Heft 3/2008

kregen. Dat langt hen, üm sick op den
Wohnungsmarkt wat Passliches to söken.
Awers för een Familiengründung
is dat noch nich so wied, denn Adrian
hett een so gräsigen Familiennaam’n
– so will Ulli nich heten, nie un nimmer
nich!
Awers dat gifft doch keen minschlich
Problem, dat een Theater nich lösen
kann: Jüüst de gräsige Familiennaam’n
vun den jungen Mann wiest
hen op een fröher Bindung vun Karl
Brammer. Un nu fallt di dat as Schuppen
vun de Ogen: Adrian is Kuddl
Brammer sien Söhn. Un wenn de Vadder
to den Söhn steiht un em nohdräglich
sien’n Namen gifft – Jo, denn find
sick dat junge Poor, wat so’n Theaterstück
nödigst bruukt, dat de Tokieker
recht so’n beten warm ward üm dat
Hart.
Vörher sünd noch mol wedder de Verwandten
an de Reeg. Se hebbt sick bi
een’n Anwalt klook mookt: ”Wenn
eine Ehe kinderlos geblieben ist,
dann erben beim Tod eines Partners
auch die Angehörigen.” Wroost hett
sick mol öber düssen Paragrafen ut
dat BGB argert un dor gegenan schreben.
– Wedder een Höhepunkt in dat
Stück, wenn de raffgierig Verwandtschaft
– güntsied vun alle Pietät – sick
de Arwstücken ünner den Nogel riet
un sick dorbi denn ok noch dat Strieden
kriegt. As Heuschrecken köönt
Minschen sien.
Nu ward dat Tied, dat de Dode wedder
kümmt. Un he kümmt wedder. Op
eenmpol is he dor – Wunnerbor is dat,
wat dat Theater all’ns toweeg bringen
kann! – Du kannst di dat nu wiß utmolen,
woans dat wieder löppt. De Sippschaft
un de Scharwenzel-Bröder
hebbt ehr Fett kregen, dat is de ene
Sied; op de anner Sied stoht veer
Minschen in’t Licht: een Familie hett
sick funnen. De eenen hebbt dat kregen;
de anner hebbt sick kregen.
Dat Stück speelt op de Grenz twischen
dat Nohkriegs-Elend un den allereersten
Anfang vun dat Wirtschafts-
Wunner. In dat Biheft vun dat Stück
gifft dat een kotten Opsatz öber de
dor Tied. Man ward noch mol mitnohmen
op de Reis torüch in de Swattmarkt-Tieden:
Hamborg an’t End vun
de veertiger Johrn.
Dat drütt Mool stunn dütt Stück nu op
de Ohnsorg-Bühn, een Stück dat nich
doodtokriegen is. Lang hett dat Premieren-Publikum
in de Hannen
klappt. Een Dank för dat, wat Spaaß
mookt hett. So fangt de Sommer good
an.
Lustspiel vun Wilfried WROOST,
Mien Mann, de fohrt to See, Ohnsorg
– Dritt – Premiere: 1. Juni 2008,
Cord Denker
97
Quickborn308-1.Korr.
97
22.09.2008, 9:50 Uhr