PDF1.94 MB - Wyższa Szkoła Komunikacji i ZarzÄ dzania

2. Grupa rówieśnicza jako środowisko nabywania kompetencji społecznych młodzieży 65małe zróżnicowanie pełnionych ról poza grupą rówieśniczą i ubogie doświadczeniażyciowe powodują przeświadczenie o wspólnocie biografii, co sprawia,że wzmocnieniu ulega więź występująca pomiędzy członkami grupy. Egzystencjaw ramach grup rówieśniczych prowadzi do uczenia się grupowych mechanizmówspołecznych, takich jak: przewodnictwo, rywalizacja, podporządkowanieczy współdziałanie dla realizacji określonego celu. Co ważne, stosunek podporządkowaniawzorom, normom czy osobie odgrywającej rolę przywódcy nie matutaj charakteru przymusu. Jednostka zwykle chce należeć do danej wspólnotyi przez to zgadza się na swój status, uważając że jest to naturalny stan rzeczy.Ważną cechą skłaniającą ku uczestnictwu w grupach młodzieżowych jestpotrzeba doznawania nowych doświadczeń. Potrzeba ta wynika z naturalnegorozwoju jednostki, jednakże jej artykulacja jest trudna do zrealizowania w środowiskuosób dorosłych, ponieważ dorośli z natury są bardziej konserwatywni.Nowe doświadczenia mogą skłaniać do czynów uznanych przez ogół społeczeństwaza niepożądane, ale nawet w takim przypadku młody człowiek jestzmuszony do indywidualnej odpowiedzialności za swoje czyny – zarówno przedrówieśnikami – jak i osobami dorosłymi. Taka sytuacja stwarza niekiedy konfliktpomiędzy sprzecznymi normami występującymi w obu grupach, ale z punktuwidzenia socjalizacji młody człowiek nabywa kolejnej kompetencji pomocnejw późniejszym – dorosłym życiu.W świetle neofunkcjonalistycznych teorii socjalizacji grupy rówieśniczetraktowane są jako ogniwo pośredniczące pomiędzy rodziną a strukturą społeczną.Uczestnictwo w grupach rówieśniczych stwarza możliwość wypracowania,oprócz rodzinnych ról pierwotnych (powstałych w rodzinach pochodzenia), takżeuniwersalistycznych ról społecznych funkcjonujących poza rodziną. W tymujęciu grupy rówieśnicze są funkcjonalnie niezbędne dla trwania systemu społecznego.Zdaniem I. Eisenstadta „Spośród wszystkich rodzajów związków osobomdorastającym wystarczają prawdopodobnie związki z rówieśnikami, związkiw obrębie grupy homogenicznej pod względem wieku, której członkowie mająpodobne potrzeby i w podobny sposób je zaspokajają (...). Rówieśnicy mająpodobne potrzeby seksualne, przejawiają skłonności heteroseksualne i obawyzwiązane z koniecznością opuszczenia domu rodzinnego w przełomowym wiekudojrzałości seksualnej. Zazwyczaj też wspólne im są uczucia lęku i niepewnościdotyczące przyszłych ról społecznych, stąd tak silna w nich potrzeba zbudowaniawspólnoty i aktywnego w niej uczestnictwa. W niektórych przypadkach członkowienależący do tej samej grupy wiekowej mogą posiadać wspólne upodobaniaintelektualne i egzystencjalne potrzeby: „odnaleźć siebie, ukształtować własnątożsamość”. Wszystkie te powody sprawiają, że czują się ze sobą związani”