Heft 3/2008

Rezensionen
telhut), de drömelige Kröger vun dat
Lokal ”De blaue Peter” mutt een poor
Weken in den Knast wegen Zigaretten-Schmuggel.
Dat kunn de Ruin för
den Krog sien, kunn de Gäst verjogen,
de dor ehrn Stammdisch hebbt: Johannes
Menk (Wolfgang Sommer) un Justus
Aldag (Erkki Hopf). Wenn man nu
awers seggen kunn: ”Mien Mann de
fohrt to See”, denn sääg de Saak al wat
passabler ut. Mary Brammer (Sandra
Keck), de plietsche Wirtin hett düsse
retten Idee.
Ehr mookt dat ok nix ut, dat ehr Kuddl
ehrn Gebuurtsdag vergeten hett. De
Verwandtschaft hett düssen Dag nich
vergeten. To veert stormt se dat Lokal
un wüllt sick för ehre mickerigen Geschenken
de Büük vullslogen. Dat
sünd Karl sien Süster Malwine Sötje
(Ursula Hinrichs) un ehr Mann, Mandus
(Rolf Bohnsack) un denn Karl sien
öllern Broder, Friedrich B. (Edgar Bessen)
un den sien Fruu Auguste (Heidi
Mahler), een wunnerbor komödiantisch
Quartett.
Ut düsse ”harmoonsche” Gebuurtsdagsfieer
ward de arme Karl nu rutreten,
noh Fuhlsbüttel hen... Jojo, noh
den Fliegerhorst un denn noh Amsterdam
noh sien Schipp hen. – Üm den
Krog öber de Runden to bringen, hett
Mary, de Krögersch, in de Deern, Ulli
Stichling (Sonja Stein) een gode Hölp
an de Sied. Ulli hett een lütten Zettel
ut dat Knüllpapier rutfischt. Mary harr
sick öber düssen Andeel-Schien to
eenen Fond – as ”Geschenk” vun ehr
Schwägerin – so argert, dat se em
wegsmeten harr. Awers dat geew een
Utlosen, un jüüst op dütt Andeel sünd
50.000 Mark fullen. Menk un Aldag
mookt ehr dat kloor, dat se nu een rieke
Fruu is (un egens ok een gode Partie).
As de Fiechelbröder to den Geldsegen
graleert un de Gelegenheit dor
is, üm de smucke Wirtin in de Arms to
sluten, geiht de Döör op, un de Verwandtschaft
stormt dat twete Mool rin,
düttmol in Swatt. Se wüllt kondoleeren,
denn eben is de Nohricht dörsickert,
dat jüüst dat Schipp, wo Karl sick
op verdingt hett, vör Terschelling in
eenen gräsigen Storm mit Mann un
Muus ünnergohn is. De Sippschaft
kann dat nich begriepen, dat Mary
meent, dat ehr Mann dat Unglück op
wunnerbore Oort un Wies öberstohn
hett. – In de Ogen vun ehre ”mitföhlen”
Verwandten speelt se nu de lustige
Witwe. So hebbt se ehr inschätzt:
se döcht nix! Egens hett se den ”armen”
Kuddl op dat Geweten.
Een wunnerboren Theater-Effekt:
Glücks- un Dodes-Nohricht prallt hier
een op de anner. Un de Ohnsorg-Lüüd
speelt dat mit Bravour ut, dat du dien
Freid doran hest. Un nu kümmt di dat
Stück bilütten ok nich mehr so fröherlastig
vör: Dat is een Stück, dat sick
aflösen deit vun de Tied, ut de rut dat
schreben is.
Ulli, de Hölpsdeern dor in den Krog,
hett een groten Kummer. Ehr Leefsten
hett ehr sitten loten, hett ehr een groot
Geschenk moken wullt, un denn weer
vun em nix mehr to sehn un to höörn.
Düsse gediegen Geschicht lööst sick
nu awers bilütten op as Adrian (Axel
Stosberg) opdükert un in den Krog
een Anstellung as Koch un Kellner
findt. Adrian is sotoseggen de eerste
Dode, de wedder torüch kümmt. He
hett för een annern in’n Knast seten
un hett dorför 5000 Mark op de Hand
96
Quickborn308-1.Korr.
96
22.09.2008, 9:50 Uhr