ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ԱՐՁԱԿ ՍԵՐԳԵՅ ԱՂԱՋԱՆՅԱՆ<br />
էր տվել ու զեկուցել պատահածի մասին: Զանգելուց հետո հեռախոսը դրել էր սեղանին<br />
ու հետաքրքրվել.<br />
- Ո՞վ ես:<br />
Անդոն չկարողացավ կողմնորոշվել, թե ինչ պատասխանի: Պահակը հուշեց․<br />
- Անունդ ասա։<br />
- Անդո,- խոստովանեց Անդոն։<br />
- Հեռախոսդ տու՛ր,- հրամայեց պահակն ու հեգնեց,- Անդո՛: Ի՜նքը, իրա հեռախո՜սը...<br />
Խոսելու հետ էլ հանեց հեռախոսի կափարիչը, կոտրեց քարտը, բացեց ջրի ծորակը,<br />
հեռախոսը պահեց ջրի տակ, հետո շպրտեց անկյունում դրված աղբամանը:<br />
- Այ հիմա քո ճաշը կեփվի, Անդո տղա:<br />
Նրա տոնից Անդոն չհասկացավ` սպառնալիք էր դա, թե հեգնանք: Ուզում էր<br />
խնդրել, որ իրեն բաց թողնի, բայց դուռը բացվեց ու ներս մտավ տնային հագուստով<br />
մի տղամարդ: Նայեց անկյունում կուչ եկած Անդոյին ու հարցրեց.<br />
- Էս ա՞ բռնածդ հերոսը:<br />
- Պարսպին թուղթ էր կպցնում,- պարզաբանեց պահակը,- էս էլ թուղթը:<br />
- Կարդա՛,- կարգադրեց տղամարդը:<br />
Պահակը սեղանի վրա հարթեցրեց ճմռթված թուղթը, նկատելի ջանքով փորձեց<br />
կարդալ: Նրա հատուկտոր ընթերցումից բան չէր հասկացվում:<br />
- Տու՛ր,- ասաց սրտնեղած տղամարդը:<br />
Կարդաց անձայն, նայեց Անդոյին, նորից կարդաց:<br />
- Ինչացու՞ ես,- հարցրեց:<br />
- Նկարիչ եմ,- նրանց աչքում սեփական ոչնչությունը գիտակցելով պատասխանեց<br />
Անդոն` հայացքը հատակից չկտրելով:<br />
- Դու՞ ես գրել, թե գրել-տվել են,- նույն հանգստությամբ նորից հարցրեց տդամարդը:<br />
- Ես…- հազիվ լսելի խոստովանեց Անդոն:<br />
Հաշվի առնելով, որ գրվածքը ձեռագիր էր, տղամարդը հավատաց: Պահակը հանկարծ<br />
ցուցամատն ուղղեց դեպի Անդոյի գրպանը, որից կիսով չափ դուրս եկած թղթեր<br />
էին երևում:<br />
- Տու՛ր,- պահանջեց տղամարդը:<br />
Անդոն տետրի էջերը չկամությամբ հանեց գրպանից ու մեկնեց պահակին:<br />
- Էլի նույն բանը,- ասաց պահակը հատ-հատ նայելուց հետո ու տվեց տղամարդուն:<br />
- Դու նկարիչ չես, դու սոված, կատաղած բոմժ ես,- հազիվ զսպվող ջղայնությամբ<br />
արտասանեց տղամարդը:<br />
Անդոյի մարմնով սարսուռ անցավ: Ինքն էլ չիմացավ, թե ինչպես խոսեց:<br />
- Խնդրում եմ, բաց թողեք, գնամ: Հիմարություն եմ արել, բայց ձեր դեմ բան չունեմ…<br />
- Դե որ էդքանը հասկացար, բաց կթողնենք: Բայց հո սոված չե՞ս գնալու,- հանգիստ<br />
ասաց տղամարդը, հետո ավելացրեց զգալի չորությամբ,- գրածներդ կեր ու գնա:<br />
- Չե՛մ ուտի,- ըմբոստացավ Անդոն:<br />
Տղամարդը ձեռքի թղթերը ճմռթեց ու շպրտեց Անդոյի երեսին:<br />
- Կե՛ր, արա՛,- կողքից կարգադրեց պահակը:<br />
70
Change language