Untitled - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση
Untitled - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση
Untitled - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
θα πρέπει να αντιμετωπίζονταν από τους σύγχρονούς τους ως εξέχουσες προσωπικότητες, ως ιδιοφυείς δημιουργοί,<br />
με τη φόρτιση που ο σύγχρονος δυτικός κόσμος έχει δώσει στον όρο «καλλιτέχνης». Απολάμβαναν<br />
ίσως την κοινωνική καταξίωση του ικανού επαγγελματία, του επιδέξιου τεχνίτη, δεν ήταν όμως, ως απλοί χειρώνακτες,<br />
οι ίδιοι, αλλά τα δημιουργήματά τους, που προκαλούσαν το ενδιαφέρον <strong>και</strong> το θαυμασμό.<br />
«Η μεγάλη επανάσταση της ελληνικής τέχνης, η ανακάλυψη της φυσικής μορφής <strong>και</strong> της βράχυνσης,<br />
συνέβη σε μιαν εποχή που μπορεί να θεωρηθεί γενικά η πιο εκπληκτική στην ανθρώπινη ιστορία. Είναι<br />
η εποχή που οι άνθρωποι στις ελληνικές πόλεις αρχίζουν να αμφισβητούν τις παραδόσεις <strong>και</strong> τους μύθους<br />
που αφορούσαν τους θεούς, <strong>και</strong> ερευνούν δίχως προκατάληψη τη φύση των πραγμάτων. Είναι<br />
η εποχή που γεννιούνται η φιλοσοφία <strong>και</strong> η επιστήμη, όπως την εννοούμε σήμερα, <strong>και</strong> που ξεπηδά το<br />
θέατρο από τις τελετές προς τιμήν του Διονύσου. Δεν πρέπει ωστόσο να νομίσουμε πως οι καλλιτέχνες<br />
ανήκαν τότε στην τάξη των διανοουμένων. Οι πλούσιοι που κυβερνούσαν τις πόλεις <strong>και</strong> που περνούσαν<br />
τον <strong>και</strong>ρό τους στην αγορά με ατελεύτητες συζητήσεις, ίσως ακόμη <strong>και</strong> οι ποιητές <strong>και</strong> οι φιλόσοφοι,<br />
αντιμετώπιζαν συνήθως με συγκατάβαση τους γλύπτες <strong>και</strong> τους ζωγράφους. Οι καλλιτέχνες δούλευαν<br />
με τα χέρια, <strong>και</strong> το έκαναν για να βγάλουν το ψωμί τους. Εργάζονταν στα χυτήρια, ιδρωμένοι <strong>και</strong><br />
βρώμικοι, μοχθούσαν σαν τον κοινό σκαφτιά. Δεν μπορούσαν λοιπόν να θεωρηθούν μέλη της «καλής<br />
κοινωνίας». Ο ρόλος τους ωστόσο στη ζωή της πόλης ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερος από το ρόλο του<br />
Αιγύπτιου ή του Ασσύριου τεχνίτη, γιατί οι περισσότερες ελληνικές πόλεις, <strong>και</strong> ιδιαίτερα η Αθήνα, ήταν<br />
δημοκρατίες, όπου αυτοί οι ταπεινοί εργάτες, περιφρονημένοι από τους υπεροπτικούς πλούσιους, μπορούσαν<br />
ωστόσο να μετέχουν, ως ένα βαθμό, στη διαχείριση των κοινών.»<br />
E. H. Gombrich,<br />
Το χρονικό της τέχνης, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 1994, σ. 82<br />
Οι εικόνες 1 - 9 αποδεικνύουν ακριβώς ό,τι λίγο παραπάνω περιγράψαμε ως επιθυμία για έρευνα <strong>και</strong> αλλαγή,<br />
ως διαρκή σπουδή προκειμένου ο κανόνας να συναντήσει την ιδιαιτερότητα του ατομικού.<br />
Ηνίοχος, περ. 475 π.Χ.<br />
Ορείχαλκος, ύψος 1.80 μ. Δελφοί,<br />
Αρχαιολογικό Μουσείο.<br />
Πολυμήδης ο Αργείος,<br />
Κλέοβις <strong>και</strong> Βίτων, περ. 615-590 π.Χ.<br />
Μάρμαρο, ύψος 2.18 <strong>και</strong> 2.16 μ. Δελφοί,<br />
Αρχαιολογικό Μουσείο.<br />
22
Change language