Untitled - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση
Untitled - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση
Untitled - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Φωτογραφία Che<br />
Στην παράσταση όπου εικονίζεται Η βασίλισσα του Σαβά,<br />
ενώ γονατίζει μπροστά στο γεφύρι από τίμιο ξύλο, σε μία από<br />
τις τοιχογραφίες που ο Piero φιλοτέχνησε στο κεντρικό παρεκκλήσι<br />
του Αγίου Φραγκίσκου στο Arezzo, ή στις προσωπογραφίες<br />
για τον Federigo da Montefeltro <strong>και</strong> τη γυναίκα του<br />
Battista Sforza, μπορούμε να παρακολουθήσουμε το φως να<br />
δίνει υλικότητα στα σώματα (που έχουν αναλυθεί σε καθαρές<br />
φόρμες), οντότητα στα πρόσωπα, να ορίζει διάφορα επίπεδα<br />
πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια συμβάλλοντας έτσι, μ’ ένα<br />
διαφορετικό τρόπο, στην αίσθηση του βάθους.<br />
Piero della Francesca<br />
Federigo da Montefeltro <strong>και</strong> Battista Sforza,<br />
περ. 1465.<br />
Φλωρεντία, Uffizi.<br />
Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, ώστε, ο ιστορικός της τέχνης John<br />
Berger να συσχετίσει τη συγκεκριμένη σκηνοθετική προσέγγιση<br />
με εκείνη που ακολουθήθηκε μερικούς αιώνες αργότερα στη<br />
φωτογραφία όπου εικονίζεται το άψυχο σώμα ενός άλλου εμβληματικού<br />
νεκρού, του Che Guevara.<br />
Αν ο Mantegna είναι αυτός που πιάνει <strong>και</strong> πάλι το νήμα από<br />
τη στιβαρή ζωγραφική του Masaccio, με τον Piero della<br />
Francesca (1416;-1492) ο ζωγραφικός χώρος ενοποιείται, ξεπερνώντας<br />
τους κάποτε αμήχανους χειρισμούς της τοποθέτησης<br />
του θέματος στο χώρο, με την αξιοποίηση ενός καθοριστικού<br />
συνθετικού στοιχείου που μέχρι εκείνη τη στιγμή μόνο αποσπασματικά<br />
λειτουργούσε: του φωτός.<br />
Piero della Francesca<br />
Η βασίλισσα του Σαβά ενώ γονατίζει μπροστά στο γεφύρι<br />
από τίμιο ξύλο, περ. 1460.<br />
Τοιχογραφία (fresco). Arezzo,<br />
Εκκλησία Αγίου Φραγκίσκου.<br />
Με το έργο του Sandro Botticelli (1446-1510), κλείνουμε ουσιαστικά<br />
την παρουσίαση των καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνται στη<br />
διάρκεια του 15ου αιώνα (<strong>και</strong> που οι Ιταλοί αποκαλούν Quattrocento),<br />
έχοντας την ευ<strong>και</strong>ρία να αναφερθούμε σε μια θεματική κατηγορία,<br />
που εύλογα υπήρξε δημοφιλής στους χρόνους της αναγέννησης, δίπλα<br />
στην απεικόνιση των χριστιανικών μύθων. Μιλάμε ασφαλώς για<br />
τους αρχαίους μύθους <strong>και</strong> τις αλληγορικές σκηνές, ενότητες στις ο-<br />
ποίες οι μορφωμένοι κύκλοι της εποχής αναζητούσαν την αποτύπωση<br />
ενός ανώτερου συστήματος σκέψης, καθώς <strong>και</strong> τις κατευθύνσεις<br />
για την εύρεση μιας βαθύτερης, μυστικής αλήθειας, συχνά μάλιστα<br />
με το κόστος της επιβολής διώξεων <strong>και</strong> ποινών από τους συντηρητικούς<br />
εκκλησιαστικούς κύκλους.<br />
Ένα τέτοιο θέμα είναι <strong>και</strong> η Γέννηση της Αφροδίτης που μαζί με τη σύνθεση της Άνοιξης, φιλοτεχνήθηκαν για<br />
να κοσμήσουν την έπαυλη ενός μέλους της ισχυρής οικογένειας των Μεδίκων. Εντύπωση προκαλεί ότι συνθετικά<br />
διακρίνουμε ποιότητες που, μολονότι βρισκόμαστε γύρω στα 1485, εξακολουθούν να μας γυρίζουν σε παραστάσεις,<br />
όπως ο Ευαγγελισμός του Fra Angelico, ακόμη <strong>και</strong> του Simone Martini.<br />
62
Change language