فایل پی دی افِ ٠تنِ کا٠ل ر٠انِ ناتنی را دانلود کنید - Mehdikhalaji.com

طلبه بود.‏ ولي آقاي بروجردي كه ديگر نيست.‏ شما ميخواهيد من كسي بشوم كه ديگرنيست؟تسبيح شاهمقصودش را توي دستش مچاله كرد.‏ زير لب چند كلمهاي جويد.‏ همهطلبههايي كه در مدرسه كنار حوض يا روي زيلوها مينشستند،‏ مباحثه نميكردند.‏ وقتييكي از هممباحثههاي من از صيغه حرف زد،‏ تازه به اين فكر افتادم كه شايد اين همموضوعي براي صحبت آنهاست.‏بسيار اتفاق افتاده بود كه وقتي از ميدان آستانه رد ميشدم،‏ آخوندي را ميديدمايستاده،‏ زمين را نگاه ميكند و زني زير گوش او چيزي ميگويد.‏ يك بار ايستادم ببينم چهميشود.‏ آخوند راه افتاد رفت و زن به فاصله ده متر دنبالش.‏ گاهي براي ميانبر زدن،‏ از يكدرِ‏ قبرستان شيخان ميآمدم و از در ديگر ميرفتم.‏ كنار قبر حاج ميرزا جوادآقا ملكي تبريزيچند طلبه جوان ايستاده بودند.‏ سرهاشان روي گردن خم بود و دستها به هم بسته.‏ طرفديگر قبرستان،‏ مزار ميرزاي قمي،‏ صاحب قوانين،‏ بود و بر خلاف قبرهاي ديگر توي يكاتاقك.‏بيشتر اوقات تنها چند زن آنجا بودند.‏ آخوندهايي كه ميآمدند فاتحه بخوانند،‏ بيشاز يك فاتحه لبانشان ميجنبيد.‏ زود از آنجا خارج ميشدند.‏ بوي خاك كهنهي فرش باعرقهاي مانده به پارچههاي سياه ميآميخت و مثل بوي زهم گوشت توي دماغ ميزد.‏اينجا كجاست كه من آمدهام؟ هر قدمي كه برميدارد،‏ پاش به چيزي ميخورد؛ بطريآبجويي يا قوطي كنسروي.‏ ديگر پاهاش صداي خود را ندارند.‏ ديگر مثل وقتي كه درخيابان مونمارتر،‏ راه ميرفت صداي كفشاش گوش ديوار را تيز نميكند.‏ حسِ‏ زنانهگيشب را بيدار نميكند.‏ ميايستد.‏ در نور ضعيفي كه از دور ميآيد،‏ كاغذ را از جيباشدرميآورد.‏ دوباره ميخواند.‏ اشتباه نكرده.‏ خيابان بعدي را بايد به سمت چپ بپيچد.‏قبل از اين كه راه افتد،‏ ترديدي روي پوستاش آب مياندازد.‏ سايهها از زمينميترسند و به ديوار پناه ميآورند و مثل گربهاي هراسان خودشان را كش و قوس ميدهند.‏٢٥