ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ԱՐՁԱԿ ՍԵՐԳԵՅ ԱՂԱՋԱՆՅԱՆ<br />
Ամեն ինչ միանգամից պարզ դարձավ:<br />
- Առանց ինձ չե՛ք կարող աշխատել: Ո՛չ հոսանքից եք գլուխ հանում, ո՛չ մեխ խփել<br />
գիտեք, ո՛չ մակուլատուրա կարաք հանձնեք,- շնչակտուր վրա տվեց նորից ոտքի<br />
ելած Համբիկը:- Առանց ինձ հիմնարկը չի՛ կարա աշխատի:<br />
Նրա բողոքը տպավորություն չթողեց։ Իսկ պետն արդեն մյուս աշխատակիցների<br />
համար շաբաթվա հրատապ գործերն էր որոշակիացնում: Խոսք ասող կամ հարց<br />
տվող այլևս չեղավ:<br />
- Կարող եք գնալ,- ավարտեց պետը:<br />
Սրահը դատարկվելուց հետո ինքն էլ դուրս եկավ: Անելիքը չիմացող Համբիկը<br />
նստել-մնացել էր՝ իրեն երբեք այդքան անճար ու անպաշտպան չէր զգացել:<br />
Թեև տարիքին անհամապատասխան աշխույժ էր, բայց վաղուց էր թոշակի անցել<br />
ու շարունակում էր աշխատել նույն հիմնարկում` կոմունալ-կենցաղային, տնտեսական<br />
հոգսերը շալակած: Կատակասեր-զվարճախոս էր, բայց տարիքի հետ նրա այդ<br />
պահելաձևը վերածվել էր ջրիկության: Գործընկերները մի կերպ էին հանդուրժում<br />
նրա անհամ-անհարկի դարձած կատակները՝ ուրիշ ելք չունեին։ Ու հիմա՝ թեև<br />
համոզված էին, որ պետը կրճատման ենթակա հաստիքի ճիշտ ընտրություն է<br />
արել, այնուամենայնիվ, խղճում էին Համբիկին: Բոլորն էլ գիտեին, որ նրա գնալով<br />
հիմնարկում ոչինչ չի մնա անկատար. անկեղծանալով՝ իրար մեջ փսփսում էին, որ<br />
հիմնարկի կազմի կեսն էլ եթե ազատվի գործից, մյուս կեսն էլի կանի նույնքան,<br />
որքան անում են բոլորը միասին:<br />
Բայց տխուր մի բան կար Համբիկի հետ պատահածի մեջ: Յուրաքանչյուրը<br />
մտովի հաշվում էր, թե իրեն ինչքան է մնացել մինչև թոշակի տարիքը: Հաշվում էին,<br />
նաև գիտակցում, որ անկախ տարիքից ամեն մեկն էլ կարող է նույն օրն ընկնել: Ակամա<br />
ստացվում էր, որ անգործ մնալու Համբիկի տարբերակը նույնիսկ նախանձելի է:<br />
Մինչդեռ, Համբիկը վերջապես որոշեց անելիքն ու գնաց պետի մոտ:<br />
- Ինձ աշխատանքից մի ազատի: Հեչ մտածե՞լ ես` թոշակով ոնց եմ ապրելու,-<br />
ասաց ու հայացքով կախվեց նրա դեմքից:<br />
Պետը անթաքույց նեղսրտվեց.<br />
- Դու ասա՝ քո փոխարեն ո՞ւմ ազատեմ:<br />
- Չգիտեմ, ում ուզում ես ազատի, բայց ինձ թո՛ղ:<br />
- Ես քո վիճակը հասկանում եմ,- փորձեց բացատրել պետը,- բայց դու էլ հաշվի<br />
առ, որ արդեն համարյա ութսուն տարեկան ես: Քո տարիքում մարդիկ վաղուց արդեն<br />
չեն աշխատում: Քեզ տարիներ շարունակ պահել եմ. փոխարենը շնորհակալ լինես…<br />
- Հա՜, շնորհակալ ե՜մ․․․ բայց որ աշխատանքից հանես, ո՞նց եմ ապրելու, ի՞նչ եմ<br />
ուտելու,- բողոքեց Համբիկը:<br />
Պետը հասկանում էր, որ շարունակելն անիմաստ է:<br />
- Խնդրում եմ, ինձ հանգիստ թող. ընկերոջս վիրավոր տղային են սահմանից<br />
բերել, սիրտ չունեմ:<br />
- Ոչինչ, ձեր օրն էլ որ գա, նոր կհասկանաք, թե ինչ ա էս երկրում թոշակի հույսին<br />
մնալը,- համարյա լացակումած եզրափակեց Համբիկն ու հեռացավ:<br />
48
Change language