فایل پی دی افِ ٠تنِ کا٠ل ر٠انِ ناتنی را دانلود کنید - Mehdikhalaji.com

زهرا دوست نداشت پرتره بكشد.‏ اگر هم ميكشيد چنان مشوش بود كه تشخيصِ‏صاحب تصوير دشوار بود.‏ گوشهاي از زيرزمين پر شده بود از بوم و رنگ و تابلو.‏ زهرامينشست وسط آنها و من نگاهاش ميكردم.‏ پشتاش به من بود.‏ همه نقاشيهاش به مننگاه ميكردند.‏ چشمهام حركت دستاش را روي بوم ميكاويد.‏ در ذهنام تخيل ميكردمحركتهاي بعد را.‏ نقاشي با دستهاي زهرا و خيال من شكل ميگرفت.‏ خطوطي كهميكشيد انحنا نداشت،‏ ولي از بس در هم ميرفت انحناهاي زيادي روي بوم به نظر ميآمد.‏بعد از چند ساعت سكوت مطلق،‏ برميگشت نگاهام ميكرد.‏ شروع ميكرد به حرف زدن.‏جوري حرف ميزد كه انگار قبلاش چيزي گفته و مدتي حرفاش را بريده و الان دارد ادامهميدهد.‏ هميشه حرفاش ادامه چيزي بود.‏ آغاز نداشت.‏ هميشه خودش آغاز بود.‏از وقتي شروع كرد به فروختن تابلوهاش،‏ وضع مالياش خوب شد.‏ خانه پر شد ازاسباب و اثاثيهي قديمي،‏ عتيقه يا صنايع دستي.‏ حالا ميتوانست برود آپارتماني بهتر اجارهكند،‏ اما دلاش نميآمد زيرزمين مادام هلنا را رها كند.‏ هم مادام هلنا و هم خانهاش،‏ شدهبود بخشي از سرگذشتاش كه هيچ ربطي به گذشته نداشت.‏ آغاز آيندهاي بود كه نميآمد.‏اولين باري كه ديدماش،‏ پنج سالم بود.‏ با پدر و مادرش آمده بودند خانه ما.‏ پدرش براي منيك شكلات موزي آورده بود.‏پدرم دو زانو روبهروي او نشست.‏ ناراحت نباشيد آقا.‏ انشاء االله حل ميشود.‏ زهرادستهاش را گذاشته بود روي لبهي نردهي ايوان و از بالا حياط خانه را نگاه ميكرد.‏نشسته بودم روي زمين و تكيه داده بودم به نردهها و داشتم شكلات موزيام را ميخوردم.‏چقدر موز دوست داشتم!‏ از پدرم پرسيدم چرا ما در حياطمان موز نميكاريم؟ هر گياهي آبو هواي مناسب خودش را ميخواهد.‏ آب و هواي مناسب يعني چي؟ چرا ما در باغچه فقطانار ترش داريم؟ صداي هق هق گريهي مادرش از توي اتاق ميآمد.‏ زهرا آه كشيد.‏ مادرمپشت كمر مادر زهرا دست ميماليد.‏ آقارضا براي هدفاش مبارزه ميكند.‏ پدرم به سمتزنها برگشت.‏ خانم!‏ خانهي ظلم آباد نميماند.‏ زهرا خنديد.‏ چقدر همه چيز يادت مانده.‏ مناصلاً‏ يادم نيست.‏ چاي ميخوري؟٨٧