فایل پی دی افِ ٠تنِ کا٠ل ر٠انِ ناتنی را دانلود کنید - Mehdikhalaji.com

روي نوك پا ايستاده بود.‏ سنگينيِ‏ شراب از سرم گذشته بود و بدنام را به صندليچارميخ ميكرد.‏ موهاي روشناش روي كمر بيتاب بود.‏ پشت به من كرد.‏ سرش را كه بالاميگرفت،‏ گيسوش تا پايين باسن ميآمد.‏ صداي موسيقي توي رگهام دو دو ميزد.‏دستها و ساعدش را دور هم ميپيچاند.‏ كمرش را به سمت عقب خم كرد.‏ موهاش رويهوا آويزان شد.‏ حالا سرِ‏ به عقب برگشتهاش سمت من بود.‏ انعطاف بدناش،‏ مستي شرابرا در تنام ريشه ميداد.‏ سرش را آرام آرام بالا برد.‏ چشمهام را بستم.‏ لبهاش را رويلبهام حس كردم.‏خوبي فؤاد؟ ميخواهي برويم؟ كريستيانا بازوم را گرفت.‏ روي صندلي نشستيم.‏ كارفكري آدم را از طبيعت جدا ميكند.‏ با آن بيگانه ميكند.‏ ايستاده فكر نكن.‏ تا جهان ايستادهاست،‏ توجهي را برنميانگيزد.‏ تازه وقتي روان ميشود،‏ حتا ايستايياش هم مسأله ميشود.‏پيكرِ‏ زنها به ازدحامِ‏ صداي موسيقي و نور جان ميداد.‏ عطرهاي مختلف با بوهايتنشان ميآميخت.‏ شميمِ‏ شادي از سالن متصاعد ميشد.‏ زنهايي كه در قم ميديدم،‏ همهبه نظرم خپل ميآمدند،‏ حتا آنها كه چاق هم نبودند.‏ شايد در عمرشان يك دلِ‏ سيرنرقصيده بودند.‏ زير چادر و مقنعه،‏ حتا نميشد سبك قدم برداشت.‏ كريستيانا تنِ‏ سرافرازيداشت.‏ موهاي پريشانِ‏ روي صورتاش را با حركتي مثل بال زدن پروانه كنار زد.‏ شبِ‏پاريس روي جامِ‏ كنياك ميغلطيد.‏ لبهي جام روي لباش برق ميانداخت.‏ دراين اعتماد بهنفس،‏ چيزي بود ناپايدار،‏ مثل آب روان.‏ اين بيخيالي جوري گريزپايي ميآورد.‏ جايي بندنبود.‏ در بند جايي هم نبود.‏ شبيه ژنوويو كه همهاش در حال رفتن است.‏ جايي نميايستد.‏هوسهاش تازه ميماند و از انجمادشان ميترسد.‏ هميشه در استقبال از چيزي و بدرقهيچيز ديگر است.‏ در حال كَندن و بريدن است.‏ گذشته و آينده براش ابهتي ندارند.‏آشفتگي و جنونِ‏ نورافكنهاي ديسكو خط زمان را پريشان ميكرد.‏ تنها تابشِ‏ناگهانيِ‏ نور روي صورت خستهي دختري كه ميرقصيد يادم آورد شب از نيمه گذشته است.‏يك ساعت به غروب بود.‏ مسجد اعظم تاريك شد.‏ هنوز چراغها را روشن نكرده بودند.‏٤١