ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ԱՐՁԱԿ ՍԵՐԳԵՅ ԱՂԱՋԱՆՅԱՆ<br />
- Հա, Անդրանիկ ջան,- լսեց մոր թույլ արձագանքը:<br />
Գնաց դեպի ննջարան, վառեց լույսը:<br />
- Ո՞նց ես,- հարցրեց,- հիմա քեզ ուտելիք ու դեղ կտամ:<br />
- Դու կեր, հետո,- սովորականի պես ասաց մայրը:<br />
Տան եղածը երեկ երեկոյան իրար վրա էր հավաքել ու ճաշանման ինչ-որ բան<br />
դարձրել: Տաքացրեց, մի կտոր հացի հետ տարավ մորը: Օգնեց, որ թիկնի բարձին,<br />
ափսեն զգուշորեն դրեց գոգին գցած սրբիչի վրա:<br />
- Կեր,- ասաց ու սպասեց:<br />
Մայրը դողդողացող ձեռքն առավ գդալը:<br />
- Օգնե՞մ,- հարցրեց:<br />
- Չէ, կուտեմ, գնա դու էլ կեր:<br />
Մայրը երբեք չէր դժգոհում, չէր խնդրում ավելին, քան ինքը կարողանում էր<br />
անել: Դատապարտվածի հաշտություն էր․․․<br />
Անդոն գնաց խոհանոց: Մի կտոր հաց վերցրեց, սկսեց ծամել: Գիտեր, որ դեռ<br />
մի քանի ձու և կարտոֆիլ կա: «Բա վա՞ղը…»- մտածեց ու հացի կտորը շպրտեց սեղանին։<br />
Խոհանոցից անցավ պատշգամբ: Չգիտեր՝ ու՞ր փախնի այս տան դեռևս մի<br />
կյանք առաջ մաշված, անպետքացած կահ-կարասուց, գույնը վաղուց կորցրած պատերից,<br />
քայքայված հատակից, ճաքճքած լուսամուտներից, որոնց փեղկերը բացելուց<br />
հետո հնարավոր չէ նորից տեղը գցել... Չգիտեր` ու՞ր փախնի իր կյանքից:<br />
Քաղաքը լի էր լույսերով, մեքենաների ղժղժոցով:<br />
Շրջվեց, որ ներս մտնի: Աչքով ընկան պատի տակ շարված նկարների շրջանակները:<br />
Կտրուկ շարժումով բոլորը վերցրեց, բոյով մեկ բարձրացրեց ու շրխկացրեց<br />
հատակին:<br />
- Չե՛մ ուզում․․. Պետքս չե՛ք,- ֆշշացրեց ու ոտքով խբեց-ցրեց պատշգամբով մեկ<br />
շրջանակների կտորտանքը:<br />
- Չե՛մ ուզում, չեմ ուզու՜մ…<br />
Ականջին հասավ մոր տագնապը:<br />
- Բան չկա, մի անհանգստացի,- պատասխանեց հնարավորին չափ զսպվելով:<br />
Երբ ներսը մի քիչ խաղաղվեց, մտավ մոր սենյակը, վերցրեց ափսեն, մեկնեց ջրով<br />
բաժակը, դեղը, հարցրեց.<br />
- Լվացվել կուզե՞ս:<br />
- Պետք չի, Անդրանիկ ջան: Որ ուզեմ, ինքս մի կերպ տեղ կհասնեմ…<br />
Նորից հիշեց, որ արդեն մի քանի շաբաթ է, ինչ մորաքույրն իրենցով չի հետաքըրքրվել,<br />
չի գալիս: Էլի ափսոսեց, որ քույր չունի․․․ Մոր համար միացրեց դեռևս<br />
սովետական տարիներից մնացած ու համառորեն չփչացող հեռուստացույցը, բաժակն<br />
ու ափսեն վերցրեց, գնաց խոհանոց: Հետո վերադարձավ միջանցք, կանգնեցմնաց<br />
մտքերի մեջ: Կտրուկ հետ գնաց, սեղանին փռված ներկ ու թղթերի մեջ փընտրեց,<br />
գտավ դպրոցական մի տետր: Ձեռքն առավ պատահած գրիչն ու սկսեց գրել.<br />
«Գերշահագործվելուց փչանում են լափելու ձեր գործիքներն ու մարսելու միջոցները,<br />
որից հետո ձեր մեջ կսկսի ոռնալ անիմաստ գոյության դատարկությունը: Այդ<br />
68
Change language