ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Տեսնում էր, սակայն՝ անհասկանալի<br />
Ինչ-որ պատճառով՝ նա չէ՛ր հասկանում<br />
Մինչեւ այս գիշեր... Առաջին անգամ<br />
Այդ հաշվետարը, այդ մարդը փոքրիկ,<br />
Որ ապրել էր միշտ իր փոքրիկ, ճղճիմ,<br />
Չնչին հոգսերով, — առաջին անգամ<br />
Իր անաստղ կյանքում զգաց նա կյանքի<br />
Աճումն, ահռելի ընթացքը, — նրա<br />
Երկաթ քայլերի դոփյունն անհողդողդ: —<br />
Այնտեղ, մշուշում, տեսնում էր նա մի<br />
Հսկա գործարան... Քաղաքում հեռու,<br />
Ուր չի եղել նա իր կյանքում երբեք,<br />
Որից բյուրավոր վերստեր են իրեն<br />
Բաժանում, — այնտեղ, քաղաքում այդ մեծ,<br />
Որ առաջնորդի անունն է կրում<br />
Բազմությունների այս արեւակամ, —<br />
Տեսնում էր այնտեղ նա կրակներ բյո՛ւր,<br />
Աստղերի նման փայլող կրակներ,<br />
Որոնց շուրջն անդուլ եռում են այս մեր<br />
Հայրոյի նման ածխադեմ մարդկանց<br />
Հոծ բազմություններ... Այդ կրակներից<br />
Ձգվում են ահա դեպի խորքը այս<br />
Հեռավոր երկրի — կրակե թելեր: —<br />
Ձգվում են թելեր ոսկեցոլ աստղի<br />
Շողերի նման: — Երբ նայում է մարդ<br />
Կիսախուփ աչով հեռու աստղերին —<br />
Այդպիսի ահա ոսկեցոլ թելեր,<br />
Ձգվելով այդ ջինջ, պայծառ աստղերից՝<br />
Կապում են մարդու հայացքը նրա՛նց,<br />
Այդ ջինջ աստղերին: — Առաջին անգամ<br />
Նա զգաց այդ պիրկ, անմար թելերի<br />
Գոյությունը — եւ աշխարհը նրա<br />
Աչքերին հանկարծ լայնացա՜վ, ձգվե՜ց,<br />
Դարձավ անսահմա՜ն, անծի՜ր, անեզե՜րք,<br />
Երկնքի՛, հոգո՛ւ եւ տիեզերքի՛<br />
Նման անեզերք: — Թեթեւ քայլերով<br />
Տուն հասավ, թակեց նա դուռը: — Քամին<br />
Շաչում էր դեռ թունդ, թռչում սանձարձակ:<br />
Գիշեր էր արդեն, երբ վերադարձավ: —<br />
Արագ մտավ տուն: — Կինը հարցական<br />
157
Change language