ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
որի ընթացում ինքն իրեն զգում է աշխարհի ամենաուժեղ ֆուտբոլային ակումբի<br />
մի մասնիկը՝ շոշոփելի, ռեալ… և Ռեալի վերնաշապիկն այդ րոպեներին միավորում<br />
է սրահում գտնվող մարդկանց, դարձնում միասնական ֆուտբոլային թիմ, ինքն էլ<br />
դառնում է թիմի կապիտանը, երբ մեկ էլ միահամուռ «գոոո՜լ»-ը երկարում, ծավալվում<br />
է ու բաժակների մեջ լցվող գարեջրի պես պղպջում ոսկեփայլով․ գոոո՜լ…<br />
- Հարևանները կբողոքեն,- ամուսնուն կամացուկ զգուշացնում է Լիլիթը։<br />
- Է՜..․- վերից վար շրմփում է Վրեժի բարիտոնն, այս անգամ հետևյալ ստուգաբանությամբ․<br />
ֆուտբոլի ժամանակ գոռոցները ոչ միայն թույլատրելի, այլև պարտադիր<br />
են: Հաջորդում է նոր, ավելի բարձր «գոո՜լ»-ն ու Վրեժի աչքերը փայլում են ուրախությունից`<br />
սպասված խաղալիքը նվեր ստացած երեխայի աչքերի պես:<br />
- Ձերոնք ֆուտբոլ խաղու՞մ են,- հարցնում է հարևան Ֆերնանդոն առաջին<br />
խաղակեսից հետո:<br />
- Մերոնցից միայն ես եմ «ֆուտբոլիստ»,- կատակում է Վրեժը,- մյուսները շախմատիստ<br />
են։ Մենք խաղի արդյունքն առաջին քայլից արդեն գիտենք, դաշտով մեկ<br />
վազվզելու կարիք չկա։ Մերը խելքի ֆուտբոլ է...<br />
Խաղից հետո սրահը դատարկվում է ու թագավորական ակումբի վերնաշապիկը<br />
հանգրվանում է դրամարկղի կողքի դարակում` Պարույր Սևակի հատորյակի<br />
կողքին: Հը՜մ`Ռեալը քմծիծաղով նայում է Սևակի հին, մաշված ու գույնը գցած<br />
կազմին․ «նույիսկ կաշվից չի», մինչդեռ ինքը թագավորական ակումբի տարբերանշանն<br />
է կրում: Սևակը լռում է․․․ Ու մութ փակ դարակում քնում են կողք-կողքի հայ<br />
գիրքն ու իսպանացի վերնաշապիկը։ Մեկն իր լեռների պարն է տեսնում, մյուսը լիգայի<br />
գավաթի ոսկեփայլը վայելում` ռեստորանի կաթնագույն լույսի մեջ...<br />
…Լիլիթը ներս ու դուրս էր անում, աթոռներն էր տեղաշարժում, դասավորում, որ<br />
դստեր մտնելու պահին հասցնի մի ժեստով զգուշացնել հոր տրամադրության մասին:<br />
ժամանակը լցնելու համար գնաց, բերեց դույլն ու հատակի ջնջոցը: Քամեց իր<br />
հոգնությունը, որ խառնվեց իսպանական ջրի կաթիլներին, ու հայավարի պոկեց<br />
հատակի փոշին, հետն էլ՝ դրոշմված խառը ոտնահետքերը: Հետո նորից ու նորից<br />
էր շփում՝ այնքան, մինչև սալահատակը կորցրեց օրվա հիշողությունը, ազգային<br />
պատկանելությունն ու փայլեց շուկայի ձեթած խնձորի հայելային ժպիտով: Հետաքըրքիր<br />
գորշ հեղուկ էր հավաքվել դույլի մեջ` հայի հոգնության ու իսպանական ժամանցի<br />
խառնուրդ, որ իրարից անջատ, իրար հետ չձուլվելով, մի քանի րոպեում կառանձնանան՝<br />
մեկը կնստի հատակին, մյուսը փրփուրով կծածկի դույլի երեսը: Լիլիթը<br />
սակայն ցանկություն չուներ երկարաձգել ջրային այս երկխոսությունը: Մի<br />
քանի րոպեից դատարկ դույլը դրվեց տեղը:<br />
Վրեժն էլ անցավ հաջորդ օրվա համար միս ջարդելուն. վերցրեց մի մեծ կտոր,<br />
շուռումուռ տվեց ձեռքի մեջ, որ հյուսվածքի ուղղությունը գտնի: Դանակը ոսկերչական<br />
ճշտգրտությամբ ձևատում էր միսն ու առանձնացնում տարբեր նշանակության<br />
ու համային արժեքներով պատառները, որ հետո` անուշահամ ճաշաբաժին<br />
դարձած, պիտի հագեցնեն իսպանախոսների քաղցն ու հրամցնեն նոր գաստրոնոմիկ<br />
վայելքներից առավելագույնը...<br />
41
Change language