ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
– Ի՞նչ կարաս անես:<br />
– Ինչ ասես:<br />
– Լավ, բայց ես եմ որոշելու, թե ինչքան փող տամ քեզ:<br />
– Ինձ փող պետք չի, պարզապես բան չունեմ անելու:<br />
– Չէ, եթե աշխատելու ես, ուրեմն փողով, եթե չէ, ուրեմն նստի նայի:<br />
– Չէ, ուզում եմ օգնեմ:<br />
– Լավ,– ասաց նա:<br />
Ու մենք ընկերացանք:<br />
Ես ամեն օր ավելի ու ավելի էի զարմանում նրա վրա: Այնքան շատ բան գիտեր ու<br />
այնքան շատ բան էր կարողանում, որ իմ աչքին փոքրիկի նրա կերպարանքը հետըզհետե<br />
հսկայի էր վերածվում: Ինձ թվում էր, թե նա կարդացել է իրենց տան բոլոր գըրքերը,<br />
որոնք մյուս սենյակներում ավելի շատ էին, որ նա կարող է ամեն բան, որ նա<br />
մասնագետ է ամեն ինչում և ամեն ինչով ինձնից ու բոլորից առավել:<br />
Նա Սմբատն էր:<br />
․․․1993-ի պարետային ժամին միլիցիան կամ ԽՍՀՄ զինվորները սպանել էին հորն<br />
ու մորը, երբ վերջիններս իջել էին ձորից փայտ բերելու: Ես այդքանն էի լսել մինչև<br />
հետո իմացա, որ իրականում Սմբատի հայրը հանցագործ էր, մայրն էլ օրինական<br />
կինը չէր: Իմացա, որ հոր անունը կապված է հանցավոր աշխարհի շատ ու շատ կարկառուն<br />
ներկայացուցիչների հետ, ինչի մասին Սմբատի մոտ երբեք չեմ խոսել: Իմացա,<br />
որ բարի աչքերով տարեց կինը նրա մորական տատն է՝ պրոֆեսոր, գիտնական,<br />
և այս բոլոր գրքերը նրանն են ու նա հաստատ կարդացել է բոլորը: Ժամանակ<br />
կանցնի և ես նրան՝ Լիդային, իմ տատերից ավելի շատ կսիրեմ: Ժամանակի<br />
ընթացքում Լիդան ինձ համար տատ կդառնա․․․<br />
Սմբատը մոտի եղած գումարով հեծանիվ էր առել, քանդել և սկսել էր կտոր-կտոր<br />
վաճառել՝ որպես պահեստամասեր: Այդպես քառակի ավել գումար էր վաստակում:<br />
Համ էլ շարունակում էր տեսուչ աշխատել: Ես ամբողջ օրը հետն էի: Շաբաթական<br />
երկու անգամ մենք Հանրապետության հրապարակի «Արհմիությունների կոնֆեդերացիա»<br />
ցուցանակով շենքի երկրորդ հարկի նեղ ու երկար միջանցքի ձախակողմյան<br />
վերջին սենյակից վերցնում էինք մեր թաղամասի՝ 4-ով սկսվող հեռախոսահամարների<br />
զույգերի (42,44,46,48) կտրոններն ու ոտքով գնում դրանց վրա նշված<br />
հասցեներով: Ցերեկը, ամառվա երևանյան տապին, պատշգամբում նստած հեծանիվի<br />
մասեր էինք քանդում, սարքում, գնում, վաճառում, իսկ երեկոյան դուրս էինք գալիս<br />
հեռախոսակապի գումարները գանձելու: Ինձ չափազանց հետաքրքիր էր նրա<br />
հետ: Ամեն օր մի նոր բան էի սովորում, երբեք չէի ձանձրանում և իսպառ մոռացել<br />
էի խաղերի, մյուս ընկերներիս մասին: Ամեն օրվա վերջում նա իր կամ մեր աշխատած<br />
գումարի տաս տոկոսն ինձ էր տալիս: Առաջին անգամն էր միայն, որ չէի ուզում<br />
վերցնել, և առաջին անգամ էր, որ տեսա նրա «ատամները»: Ծայրահեղ վճռական<br />
էր, իշխող, և ես արդեն երկյուղում էի նրանից, ակնածանքով վերաբերվում: Նա<br />
անընդհատ գործ էր բռնում, գործ էր գտնում․ մեկ շենքերի մուտքերով գովազդային<br />
այցեքարտեր էինք բաժանում, մեկ ակնոցներ էինք տեղափոխում արտադրամա-<br />
29
Change language