ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ԿԼՈՐ ՍԵՂԱՆ<br />
որտեղ ամեն մեկն ունի ի՛ր տեղն ի՛ր ստեղծած գրականությամբ: Պետք չէ իրար տրորել,<br />
ընդամենը ստեղծել սեփական գրական մոլորակը: (Հիշեցում՝ տիեզերքն անեզր է):<br />
Դավիթ Սամվելյան - Միշտ ընթեռնելի, միշտ ուշադրության ու հետաքրքըրության<br />
կենտրոնում լինելու ցանկությունից է հավանաբար: Բայց եթե ստեղծել ես<br />
արժեքավոր գործ, ապա չեմ կարծում, թե ժամանակը որևէ խոչընդոտ կարող է<br />
հանդիսանալ: Այլ բան է մոդան, որը միշտ է փոփոխական, բայց նաև մոդայի մեջ<br />
լավագույն նորը մոռացված հինն է դառնում երբեմն:<br />
Էդվարդ Միլիտոնյան - Գրողը երբեք չի հեռանում. իր ստեղծածն իրենից երկար<br />
է ապրում, իր գրականությունն իրենից հետո ավելի խորն է ներկայանում:<br />
Երևի թե, գրողն ապրելով, խանգարում է ինքն իրեն. բնավորությունը, մոտեցումը,<br />
մարդկային վարքը, նիստուկացը երբեմն խանգարում են նրան: Կա մի հին ասացվածք`<br />
ծառը կտրելիս է բունը երևում: Այն, որ գրողը հեռանում է, տեսողական խաբկանք<br />
է երևի: Գրողն ու գրականությունը հյուսվածքներով գնում են դեպի ապագա:<br />
Այ, տեսե´ք, կար Չարենցի սերունդը: Չարենցի հետքը տեսանելի է մինչև այսօր: Սա<br />
մի դաշտ է, որտեղ առանց հոգևոր հաղորդակցության անհնար է: Նախորդ սերունդը<br />
միայն օգնում է եկողներին: Ես «հայրերի ու որդիների» խնդիր չեմ տեսնում:<br />
Անի Տեր-Գուլանյան - Երբ ավագ լինեմ, կպատասխանեմ այս հարցին, չնայած<br />
կարծում եմ, որ իրական ավագի համար դժվար չպետք է լինի, քանի որ մի այլ<br />
մեկի միջով ու միջոցով գրականության թելը չի կտրվում, թեկուզ և առավել երիտասարդի.<br />
չէ՞ որ պահպանվում է ամենակարևորը, որին ինքն էր ծառայում:<br />
Դավիթ Մաթևոսյան - Ո՞ր ավագների համար: Ո՞ւմ մասին ենք խոսում: Տարիքո՞վ,<br />
թե՞ ձիրքով, թվացյալ արհեստո՞վ, թե՞ արվեստով ավագներից ենք խոսում:<br />
Քանի որ ունենք խաթարված, սնանկ հանրային դաշտ, չստեղծված, չհիմնավորված<br />
համակարգ, որևէ հարթության վրա, էլ ուր մնաց ՝ հիմքերի հիմք Մշակույթի<br />
դաշտում, այդպես է լինելու:<br />
Անի Ամսեյան - Արվեստի մեջ, կարծում եմ, այդպիսի խնդիր չի կարող լինել. յուրաքանչյուր<br />
տաղանդավոր, ստեղծագործող մարդ անպայման գտնում է իր տեղը։<br />
Բնական է ու մարդուն բնորոշ անվստահությունը նորի, նորեկի ու իր բերածի հանդեպ։<br />
Առհասարակ մեր հասարակությունը ցանկացած նոր բան մեծ սթրեսով է դիմավորում։<br />
Ժամանակ է անհրաժեշտ։ Եթե պիտի ապրի, կապրի...<br />
Հայկ Համբարձումյան - Չեմ կարող ասել ինչ դիրքերի մասին է խոսքը: Գուցե<br />
նախկինում նման խնդիր կար, երբ գրողները հնարավորություն չունեին իրենց<br />
ուզած չափով հրատարակվել, ներկայանալ գրական մամուլում և այլն: Համացանցի<br />
ու թվային աշխարհի զարգացումը հնարավորություն է տվել բոլորին` ներկայացնել<br />
ու տարածել իրենց ստեղծագործությունները, ինչը գրողները բավական լավ անում<br />
են: Այլ է խնդիրը, թե ով է այդ ամենի ընթերցողը, քանի մարդ է կարդում:<br />
Մերուժան Տեր-Գուլանյան - Աստծո ստեղծած մարդը զավակ է ծնում, զավակը<br />
ծնում է իր զավակին և միշտ չէ, որ նրանք մի կարծիքի են, բայց նրանք միշտ<br />
իրար սիրում են: Եվ ինչ լավ է, որ կյանքը այսպես շարունակվում է: Ինչպես էլ նաև<br />
շարունակվում է գրականությունը:<br />
12
Change language