Pobierz dokument - Biblioteka Polskiej Piosenki
Pobierz dokument - Biblioteka Polskiej Piosenki
Pobierz dokument - Biblioteka Polskiej Piosenki
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
93<br />
tego rodzaju „muzyka”, jak np.<br />
rock, heavy-metal, itp.);<br />
3. Poezja śpiewana jako tzw. teksty<br />
nie przeznaczone do druku,<br />
a funkcjonujące tylko z muzyką,<br />
na prawach piosenki, ale<br />
będące w istocie wierszami<br />
z powodu ich wysokich wartości<br />
artystycznych, estetycznych<br />
i nadestetycznych. Są to<br />
więc wiersze „ukryte” w piosenkach.<br />
(Ta odmiana, jak się<br />
wydaje, występuje niezmiernie<br />
rzadko.)<br />
Istnieją oczywiście także piosenki,<br />
które często błędnie określa<br />
się „wierszami”, w ten sposób podnosząc<br />
niesłusznie ich wartość. Są<br />
to w istocie piosenki, nie utwory<br />
poetyckie, a zatem nie należące<br />
do poezji śpiewanej. Można je<br />
nazwać „piosenkami literackimi”,<br />
by odróżnić od „zwykłych” piosenek.<br />
Kiedy czyta się arcydzieła sztuki<br />
lirycznej, chciałoby się wiersze<br />
te usłyszeć, najlepiej usłyszeć, jak<br />
brzmią one wyśpiewane. Odbiorca<br />
chętnie posłuchałby nie tylko<br />
liryków polskich oczywiście, ale<br />
także arcydzieł obcych – zarówno<br />
w języku oryginału, jak i w tłumaczeniach<br />
na język polski.<br />
Kiedy się czyta wiersze najmłodszych<br />
poetów, na myśl przychodzą<br />
słowa Mickiewicza:<br />
„Cóż to jest [...] poezja liryczna<br />
bez liry? Kim są poeci, którzy niby<br />
śpiewają, nie tylko nie układając<br />
muzyki do swych pieśni, ale zgoła<br />
nie słysząc jej w sobie? Muzyka<br />
nie jest wtórem towarzyszącym<br />
poezji lirycznej, lecz stanowi jej<br />
istotną część, to jej dusza, życie i<br />
światło” 14 .<br />
Na szczęście są poeci, którzy<br />
mają taki słuch, o którym pisał<br />
autor Pana Tadeusza. Inna sprawa,<br />
że poeci lekceważą sztukę<br />
głośnego czytania – nie potrafią<br />
nawet poprawnie zaprezentować<br />
swoich tekstów. Odbiorca nie<br />
żąda przecież wspaniałych recytacji,<br />
wystarczyłoby, aby autor<br />
dobrze przeczytał swój utwór.<br />
Władysław Sawrycki w artykule<br />
Sztuka recytacji z perspektywy<br />
doświadczeń konkursowych jurora<br />
przypomina o rozróżnieniu<br />
między wygłoszeniem poprawnym<br />
i estetycznym:<br />
„Juliusz Balicki, idąc śladem<br />
Juliusza Tennera, rozróżniającego<br />
między techniką mówienia a estetyką<br />
mówienia, uznał poprawność<br />
za umiejętność powszechnie osiągalną,<br />
a tym samym obowiązującą<br />
w zasadzie wszystkich użytkowników<br />
języka. Natomiast o walorze<br />
estetycznym należy mówić w odniesieniu<br />
do głosowych ekspozycji,<br />
za którymi stoją wykonawcy<br />
obdarzeni talentem” 15 .<br />
I dalej autor Kultury żywego<br />
słowa pisze:<br />
„Podobnego podziału można<br />
się dopatrzyć w naszym referacie.<br />
W kręgu poprawności mieszczą<br />
się problemy dykcji i prawideł<br />
wymowy, logicznego akcentowania<br />
i – przynajmniej w znacznym<br />
stopniu – intonacji; w kręgu estetyczności<br />
mieszczą się problemy<br />
emocji i naturalności, tzn. problemy,<br />
które wyrastają na podłożu<br />
specyficznie artystycznych<br />
uzdolnień 16 .<br />
Niestety, takiej poprawności<br />
wygłaszania wierszy brakuje wielu<br />
ich autorom. Szczególnie jest<br />
to rażące, kiedy się słucha nawet<br />
całkiem udanych utworów, ale<br />
okropnie przeczytanych przez<br />
poetów. Skłonni jesteśmy wybaczyć<br />
Różewiczowi, kiedy czyta<br />
swoje teksty, ale innym poetom<br />
– nie. Chodzi wszak o przeżycie<br />
estetyczne, a więc o sprawę doniosłą<br />
17 . Powtórzmy to raz jeszcze<br />
– słuchanie pięknie zaśpiewanych<br />
wierszy jest wspaniałym przeżyciem.<br />
To także szczególny dla odbiorcy-słuchacza<br />
czas. Może to<br />
być – „czas piękna”. Tak zatytułował<br />
jeden z rozdziałów swojej<br />
znakomitej książki Wokół piękna<br />
Władysław Stróżewski. Określił<br />
on muzykę jako „czas wypełniony<br />
pięknem” 18 . Napisał:<br />
„Czas muzyki, albo lepiej: czas-muzyka<br />
należy [...] do samego<br />
istnienia, a przeżycie muzyki nosi<br />
charakter najbardziej egzystencjalny<br />
spośród przeżyć, jakimi<br />
obdarza nas sztuka. Jeszcze inaczej:<br />
muzyka apeluje wprost do<br />
naszego przeżycia istnienia. Dlatego<br />
ona – i tylko ona – nie musi<br />
odwoływać się do jakiegokolwiek<br />
odwzorowania: drogą, przez którą<br />
dociera do nas, jest uczestnictwo,<br />
partycypacja czasu w czasie,<br />
istnienia w istnieniu. „Śpiew<br />
to istnienie” – Gesang ist Dasein,<br />
głosił Rainer Maria Rilke 19 . [...] Racją<br />
– i to jedyną racją – istnienia<br />
muzyki jest piękno. [...] Nie ma<br />
muzyki bez piękna. Ale czy istniałoby<br />
piękno bez muzyki? Norwid<br />
zdefiniował piękno jako „kształt<br />
miłości”. Czyż muzyka, najdoskonalsza<br />
interpretatorka wszystkich<br />
odmian miłości, nie spełnia tej definicji<br />
najlepiej spośród wszystkich<br />
sztuk?” 20 .<br />
Muzyka skomponowana do<br />
wiersza powinna być piękna, by<br />
dorównać pięknu utworu. I jeszcze<br />
ktoś musi wyśpiewać taki<br />
utwór. Oczywiście – ktoś obdarzony<br />
pięknym głosem. Dzięki<br />
takiemu dziełu – słowno-muzycznemu<br />
możemy doświadczyć<br />
piękna bytu. Piękno – oto cel, do<br />
którego artyści słów i dźwięków<br />
muszą dążyć. <br />
<br />
Paweł Tański<br />
1 J. Krzyżanowski, Dźwiękowa szata poezji,<br />
[w:] tegoż, Sztuka słowa. Rzecz o zjawiskach<br />
literackich, Warszawa 1984, s. 47.<br />
2 Tamże, s. 54.<br />
3 Tamże, s. 82.<br />
4 E. Balcerzan, Liryka jako subiektywny<br />
obraz świata i przeżyć poety, „Nurt” 1970,<br />
nr 11, s. 27.<br />
5 A. Stoff, Pismo czy głos? W związku<br />
z Ingardenowską teorią dzieła literackiego,