PDF1.94 MB - Wyższa Szkoła Komunikacji i ZarzÄ dzania

76Rola grup rówieśniczych w procesie socjalizacji młodzieżyzachowań zaczerpnięte z szeroko rozumianej kultury popularnej. Dominuje dychotomicznawizja rzeczywistości na osi my i oni. Sfera my obejmuje najbliższeotoczenie związane z własną grupą rówieśniczą, sfera oni to rodzice, nauczyciele,policja oraz inne, opozycyjne grupy młodzieżowe. Rozmowy ograniczają się dokrótkich wypowiedzi o niskim stopniu ogólności semantycznej i czysto informacyjnymcharakterze. W rozmowach przeważają mało zróżnicowane wulgaryzmy,agresja na poziomie językowym zwłaszcza u dresiarzy często przekształca sięw agresywne wzory zachowań.Zazwyczaj ta młodzież określa się sama mianem katolickiej, jednak poziomjej religijności ogranicza się do zwyczajowego, wyniesionego z domu wzoru kultywowaniatradycji. Charakterystycznym podtypem w tej grupie młodzieży sąbezrobotni absolwenci szkół zawodowych. Wśród tych młodych ludzi dominujeroszczeniowa postawa wobec władz, brak planów życiowych i niewiara we własnesiły. Źródłem tego rodzaju orientacji są poglądy kształtujące się w ramachich rodzin pochodzenia. Wykształcenie i dobrze opłacana praca są w tej grupiewysoko cenione, ale nie podejmuje się większych starań, by je osiągnąć. Ideałemjest standard materialny i prestiżowy odpowiadający społecznemu wizerunkowiklasy średniej.Nastawienie na wartości materialne i prestiżowe to również elementy składającesię na się na system wartości młodzieży mieszkającej w małych miasteczkachlub na wsi. Naczelną wartością jest tu rodzina i praca. W tej populacji młodychludzi wyróżnia się podgrupy zorientowane na wartości dominujące w subkulturachczy grupach młodzieżowych, charakterystycznych dla młodzieży miejskiej.Taki układ jest specyficzny dla mieszkańców wsi i miasteczek leżących niedalekodużych aglomeracji. Ogólnie można stwierdzić, że młodzież ta ma duże trudnościz aklimatyzowaniem się w nowych warunkach. Bariery wynikają przede wszystkimz niższego wykształcenia młodzieży wiejskiej, czego rezultatem są problemyw komunikacji symbolicznej z innymi grupami młodzieży. Niższe wykształcenienie sprowadza się tutaj wyłącznie do poziomu edukacji szkolnej, ale raczej dosfery kapitału symbolicznego, wiedzy z zakresu kultury młodzieżowej, do którejzaliczają się legendy i mity adekwatne dla określonego jej kręgu. Grupy młodzieżymieszkające na wsiach cechuje wyższy stopień kohezji. Najważniejszym ichelementem jest więź wspólnotowa, której emocjonalne podłoże jest ważniejszeniż w analogicznych grupach młodzieży miejskiej. Mniejsza liczba kontaktów zewnętrznychwymusza tu niejako głębszą treść kontaktów wewnętrznych. Gruparówieśnicza w środowisku wiejskim spełnia niemal wszystkie potrzeby młodegoczłowieka, przez co może być traktowana jako główne obok rodziny środowiskosocjalizacji młodzieży wiejskiej.