WYDARZENIAo zasięgu międzynarodowym, oraz wygłosili ponad500 komunikatów i odczytów na konferencjachi w ośrodkach naukowych w kraju i za granicą.Część publikacji naukowych jest efektem współpracyz matematykami ze znanych ośrodków naświecie (University of Cambridge, University of Californiaw Berkeley, Columbia University, University ofTokyo i in.) a także ośrodków krajowych (Uniwersytety:Warszawski, Wrocławski, A. Mickiewicza w Poznaniu,M. Kopernika w Toruniu i in.).Granty badawczeW latach 1995-2010 czternastu pracowników InstytutuMatematyki realizowało 15 grantów badawczychKBN (prof. A. Dąbrowski, prof. J. Kędra, prof. P.Krasoń, prof. H. Meltzer, prof. Nguyen Hong Thai, prof.G. Sklyar, prof. J. Garecki, dr L. Szymaszkiewicz, dr A.Narloch, dr M. Wieczorek, dr G. Szkibiel, dr J. Wozniak,dr K. Sklyar, mgr P. Polak). G. Sklyar i V. Korobov braliudział w międzynarodowym programie naukowymNATO Linkage Grant (wspólnie z uniwersytetamiw Darmstadt, Bayreuth, Kharkov). P. Krasoń i A. Dąbrowskibrali udział w międzynarodowym węźle ArithmeticAlgebraic Geometry. Ponadto uzyskano ponad20 grantów indywidualnych (staże zagraniczne).Nie tylko seminaria zakładoweW Instytucie Matematyki prowadzone są dwa seminariazakładowe, od 1998 roku „Geometrię diofantyczną”prowadzi prof. A. Dąbrowski, natomiast od2004 roku „Teorię sterowania” – prof. G. Sklyar.Warto wspomnieć, że prof. P. Krasoń jest współorganizatoremseminarium z „Arytmetycznej geometriialgebraicznej” (z G. Banaszakiem i W. Gajdąz UAM), które istnieje od roku 1995 i odbywa sięw Poznaniu.Od 1999 roku istnieje Kolokwium Instytutowe,na którym swoje referaty wygłosiło kilkudziesięciuzaproszonych gości z większości ośrodków matematycznychw Polsce oraz kilku ośrodków zagranicznych(m.in. profesorowie J. Browkin, B. Hajduk, H.Hudzik, P. Pragacz, A. Schinzel, D. Simson, M. Wodzicki,F. Przytycki, S. Jackowski, K. Szymiczek, R. Rabah,R. Schimming, A. Martshinkovsky) oraz pracownicynaszego instytutu.Od 2005 roku odbywa się corocznie SzczecińskieKolokwium Matematyczne. W 2007 roku zorganizowanodwie znaczące międzynarodowe konferencjematematyczne: „Arithmetic Algebraic Geometry”,Wydział Matematyki i Informatyki UAM, Poznań,wrzesień 2007 (współorg. P. Krasoń); „Classical andmodular approaches to exponential Diophantineequations”, Max-Planck-Institut fuer Mathematik,Bonn, luty 2007 (współorg. A. Dąbrowski).Przeszłość i przyszłośćW Szczecinie pracował w XIX wieku światowej klasymatematyk (także fizyk i językoznawca) niemieckiH.G. Grassmann; poświęcona mu pamiątkowa tablicaznajduje się na budynku Wydziału Matematyczno-Fizycznego.Miejmy nadzieję, że pracownicy InstytutuMatematyki, którzy posiadają wartościowy dorobeknaukowy i są rozpoznawani nie tylko w środowiskupolskim, ale też przez uznane autorytety matematycznena całym świecie, doczekają się w przyszłościpodobnych sukcesów i wyróżnień. Prof. Piotr Krasoń,dziekan WydziałuMatematyczno-Fizycznego świętujeuzyskanie prawnadawania stopniadoktorafot. Jerzy Giedrys36
WYDARZENIAfot. MonikaDrzazgowskawww.flickr.com/entelepenteleO czym się śni filozofomW ramach jubileuszowego cyklu otwartychwykładów „Szczecin Humanistyczny”mieliśmy możliwość spotkania z niezwykłymiosobowościami świata akademickiego.Reprezentowali oni różne dziedziny wiedzy,w tym także czterokrotnie filozofię. Byćmoże w powszechnym odczuciu straciła onastatus królowej nauk, jednak wygłoszonyostatnio wykład prof. Jacka Hołówki, jednegoz najpopularniejszych obecnie filozofóww Polsce, potwierdził, że właśnie w filozofiiwciąż ogniskuje się wiele niezwykle ważnychpytań i zagadnień.Na pewno nieraz zastanawiali się Państwo nadzjawiskiem snu, nad aktywnością, która mimo pozornegobezruchu i nieobecności zachodzi w naszychumysłach. Prof. Hołówka uczynił ten fenomen punktemwyjścia do przedstawienia swojej teorii filozofiiumysłu, tytułując swoje wystąpienie dość intrygująco„Nieśmiertelność i bezsenność”. Tematem tymnawiązał do myśli Leibniza, określającego śmierćjako rodzaj zasypiania. Jest to skojarzenie bliskiepowszechnej intuicji: umieranie nazywa się przecieżniekiedy zasypianiem, i odwrotnie; uśpienie postrzeganejest czasem jako rodzaj częściowej śmierci. Idąctym tropem można uznać, że nieśmiertelność to bezsenność.Na widowni wewnętrznego teatruW warunkach ziemskich jednak dużo bardziejodpowiednim, jak i niewątpliwie bliższym naszemudoświadczeniu problemem wydaje się śmiertelnośći uśpienie, a te nierozłącznie związane są z pytaniamina temat działania umysłu i świadomości. W sposóbbardzo metodyczny i uporządkowany, ale pełen humorui ciekawych przypadków, prof. Hołówka przedstawiłwłasną teorię dotyczącą tych zjawisk, polemizującz tradycyjnymi i niektórymi współczesnymiinterpretacjami. Odwołując się m.in. do obserwacjize świata medycyny, wykazywał, że wiele sporówdotyczących działania ludzkiego umysłu dałoby sięrozwikłać lub po prostu unieważnić, przyjmując rozróżnieniemiędzy świadomością a przytomnością.Wbrew ogólnemu przyzwyczajeniu, głównie językowemu,jest bowiem między nimi istotna różnica– działają one w zupełnie inny sposób.Joanna Daniekabsolwentkafilozofii US37