Untitled - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

χτηκαν πραγματικά σαν άρχοντα. Βαθιά συγκινημένος από αυτήν την υποδοχή, περιγράφει ο ίδιος πως
τον τίμησαν με επίσημο συμπόσιο οι ζωγράφοι της Αμβέρσας στο μέγαρο της συντεχνίας τους: «Όταν
με οδήγησαν στο τραπέζι», γράφει, «οι άνθρωποι στάθηκαν όρθιοι και στις δυο πλευρές, σαν να υποδέχονταν
κάποιον μεγάλο άρχοντα, κι ανάμεσά τους υπήρχαν πολλά σημαντικά πρόσωπα - κι όλοι τους
υποκλίθηκαν με τη μεγαλύτερη ταπεινοφροσύνη». Ακόμα και στις χώρες του Βορρά, οι μεγάλοι καλλιτέχνες
είχαν πια σπάσει το φραγμό του σνομπισμού που έκανε τον κόσμο να περιφρονεί εκείνους που
δούλευαν με τα χέρια τους.»
E. H. Gombrich,
Το χρονικό της τέχνης, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 1994, σ. 350
O Matthias Grunewald μάλλον δεν θα προσυπέγραφε την παραπάνω επιστολή του Durer, ούτε θα συμμεριζόταν
τις ανησυχίες του, σχετικά με τους νέους προσανατολισμούς της τέχνης. Από τις λίγες πληροφορίες
που έχουμε στη διάθεσή μας για τον ίδιο και το έργο του, φαίνεται ότι οι στοχεύσεις του δεν διαφοροποιούνταν
από εκείνες του τυπικού μεσαιωνικού τεχνίτη. Ο Grunewald αντιλαμβανόταν την εικόνα ως μέσο επαναδιατύπωσης
και ενίσχυσης του κηρύγματος της Εκκλησίας, ακολουθώντας όλες τις σχετικές παραδεδομένες
συμβάσεις. Ο τρόπος που οργανώνει τις παραστάσεις του δεν φανερώνει ότι αγνοεί τις καινοτομίες της Αναγέννησης,
απλώς ότι αδιαφορεί και τις απορρίπτει.
Τα έργα του Grunewald έχουν μια δική τους, ξεχωριστή οντότητα και μια μοναδική επικοινωνιακή δύναμη.
Matthias Grunewald
Η Σταύρωση, 1515
(φύλλο από την Αγία Τράπεζα του Ιζενχάϊμ)
λάδι σε ξύλο, 2.69Χ3.07 μ.
Κολμάρ, Μουσείο του Ουντερλίντεν.
Matthias Grunewald
Η Ανάσταση, 1515
(φύλλο από την Αγία Τράπεζα του
Ιζενχάϊμ)
λάδι σε ξύλο, 2.69Χ1.43 μ. Κολμάρ,
Μουσείο του Ουντερλίντεν.
Η δουλειά του Lucas Cranach (1472-1553), μολονότι απηχεί έντονα τα διδάγματα του διεθνούς γοτθικού
ρυθμού και συνεχίζει τον τρόπο γραφής του πρωιμότερου Stefan Lochner (1410;-1451), διαφοροποιείται από
τον Grunewald, καθώς ταυτόχρονα προσπαθεί να ενσωματώσει τις δημοφιλείς καινοτομίες.
78