będzie to „kiedyś”...
Change language