ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ ՉԱՓԱԾՈ ՆՈՎԵԼՆԵՐ<br />
Հառեց մի վայրկյան աչքերը նրա<br />
Շորերին, դեմքին եւ ոչինչ չասաց: —<br />
Սենյակում փայտյա սեղանի վրա,<br />
Դրված էր մի հին դեղին ինքնաեռ,<br />
Կողքին — մի քանի դատարկ բաժակներ—<br />
Եվ ուրիշ ոչինչ: — Թափառ աչքերով<br />
Նայեց մի վայրկյան այդ ամենին նա,<br />
«Թեյ կա՞» — հարցըրեց մեքենայաբար<br />
Կնոջը — եւ երբ կինը օրորեց<br />
Գլուխը — նա լուռ վերարկուն հանեց<br />
Եվ գնաց, պառկեց անկյունում դրված<br />
Անկողնի վրա: — «Հարբա՞ծ է», իրեն<br />
Հարց տվեց մտքում կինը, հետո լուռ,<br />
Չարացած դեմքով չանչ արավ նրան —<br />
Եվ ինքն էլ իր հին շորերն հանելով,<br />
Մտավ անկողին: —<br />
Սենյակի մթնում<br />
Խոր լռության մեջ այդ գիշեր երկար<br />
Մտածում էր նա՝ աչքերը հառած<br />
Մութ առաստաղին: — Եվ սրթսրթալով<br />
Երբ վերջապես նա աչքերը փակեց<br />
Եվ քունը՝ խոնավ, գգվող թաթերով<br />
Սկսեց իջնել նրա աչքերին, —<br />
Դեռ հնչում էին նրա ականջին<br />
Ամեհի խոսքեր ու ոտնաձայներ,<br />
Կրակներ էին իր դեմ կայծկլտում —<br />
Եվ մթության մեջ թվում էր նրան,<br />
Թե իր հոգնաբեկ մարմնի վրայով<br />
Դոփելով անցնում, անցնում են անվերջ<br />
Հայրոյի նման ածխադեմ մարդկանց<br />
Երկաթյա գնդեր, — գնում են դեպի<br />
Երկաթից, կամքից ու աշխատանքից<br />
Կոփվող մի աշխարհ<br />
Իսկ առավոտյան,<br />
Երբ եկավ կրկին նա գրասենյակ<br />
Քնատ էր դեմքը, դժգոհ ու մռայլ.<br />
Գիշերը կարծես եղել էր քեֆի<br />
Եվ այժմ ծանր էր գլուխը, սիրտը<br />
Խառնում էր կարծես — եւ աշխարհը ողջ<br />
158
Change language